Voor wie doe je het?

Is het je wel eens opgevallen, dat veel Nederlanders niet meer bereid zijn zich aan regels te houden? Ik noem een paar voorbeelden. Sommige zijn me al lang eens opgevallen. Een enkele hoorde ik kort geleden.
In een grote stad als Rotterdam zijn nogal wat stoplichten.
Ik neem aan dat die er niet zomaar geplaatst zijn. Ik was de eerste keer dan ook nogal verbaasd, toen ik op een avond voor zo'n rood stoplicht stond te wachten en een paar keer fietsers langs mijn auto zag komen, die zonder te stoppen doorreden over het kruispunt. Als ze rechtsaf waren gegaan, dan had ik het nog enigszins kunnen begrijpen, want er is immers tegenwoordig een regel dat fietsers dan niet altijd voor het rode licht hoeven te wachten. Nee, maar deze gingen rechtdoor of linksaf.
Blijkbaar vonden zij dat voor hen de regel niet gold. Je kunt nu reageren dat dit weer typisch iets is voor de bevolking in zo'n grote stad. Maar in mijn eigen dorp is er op weg naar mijn werk een beveiligde oversteekplaats voor fietsers waar ik heel regelmatig jongeren en ouderen zie oversteken, terwijl de lichten voor hen rood aangeven. En het zijn niet alleen fietsers die het rode licht negeren.
Op dezelfde plaats gebeurt het ook nogal eens dat automobilisten voor gevaarlijke situaties zorgen door bewust nog door te rijden als hun licht al op rood staat.
Een ander voorbeeld. Volgens mij geldt nog steeds de regel dat iedere automobilist op autowegen met meer rijstroken in principe de rechterbaan moet kiezen. Maar steeds meer mensen blijven op een weg met meer rijstroken in dezelfde richting op de tweede of derde baan rijden. En hoeveel automobilisten houden zich eigenlijk consequent aan de maximumsnelheden? Als je kijkt wat voor mensen dat nu zijn, die steeds te hard rijden, is er niets opvallends op te merken. Het is de doorsnee van de Nederlandse bevolking.
Het laatste voorbeeld werd mij verteld. Een neef en nichtje laten een nieuw huis bouwen. Het is een ander ontwerp dan van de meeste huizen. Voor de bouw wordt voornamelijk hout gebruikt, dat binnen ter bescherming alleen met blanke lak behandeld zal worden. Ze gaan dan ook nogal voorzichtig met alles om. Op dat hout zijn wat vlekken zo gemaakt en hun vrije zaterdag gebruikten ze dan ook vaak om regelmatig het hout weer schoon te maken. Dan valt het op dat veel mensen het verschil tussen mijn en dijn blijkbaar niet meer kennen. Regelmatig liepen er mensen het huis binnen om een kijkje te nemen. Toen mijn neef een man aansprak die door een raam naar binnen sprong, werd hij zelfs met een pak slaag bedreigd. En toch zal die man zichzelf een gewone Nederlander vinden.

Ik heb eens geprobeerd met een groep meisjes en jongens van een jaar of vijftien/zestien over dit overtreden van regels te praten. Hun commentaar was voor mij duidelijk genoeg. Natuurlijk konden de fietsers gemakkelijk door rood licht rijden, ze werden immers niet aangereden! Het is stom om je hand uit te steken als je afslaat! Een jongen zei, dat hij het nut ervan niet inzag, hij had immers nog nooit een ongeluk gehad. Waarom zou je 's avonds met je licht aan gaan fietsen, je ziet er toch niet meer door! Waarom zou je naar rechts gaan als er toch nóg een baan om te passeren is! En waarom zou iemand niet even een kijkje gaan nemen in een huis in aanbouw, dat was toch niet gevaarlijk voor hem!
De ánder kwam in hun commentaar niet voor. Dat het rode licht misschien ook wel aan een ander bescherming biedt, was niet in hen opgekomen. Dat het voor een medeweggebruiker wel prettig is om te weten welke kant je op gaat, daar werd niet aan gedacht. Dat een automobilist 's avonds regelmatig schrikt als zomaar opeens weer iemand zonder licht voor zijn voertuig opduikt, daar was geen besef van. Hoeveel mensen zouden er, als ze niet naar de rechterbaan gaan, denken aan de onveiligheid voor die anderen, die maar moeten zien hoe ze om hen heen komen. Dat een nieuwgebouwd huis voor iemand een kostbaar bezit is, waar je dus niet zomaar naar binnen springt, wie denkt daar nu aan? Aan de regels die er zijn om de ander te dienen, hebben we geen boodschap.

In onze wereld, waarin we denken van niemand meer afhankelijk te zijn, waarin we het redelijk of heel goed hebben, waarin we menen dat we zelf alles wel onder controle hebben, is dat misschien wel één van de meest verkeerde dingen, dat we de ander in zijn of haar eigen sop gaar laten koken. Veel mensen hebben zichzelf tot norm, tot regel gemaakt en dat is het enige dat voor hen nog telt. Voorgeschreven regels van de regering of van de maatschappij tellen dan niet meer.
Sommigen schrijven regelmatig dat de wereldbevolking zichzelf vernietigt, als er geen aandacht meer is voor planten en dieren. Ik denk dat dat ook geldt in verband met de aandacht voor de mensen om je heen en voor de regels die je dan houdt.
Er is nog iets. Dat vind ik nog belangrijker. De Here Jezus heeft gezegd, dat het doen van de wet is: God liefhebben boven al en de naaste, de ander, liefhebben als jezelf. God liefhebben en zelf uitmaken welke regels wel of niet voor je gelden, dat is strijdig. Of je dient God en je houdt je dan ook aan de regels die door Hem of namens Hem gegeven zijn, of je dient jezelf en je maakt je eigen norm. En als de Here Jezus zegt dat je de naaste moet liefhebben als jezelf, dan hoort daar ook bij het doen van de regels, die misschien wel eens lastig zijn voor jezelf, maar die goed zijn voor je naaste. Heel praktisch, heb je dat voor Hem over?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen