Het uitschrijven van biddagen

Als binnenkort in dit blad het verslag van de voorjaarsvergadering van de classis 's-Gravenhage te lezen staat, zal daarin ook iets te vinden zijn over een instructie met betrekking tot liet uitschrijven van biddagen, die naar de particuliere synode van het westen wordt doorgezonden, eventueel ter doorzending naar de generale synode van 1992.
In de voorjaarsvergadering van 1991 had de kerkeraad van 's-Gravenhage-Zuid op zich genomen de vergadering van de classis te dienen met een nota over de vraag in hoeverre artikel 66 van de kerkorde van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland, betrekking hebbend op het uitschrijven van biddagen in tijden van oorlog, epidemieën, vervolging van de Kerk en andere algemene rampen, in de praktijk van het kerkelijke leven naar zijn oorspronkelijke bedoeling nog wel functioneert. Tot het uitschrijven van de hier bedoelde biddagen is door de generale synode destijds de classis 's-Gravenhage aangewezen.

Golfoorlog
Aanleiding tot het verzoek aan de kerkeraad van 's-Gravenhage-Zuid was de in de vergadering van de classis gevoerde discussie over het tijdstip en de wijze waarop de Kerken tot gebed werden opgeroepen, vlak voor de „deadline" van het ultimatum van de Verenigde Naties aan Irak, even voor het uitbreken van de Golfoorlog dus. Het is voor de Kerken en voor haar voorgangers niet gemakkelijk geweest op dat cruciale moment in de wereldgeschiedenis aan het gebed van de Kerk gericht en zinnig inhoud te geven. Wat onze Kerken betreft kwam de oproep tot het gebed bovendien op een heel erg laat tijdstip. Het ging om een dreigende, zeer beangstigende ontwikkeling, die al lang aan de gang was en waarin de Kerk eigenlijk al veel eerder drang tot algemeen gebed en algemene verootmoediging zou moeten hebben gevoeld. Incidenteel is daarvan zeker sprake geweest. In het algemeen zal mogen worden aangenomen, dat in de plaatselijke Kerken in het gebed aandacht aan de noden van Kerk en wereld is en nog altijd wordt gegeven.

In de afgelopen decennia hebben zich op menige plaats in de wereld turbulente ontwikkelingen en gebeurtenissen voorgedaan, die ook aanleiding zouden hebben kunnen zijn om de Kerken op te roepen tot brede bezinning en verootmoediging, tot gebed en getuigenis. Daartoe kwam het niet. Men heeft het initiatief tot gebed en getuigenis kennelijk aan de plaatselijke Kerken willen overlaten.

Ook in gebeurtenissen van dit moment
Ook in gebeurtenissen en ontwikkelingen van dit moment zou aanleiding tot het uitschrijven van biddagen kunnen worden gevonden. Te denken is aan de zeer zorgelijke politieke en economische situatie binnen het Gemenebest van Onafhankelijke Staten, waarvan op wereldschaal een grotere dreiging uitgaat dan wij misschien beseffen; voorts aan de telkens op vaste plaatsen zich voordoende natuurrampen en niet in de laatste plaats aan de epidemische uitbreiding van de ziekte AIDS. Gesproken is dan nog niet over de zich versnellende ontmanteling van de Gereformeerde geloofstraditie in ons eigen land en evenmin over de in menig absoluut geregeerd land nog altijd voorkomende vervolging en onderdrukking van Christus' Kerk. Over de hele wereld beweegt zich constant een grote stroom van vluchtelingen, door welke oorzaken dan ook.
De ontwikkelingen in West-Europa met betrekking tot de integratie van allochtonen vormt evenzeer een probleem dat voortdurend het gebed en de aandacht van de Kerken vraagt. Voor de maatschappelijke verloedering is de aandacht van de Kerken door de minister van justitie gevraagd. Welke opstelling daarin te kiezen? Welke plaats moet dat in het gebed van de Kerken hebben? Er zou meer te noemen zijn.
Veel van wat zich in eigen omgeving en verder weg aan ons voordoet en waarvoor het gebed van de Kerken nodig is, is meer structureel dan incidenteel en er is naar de kerkeraad van 's-Gravenhage-Zuid meende dan ook alle reden om het initiatief tot en de verantwoordelijkheid voor bijzondere gebedssamenkomsten aan de plaatselijke kerkeraden over te laten. In gevallen of situaties waarin bij bijbels licht in bijzondere zin van gebeurtenissen met een Goddelijk gerichtselement zou moeten worden gesproken en waarin derhalve duidelijk aanleiding tot brede verootmoediging en voorbede zou zijn gelegen, kan dit in een goede samenhang tussen Woordverkondiging en het gebed van de gemeente, het beste door de plaatselijke Kerken worden geïnitieerd. De inhoud van het gebed vraagt namelijk ook om een goed doordenken en een grondige analyse bij het licht van Gods Woord van de dingen waarmee men in het gebed tot God wil gaan. Daartoe staan de plaatselijke Kerken vandaag meer informatie en een betere communicatie ter beschikking dan vroeger, een factor die aan de totstandkoming van artikel 66 K.O. destijds niet vreemd zal zijn geweest.
Dit alles zo zijnde, stelde de kerkeraad van 's-Gravenhage- Zuid voor de particuliere synode van het Westen te verzoeken zich over de volgende instructie uit te spreken en deze eventueel door te zenden naar de eerstkomende generale synode:

De Generale Synode, constaterende
1. dat de veelheid en de intensiteit van allerlei dreigende gebeurtenissen en ontwikkelingen in onze wereld sterk zijn toegenomen,
2. dat veel daarvan meer structureel dan incidenteel en in sommige gevallen van regelmatig terugkerende aard is,
3. dat het voor de daartoe aangewezen Kerken in de classis 's-Gravenhage moeilijk is om vast te stellen in welke gebeurtenissen en ontwikkelingen van een zodanige graad van ernst en dreiging sprake is, dat tot het uitschrijven van algemene en bijzondere biddagen zou moeten worden besloten.

Overwegende
dat zich binnen de Kerken sinds de tweede wereldoorlog een praktijk heeft ontwikkeld, die het gebed voor en de verootmoediging onder allerlei noden van de wereld sterk tot een zaak van de plaatselijke Kerken heeft gemaakt

Besluit
zich nader te bezinnen op de vraag of handhaving van art. 66 K.O. nog zinvol is en zo ja, na te gaan op welke wijze in de situatie van vandaag aan de functionering van genoemd artikel zinvol inhoud kan worden gegeven en indien daarvan geen sprake zou zijn over te gaan tot opheffing van art. 66 van de Kerkorde en de uitvoering van de intentie daarvan, in een goede samenhang tussen Woordverkondiging en gebed, aan de plaatselijke Kerken over te laten.

Waartoe deze instructie ook leidt, het zou goed zijn als in de bredere vergaderingen van onze en ook andere kerken een serieuze bezinning op gang zou komen rond de vraag op welke bijbelse gronden de roeping van de kerk tot gebed voor de noden van de wereld aanwijsbaar is, op welke verantwoorde manier in de complexe wereldsituatie van vandaag, waarin meer dan ooit alles met alles samenhangt, aan die roeping inhoud kan worden gegeven en niet in de laatste plaats in hoeverre in het gebed van de plaatselijke kerken vanuit een bijbelse taxatie van de dingen van een zekere gelijkgerichtheid sprake zou moeten zijn. Altijd, maar zeker ook als het aankomt op gemeenschappelijk voorbede doen voor dingen als deze is bidden een zaak van grote zorgvuldigheid. Het zou goed zijn als de hele kerk hierin meedenkt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen