Een lied in de ouderdom

In de dagbladen wordt tegenwoordig nogal eens over de bejaarden geschreven. Het getal der ouden van dagen is gestadig groeiende. Er zijn er die spreken van het „Ouden van dagen-probleem". Veel wordt er voor de bejaarden gedaan. Rusthuizen worden gebouwd, uitkeringen worden verstrekt, de medische wetenschap heeft specialisten die aan de ziekten en kwalen van de ouderen hun volle aandacht geven. Met blijdschap mag dit geconstateerd worden.
Maar dit alles is niet genoeg. De geestelijke verzorging stelt de Schrift nummer één. In diep gevoelde behoefte heeft de zanger van Psalm 71 dit verstaan. Hij spreekt van zijn jeugdleven, van zijn ouderdom en ziet zijn taak duidelijk, hem door de Here opgelegd. Jeugdherinneringen vallen in zijn leven open bij het klimmen van zijn jaren. Jeugdherinneringen kunnen beschamend zijn. Menigeen die op latere leeftijd bekeerd werd, denkt met smart aan zijn jeugdjaren. Buiten de Here werd geleefd. Neen, de lentetijd des levens is niet altijd een lentetijd in geestelijk opzicht. De zanger mag op een jeugdleven terugblikken, waarin de Here was. In vers 5 en 6 zegt hij: „Want Gij zijt mijn hoop, o Here, Here, mijn vertrouwen van der jeugd af". Bij het klimmen der jaren ziet hij de trouw van zijn God van zijn jeugd af aan. De Here was zijn Leidsman, zijn Onderwijzer. In aanbidding merkt hij de trouw van zijn God op.
Groot voorrecht de Here van de jeugd af te kennen. Dan hebben we houvast in het leven. Zonder de Here als Onderwijzer te hebben, zijn wij als jeugd een prooi van ons eigen vlees, van satan en de wereld. Zonder de vreze des Heren is het leven van ons een speelbal van de duivel en eigen hartstochten. Maar die de Here zoeken, hebben in de Here een onderwijzend God. Mozes wordt een vriend Gods genoemd. Daniël doorziet satans listen in zijn jeugd. Van Jozua en Kaleb staat, dat er een andere geest in hen was. Samuel, Jeremia, Obadja en Timotheüs vreesden de Here van de jeugd af aan. 't Goed dat nimmermeer vergaat was hun deel. De Here te vrezen en te dienen hun lust.
„O God", zegt de dichter, „Gij hebt mij onderwezen van mijn jeugd aan, tot nu toe verkondig ik Uw wonderen". Zijn leven is een cirkel van enkel genade. Gods trouw is hem stof om een loflied te zingen. Hij zelf is een wonder der genade. De zanger is oud geworden. Ouderdom wordt wel met de herfst vergeleken. De herfst kent de najaarsstormen. De sloping is er dan. Ouderdom is de sloperstijd. Het haar grijst, het oog wordt wazig, de voeten worden stram. De dichter staat er bij stil. Hoor, hij bidt: O God, wil mij dan ook tot mijn ouderdom en grijsheid, niet verlaten. In vs. 9 bidt hij: Begeef mij niet, nu mijn kracht vergaat. Hij vraagt het te meer, daar vijanden hem bestrijden. Hij wendt zich tot de Here, de God zijner jeugd. Met de jeugdproblemen kwam hij bij de Here, met de ouderdomsproblemen gaat hij tot de Here. Rijk voorrecht. Met rusthuizen worden zielevragen, bestrijdingen, niet opgelost. De Here kan alleen het Licht in de ouderdom zijn.
Verlaat mij niet, bidt de zanger. Zalig, die deze bede kent en beoefent in de ouderdom. Deze zanger begeert ook vruchtbaar in de ouderdom te zijn. De tekst tekent zo prachtig het echt geestelijke leven. Hij begeert het geslacht, waaronder hij verkeert, de arm des Heren te verkondigen. Gods genade, daden, trouw, begeert hij de jeugd te vertellen. Hij wil des Heren goedheid en trouw onder zijn volk uitzeggen. Hij wil jaloers maken.
Hier zien wij, dat de vreze des Heren in de ouderdom niet somber, het leven niet doelloos maakt. Hoe schoon kan de herfst zijn. Als de zon haar licht laat stralen over de bomen, dan ziet men een veelheid van kleuren. Als Gods genade over het leven schijnt, dan komt er de veelkleurige genade Gods openbaar. Die geplant zijn in het huis des Heren, zullen in de grijze ouderdom nog vruchten dragen. De herfst van het leven wordt dan schoon in de dienst des Heren.
Daar gaat een getuigenis des Heren vanuit tegenover jonge mensen. Anna vertelt op hoge leeftijd de goedheid des Heren. De stokoude vrouw is jong en fris in de dienst des Heren. De zanger begeert Gods genade te verkondigen. Rijk als we oud worden en dan oprecht, liefdevol, warm en eenvoudig van de Here spreken tot het geslacht onzer kinderen.
Genade-vrucht. Dan is er al iets van de eeuwige zomer die wacht. Kent gij het geheim van de tekst, ouderen? O bejaarden, die enkel nog leeft voor u zelf, die nog zint op de wereld, die buiten Christus leeft, zoekt de Here. O, verdorde zielen in de herfst des levens, wordt eindelijk eens wijs. Wijs voor u zelf, wijs voor de mensen, wijs voor God. Buiten Christus blijft uw leven een eeuwige winter. Onnut is dan uw leven geweest. Geen morgen zal uw leven hebben. Als kaf, dat de wind heendrijft, zal uw leven wezen. De herfst is de oogsttijd. God zoekt vrucht. Zalig als het er is. Genade begeert vruchtbaar te zijn. Kent ge de inhoud en beleving van de tekst?
In hunne grijze dagen
Bijft hunne vreugd gewis;
Zij zullen groen en fris.
Gewenste vruchten dragen;
Om, met verheugde monden.
Te roemen 't recht mijns Gods.
In Hem, mijn vaste rots.
Is 't onrecht nooit gevonden.
ps. 92:8

H.U. Westerterp

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen