Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vrede (I)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vrede (I)

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

In een serie artikelen gaan we een aantal bijbelse thema's in het kort behandelen. De doelstelling hierbij is de kennis van belangrijke, bijbelse woorden te vergroten en te verdiepen. Het Woord van God wil ons leiden en regeren. Daarbij is kennis van het Woord onmisbaar. Wij moeten met de Bijbel bezig zijn. De Heere gaat met ons om via Zijn Woord en wij mogen en moeten met de Heere omgaan via Zijn Woord. Het echte kennen van het Woord houdt in een omgaan met de Heere, een vertrouwen op Zijn Woord, een liefhebben van de Heere en Zijn Woord.
Daar zitten allerlei kanten aan.
We willen bijbelse hoofdlijnen trekken ten aanzien van een aantal thema's uit de Bijbel. Die bijbelse lijnen willen we een toespitsing geven op het leven en handelen van christenen in de wereld van nu. De praktische toespitsing zal het persoonlijke element bevatten, maar zal er ook boven uitgaan. De grote lijnen van de Raad Gods tot verlossing van verloren Adamskinderen komen aan de orde. De wereld en de wereldontwikkelingen, de verhoudingen tussen mensen en volkeren zullen belicht worden voorzover het onderwerp zelf daartoe aanleiding geeft. We proberen dit alles te stellen in het licht van het gekomen en komende Koninkrijk van God. We leven immers in het laatste der dagen.
Ons staat dus voor ogen een zich verdiepende kennis van het Woord, een groeiend geestelijk inzicht in de „dingen des Vaders", en in dit licht een stuk praktische vorming en toerusting van christenen in de wereld. We denken daarbij ook aan de jongeren, die geroepen worden om christen te zijn in een wereld, die al verder van God vervreemdt en voor wie het Evangelie een volstrekt vreemde en dwaze boodschap is geworden.
Een zekere beknoptheid en beperktheid moet aan deze serie artikelen eigen zijn. Dat kan gegeven de doelstelling en het blad, waarin deze serie verschijnt, nu eenmaal niet anders. We moeten sommige punten, die ook aan de orde zouden moeten komen, laten liggen. Het gaat om hoofdlijnen. De volgorde van de thema's is vrij willekeurig gekozen.

Het Conciliair Proces
Onze kerken hebben aan het zogenaamde Conciliair Proces niet meegedaan. Terecht, meen ik, maar dat hoop ik nog aan te tonen. Ik kan nu niet ingaan op de ontstaansgeschiedenis en de achtergronden van het Conciliair Proces. Dit Proces bedoelt op gang te brengen een totale bewustwording, die moet beginnen bij de leden van de kerken. Alle kerken in de wereld zijn opgeroepen om er aan mee te doen. Het bewustwordingsproces raakt de vragen naar hoe wij met elkaar omgaan met onze wereld, het milieu, de economie en hoe mensen en volken samenleven op de ene aarde. Het moet een oecumenisch bewustwordingsproces zijn, dat in dit jaar „gevierd" gaat worden op de grote wereldconferentie voor vrede, gerechtigheid en heelheid van de schepping, die in Seoel, in Zuid-Korea, zal worden gehouden.
In de laatste zin zijn de woorden vrede, gerechtigheid en heelheid van de schepping gevallen. Dit zijn zonder meer belangrijke bijbelse thema's. Vanwege het Conciliair Proces stellen wij in de eerste artikelen, die, zo de Heere wil, met een zekere regelmaat zullen verschijnen, de thema's van vrede, gerechtigheid en de schepping aan de orde. We beginnen met het woord vrede, waarover ik in twee artikelen hoop te schrijven.

Het spreken van de Bijbel over vrede
Vrede is in de Bijbel een woord met een rijke inhoud. Het omvat veel meer dan waaraan wij gewoonlijk denken wanneer we het woord vrede horen. In het Oude Testament vinden we voor vrede het woord shalom. Eigenlijk is dat woord niet door één Nederlands woord weer te geven. Er zitten vele aspecten en kanten aan het woord shalom. Het is nog het beste weer te geven door welzijn, harmonie. Een algeheel welzijn en een totale harmonie. De toestand van welzijn en harmonie kan er niet zijn als er geen hechte verhoudingen zijn en wanneer er geen vaste orde is. Vrede kan alleen maar bloeien als er gerechtigheid in het land is. Vrede en gerechtigheid zijn twee woorden in de Bijbel, die bij elkaar horen, al heeft elk begrip zijn eigen specifieke inhoud. In Psalm 85:11 staat dat gerechtigheid en vrede elkaar kussen. En dat gebeurt als het heil van de Heere nabij is en in het land woont.
De shalom, de vrede, komt dus van de Heere. Nooit kan dit welzijn, deze harmonie los worden gemaakt van de Heere en Zijn heil. Zonder de Heere kan er eenvoudig geen shalom zijn! Het is God, Die de vrede bewerkt. Ja, nog sterker: de Schrift getuigt dat de Heere vrede IS. We lezen dat onder andere in Richteren 6:24. Gideon bouwt een altaar voor de Heere en noemt het altaar: de Heere is vrede. Dat is een samenvatting van alles wat het Oude Testament over de vrede heeft te zeggen. De Heere is vrede.
Met de Heere verkrijgt een van nature zondig mens vrede. Van zichzelf uit heeft de mens geen vrede. Want zijn verhouding tot God is kapot. De mens leeft los van God. Hij staat van nature buiten het heil van de Heere. Daarom leeft de mens in onvrede. Die onvrede kan in dit leven door allerlei omstandigheden wel voor een deel worden weggewerkt, maar zonder de Heere bereikt een mens nimmer de toestand van vrede. Dan blijft er onvrede: onvrede met God, met de naaste, met zichzelf, met de eigen levensweg, met de wereld om ons heen. Voor het verkrijgen van vrede is het absoluut noodzakelijk, dat de verhouding met de Heere hersteld wordt. Daar zorgt de Heere zelf voor. Dat is het grote wonder van de vrede. Het is een geschonken vrede. De Heere bewerkt deze vrede door het bloed op de altaren. De vrede is de vrucht van de verzoening met God. Gideon verstond dat toen hij zijn altaar noemde: De Heere is vrede.

