Een onmisbaar boek

Onder redactie van D. Koole en dr. W.H. Velema is er een waardevol boek verschenen over het diakonaat in de gemeente.
Reeds eerder verscheen er een ouderlingen boek, zoals men het noemde. Uit liefde tot Christus en Zijn gemeente, spoedig gevolgd door nog een boek van dezelfde strekking, Verricht uw dienst ten volle. Het eerste bedoelde een handreiking te zijn aan de ouderling ter bezinning op vele principiële punten die bij zijn werk aan de orde komen. Het tweede boek richt zich iets meer op de praktijk van het ouderlingenwerk in de gemeente. Het draagt een zeer doelmatig karakter. Hetzelfde mag gezegd worden van het derde boek, dat nu gereed is. Het draagt tot titel Zichtbare liefde van Christus. De ondertitel is: Het diakonaat in de gemeente. Het is evenals de vorige publicaties verschenen bij Kok in Kampen (Voorhoeve). En het mag er zijn met zijn 245 bladzijden. De prijs is ƒ 39,90. Het mag er eveneens zijn om zijn inhoud.
Allereerst is er een bijbelse oriëntatie, waarbij de gegevens uit de Schrift worden belicht. Als tweede hoofddeel is er een historisch overzicht over diakonie, diakonaat, diaken en diakones. Een tussenbalans geeft een samenvatting van de voorafgaande gegevens en brengt de besproken problematiek op de hoogte van de tijd, terwijl het laatste stuk de diaken schetst temidden van de diakonale gemeente.
De auteurs hebben hun best gedaan om van het hun toegewezen onderdeel datgene naar voren te brengen, dat van belang is. Het spreekt vanzelf dat zij zich daarbij genoodzaakt zagen tot beperking. Ieder onderdeel op zichzelf nodigt tot een veel breder onderzoek dan in een beperkt aantal pagina's kon worden weergegeven.
De medewerkers zijn: drs. W. Steenbergen (met name een belangwekkend stuk over bijbelse gegevens), prof. B.J. Oosterhoff (die enkele kernbegrippen behandelt uit de Schriften), C. Huizinga (rentmeesterschap naar diverse aspecten), dr. W. van 't Spijker (met een aantal lijnen uit de geschiedenis van de vroege kerk en die van de Reformatie en Nadere Reformatie), drs. J.C.L. Starreveld (vnl. 19e eeuw), K.T. de Jonge (20e eeuw, voor en na 1940).
Prof. Velema geeft de tussenbalans en transponeert daarbij naar de moderne problematiek, die aangeduid en besproken wordt binnen de gemeente (dr. T. Brienen), vanuit de gemeente (H.H. van Well), op de kerkelijke vergaderingen (W. van 't Spijker).
De diakonale roeping wordt daarna nog onder tweevoudig gezichtspunt besproken door prof. Velema (diakonale roeping in onderling verband en in de samenleving), terwijl D. Koole dezelfde roeping beschrijft tegen de achtergrond van de wereldnoden.
Ik hoorde reeds van een kerkeraad die het boek massaal besteld heeft en er na de vakantie stevig mee aan het werk zal gaan. We noemden het een onmisbaar boek. We hebben het nodig, dat er juist op dit terrein wordt gestudeerd. Lange tijd heeft het diakonale ambt een soort voor-functie gehad voor het ouderlingen-ambt. Wie lang genoeg op deze post gediend had kon later nog wel eens in aanmerking komen voor een „kom hoger op vriend". Die tijden zijn grotendeels voorbij. Of ze werkelijk passé défini zijn is slechts nog een kleine vraag. Ik herinner me uit een wat grotere gemeente, dat men bij kerkenraadsverkiezingen een bekwame diaken wilde candideren voor het ouderlingen ambt. De broeders diakenen zeiden zeer beslist: daar komt niets van in, hij heeft diakonale gaven en we kunnen hem niet missen. En zo geschiedde. De verandering die zich heeft voorgedaan, heeft echter met zich gebracht dat er ook principiële voorlichting nodig is, wellicht méér dan voorheen. En niemand kan nu meer zeggen, dat het materiaal daartoe ontbreekt. Een onmisbaar boek, zeiden we. Het kan helpen om een ietwat scheve gedachte uit ons midden een klein beetje bij te stellen. Soms hoort men eenzijdig spreken over de gemeente als diakonale gemeente. Men kan dit begrijpen, wanneer men enthousiaste diakonale figuren ontmoet. Maar een gemeente heeft meer dan één ambt. Waarom spreken we niet met hetzelfde vuur van een presbyteriale gemeente? Of van een pastorale gemeente? Of van een gewone gemeente, waarin alle elementen die in een fraaie ambtsleer zijn ondergebracht tot hun recht komen.
Altijd moet - zo leert de geschiedenis - diakonie en offer bijeen blijven. De grootste diakonie die Christus aan zijn gemeente betoont is de diakonie van de verzoening. Alles wat daarvan wordt losgemaakt verschrompelt in de kern. Centraal blijft Golgotha. Vandaaruit is er diakonaat mogelijk, zoals evengoed presbyteriaat en pastoraat. Een koninklijke gemeente van priesters, een Lichaam van Christus, een volk van God.
Ziedaar!
En nu besteld, in partjes gedeeld, en samen bestudeerd. Waarom niet samen op de hele kerkeraad, dan komen de competentievragen ook wat op de achtergrond. En waarom ook niet op een mannen-, en vrouwenvereniging? Want het zit er natuurlijk wel in dat men vraagt: hoe zit het dan met de diakones, en de weduwe en de maagd: ja ook dat laatste. Waarom zouden we alleen wat moeite hebben met een diakones en niet met de weduwe en met de maagden? We zijn wel eens wat eenzijdig in het kiezen van onze moeilijkheden. Maar neem en lees.

W. van 't S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen