Hierin is de liefde . . .

Johannes, de apostel der liefde, heeft het geheim ontdekt: Hierin is de liefde . . .! Hierin! Waarin?
Hierin is de liefde, niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat Hij ons heeft liefgehad en Zijn Zoon gezonden heeft tot een verzoening voor onze zonden.
Hierin is de liefde! De reine, de heilige, de volmaakte, de absolute, de allesgevende liefde van God, die Hij heeft geopenbaard in het zenden van Zijn Zoon.
Er kan liefde zijn in de onderlinge verhoudingen tussen mensen, tussen man en vrouw, tussen ouders en kinderen, tussen jongens en meisjes. En we zullen het niet gering achten dat er in deze koude wereld nog de warmte is van liefde en liefhebben. Maar toch: wat is deze liefde, vergeleken met de liefde die er in God is?
Wanneer het regent, dan zien we water. Maar wanneer we aan de oever van de oceaan staan zouden we kunnen zeggen: hierin is het water! De stralen van de zon verspreiden licht. Maar wanneer we in de zon kijken (kan het eigenlijk wel?) dan kunnen we zeggen: hierin is het licht!
Het zijn nog maar zwakke beelden.
Hierin is de liefde . . . o nee: niet dat wij God hebben liefgehad! Zo valt de apostel als het ware zichzelf in de rede. Wij hebben God niet liefgehad! Ja, zo had het wel moeten zijn. En zo is het ook eenmaal geweest. God, Wiens wezen liefde is, heeft de mens geschapen naar Zijn beeld, en heeft Zijn liefdewet in het hart van Zijn beelddrager ingedrukt. De mens in de staat der rechtheid had God lief met een volmaakte, reine liefde. Maar door zijn moedwillige val en ongehoorzaamheid heeft hij zich van al Gods schone gaven, met name ook van de gave van de liefde beroofd! En de mens is geworden een vijand van God, een hater van God.
Niet dat wij God hebben liefgehad. Integendeel! Nooit, nooit zal een mens, een gevallen zondaar, uit zichzelf naar God vragen. Zijn eer bedoelen. Hem liefhebben.
Niet dat wij God hebben liefgehad . . .
Johannes zegt dit niet zo maar even. Hij doorleeft het! Hij doorleeft het hoe verschrikkelijk het is om God niet lief te hebben. Die toch al onze liefde waardig is.
Leerden wij het al doorleven? Elk wedergeboren hart, elk kinderhart verstaat en beweent het: niet dat wij (ik) God heb(ben) liefgehad . . . Maar wat wordt nu dan ook het wonder aanbiddelijk groot: hierin is de liefde, niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat Hij ons heeft liefgehad!
Hij - ons!
Hij! Dat is de heilige, de verheven, de majesteitelijke God! God, die te rein van ogen is dan dat Hij de zonde kan aanschouwen. God, Die de zonde haat en verfoeit met heel Zijn goddelijk wezen.
Hij - ons! Ons, die Hem niet liefhadden, die Zijn liefde versmaad en vertrapt hebben. Ons, die van nature afkerig van God zijn, die Hem uit de weg zouden willen ruimen, omdat Hij ons in de weg staat!
Hierin is de liefde, niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat Hij ons heeft liefgehad!
Nee, de apostel zegt niet, dat er geen liefde is onder de mensen. Hij zegt ook niet dat er geen mensen zijn, die God in oprechtheid liefhebben en die daarom ook hun naaste liefhebben. Die zijn er, dank zij Gods genade wel, en die zullen er zijn! En de apostel schrijft deze woorden met een hart vol liefde, met een hart, waarin de liefde Gods is uitgestort. Anders zou hij nooit zó geschreven hebben.
Maar hij zegt wel, dat wij niet eerst hebben liefgehad. In vers 19 schrijft hij: wij hebben God lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad! Niet wij hebben om die liefde van God gevraagd. Niet wij hebben die liefde van God opgewekt. O nee; die liefde ging helemaal en alleen van God uit. Vrije, soevereine liefde van God! Liefde voor liefdelozen! Liefde voor vijanden! Zegt de Heere niet tot Zijn volk: „Ziet, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde!"