Nieuwe Testament
In het Nieuwe Testament komt de vredesboodschap van het Oude Testament met kracht en in grote rijkdom terug. De vrede is onderdeel van de prediking van het Evangelie van het Koninkrijk der hemelen. Het Evangelie bewerkt, als het geloofd wordt, vrede. Telkens weer wordt God genoemd de „God van de vrede". Ik noem enkele teksten:
Romeinen 15:33: „En de God des vredes zij met u allen"; Romeinen 16:20: „En de God des vredes zal de satan haast onder uw voeten verpletteren";
2 Corinthiërs 13:11: „En de God der liefde en des vredes zal met u zijn";
zo ook in Filippenzen 4:9; 1 Thessalonicenzen 5:23 en in 2 Thessalonicenzen 3:16: „De Heere nu des vredes Zelf geve u vrede te aller tijd, in allerlei wijze". Ik noem ook nog Hebreeën 13:20,21: „De God nu des vredes. Die de grote Herder der schapen door het bloed van het eeuwige testament uit de doden heeft wedergebracht, onze Heere Jezus Christus, Die volmake u in alle goed werk, opdat Gij Zijn wil moogt doen".

God is vrede
God geeft Zijn vrede. Hij wil vrede. De vredeswil van de Heere wordt in het Evangelie ons in alle duidelijkheid bekend gemaakt. Dat is een groot wonder. Dat God aan zondaren Zijn vrede schenken wil, is genade. Vrede is nooit te verstaan en recht te beleven zonder de genade.

Het werk van de Heere Jezus Christus
De Heere Jezus Christus brengt Gods vrede. Hij Zelf is de inhoud van de vrede Gods. Daarom is de vrede van God nader te omschrijven als de messiaanse vrede. De Messias brengt vrede, en Hij wordt ook vrede genoemd. Daaruit blijkt tevens, dat de Christus God Zelf is. In het Oude Testament wordt de vrede van de Messias al profetisch bezongen. Ik noem slechts de indrukwekkende profetie uit Jesaja 9, waar Christus de Vredevorst genoemd wordt. Groot zal Zijn heerschappij zijn en eindeloos de vrede op de troon van David. In Jesaja 11 wordt geprofeteerd van de Messias en Zijn Vrederijk.

Paulus noemt in Efeziërs 2:14 Christus onze vrede. Hij heeft namelijk aan het kruis de vijandschap gedood. Vijandschap tegen God is het tegendeel van de vrede en de bron van alle onvrede.
Het verzoeningswerk van Christus is te karakteriseren als het maken van vrede en het brengen van vrede.
Deze messiaanse vrede IS op aarde. In de kerstnacht spraken juist de hemelse legerscharen van de messiaanse vrede op aarde. Deze vrede wordt het deel van de mensen van het welbehagen, Lucas 2:14.
Christus geeft Zijn vrede.

Te noemen is in dit verband Johannes 14:27: „Vrede laat Ik u; Mijn vrede geef Ik u". Opmerkelijk is dat Jezus er aan toevoegt, dat Hij Zijn vrede niet geeft zoals de wereld haar vrede biedt. De vrede van de wereld is een andere vrede dan de vrede die Jezus geeft. De vrede van de wereld berust op machtsverhoudingen. Ze wordt geregeld en bepaald door vredesverdragen en door politieke afspraken. De wereld kan niet verder komen dan een politieke vrede, waarin oorlogen afwezig zijn. Maar heel de Bijbel laat zien hoe het nog geen echte vrede is als de oorlogen afwezig zijn. Er zijn immers zoveel andere vormen van vijandschap dan oorlogen en ruzies. Er is de afgunst, de haat, de nijd, de achterdocht, het wantrouwen, het verbitterd en gefrustreerd zijn, het elkaar nog juist verdragen met grote moeite enz.

Het kenmerk van het bijbelse woord vrede is juist, dat alle goede verhoudingen áánwezig zijn. Dan is er welzijn, harmonie. De goede verhoudingen zijn gevulde verhoudingen: gevuld met liefde en gerechtigheid. Die gevulde vrede geeft Jezus aan de Zijnen. Te noemen is ook nog Johannes 20:19-23.

Samenvatting
We vatten samen. De vrede komt van God. Hij maakt vrede door het geven van Zijn Zoon Jezus Christus. Christus offert Zich als losprijs voor onze zonden. Hij herstelt op grond van Zijn volbrachte werk voor ons en in ons de verhouding tot God. Vrede is de vrucht en de uitwerking van de verzoening met God. De vrucht werkt zich uit in ons en door ons. Als de verhouding met de Heere hersteld is, werkt dat door in alle verhoudingen. Alles wordt gevuld en bepaald door de vrede. De verhouding tot onze naaste, de verhouding tot onszelf en onze levensgang, de verhouding tot de schepping en het milieu om ons heen wordt bepaald en gevuld door de vrede, die God geeft.
Hier rijzen vele vragen.
Wat dit alles betekent voor de praktijk van het christenleven in de wereld en hoe christenen vrede-makers zijn, daarover een volgende keer.

J. Jonkman

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 maart 1990

De Wekker | 8 Pagina's

Vrede (I)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 maart 1990

De Wekker | 8 Pagina's