En nu schrijft de apostel deze woorden met een hart, dat door die vrije liefde van God is overweldigd: hierin is de liefde, niet dat wij. God hebben liefgehad, maar dat Hij ons heeft liefgehad!
Hierin is de liefde . . . dat Hij ons heeft liefgehad!
En hoe groot, hoe diep is deze liefde van God? O, hoor dan: Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft! Hierin is de liefde, niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat Hij ons heeft liefgehad, en Zijn Zoon gezonden heeft tot een verzoening van onze zonden.
En Zijn Zoon gezonden heeft! De boodschap van kerstfeest! De inhoud van het evangelie! En Zijn Zoon gezonden heeft! Komt, verwondert u, gij mensen!
En Zijn Zoon gezonden heeft! God de Vader gaf het liefste, wat Hij had: Zijn Zoon, Zijn eigen. Zijn eniggeboren. Zijn geliefde Zoon! God zond Hem naar deze koude, barre wereld! God de Vader zond Hem, stuurde Hem weg (zo zouden we het woord uit de grondtekst kunnen vertalen). De Vader stuurde Zijn Zoon weg, weg van de heerlijkheid des hemels, naar deze gevloekte aarde. En de Zoon liet Zich wegsturen, geheel eens-willend met de wil van Zijn Vader.
En Zijn Zoon gezonden heeft! Met welk doel? Johannes geeft het antwoord: tot een verzoening voor onze zonden! Om ons met God te verzoenen. En de verzoening met God kon alleen door verzoening worden bewerkt. De breuk tussen God en mens kan alleen worden geheeld en hersteld door het offer van Christus. Hij is een verzoening voor onze zonden. Het woord verzoening betekent hier een bedekking, een overdekking over de zonde, zodat Gods toorn en straf en vloek er niet meer over behoeft te gaan, zodat de weg vrij is voor Zijn gunst en vrede. Christus bewerkt deze verzoening, door met Zijn eigen Persoon de zonde te bedekken, te verzoenen, haar schuld en straf te dragen. Hij is zowel Offeraar als Offer. Hijzelf verbergt de zonde voor Gods gerechtigheid, door de schuld van de zonde volkomen te betalen.
Hierin is de liefde . . .
God gaf alles. Hij gaf Zichzelf, in Zijn Zoon. In Zijn Zoon, Die eveneens Zichzelf gaf. Zichzelf overgaf in de handen van zondaren. Zichzelf begaf onder de vloek van God, die wij verdiend hebben.
Hierin is de liefde . . .
Wie kan, wie durft het nog volhouden om in zijn vijandschap tegen deze liefde te volharden?
Wat moet het toch zijn om op zo grote zaligheid, om op deze liefde geen acht te slaan? Wij dan, wetende de schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het geloof . . .
Wij dan, wetende in het geloof (dat bevinden, proeven en smaken is) van deze liefde van God, geopenbaard in de zending van Zijn Zoon, begeren vurig biddend zondaren op te wekken tot hartelijke wederliefde.
God heeft het woord der verzoening in ons gelegd. Wij hebben u van Christus' wege: laat u met God verzoenen! Want Dien, Die geen zonde gekend heeft, heeft God zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden zijn rechtvaardigheid Gods in Hem!
Kerst-predikers, hoe zouden we ooit kunnen stamelen van deze liefde Gods zonder een liefhebbend hart? Onmogelijk toch?
Hierin is de liefde . . . De liefde!
Wie niet liefheeft, heeft God niet gekend.
Want God is liefde!
Wie liefheeft is uit God geboren. Want God is liefde!
„Alzo lief", o Bron van liefde,
Eeuwige Springbron, Oceaan,
Doe mij in die liefde dolen,
in deez' waatren ondergaan!

Vlietstra

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen