Samen onderweg

Het „gewone" kerkelijk leven is weer op gang aan het komen. Maakten we als kerken vorige week bij het 100-jarig voortbestaan van onze kerken nog even pas op de plaats om te herdenken en te bezinnen, nu zijn we weer „onderweg".
Deze week staat immers in vele gemeenten te boek als de „startweek": allerlei activiteiten die in het winterseizoen met regelmaat plaatsvinden worden in deze week gestart.

Bij die startweek hoort vaak ook de „jeugdzondag". Voor een goed begrip: de jeugdzondag is een instelling van de kerken. Zij stelden en stellen het op prijs om één bepaalde zondag in het jaar (de tweede zondag van september) nadrukkelijk te laten uitkomen, dat in de gemeente van de Here Jezus Christus ouderen en jongeren samen onderweg zijn.
De kerken leggen een extra accent op de relatie tussen gemeente en jeugd. De kerken zeggen: Ook het jongere deel van de gemeente maakt van die gemeente echt deel uit. Dat mag het hele jaar door merkbaar zijn in de prediking en in het pastoraat, in de erediensten en in de doordeweekse activiteiten. En die ene jeugdzondag is - zo zou je kunnen zeggen - daarvan een teken.

De gemeente belijdt, dat de jeugd er echt bij hoort. Ze kan zonder de aankomende generaties niet bestaan. De gemeente is immers niet een door mensen gemaakt instituut, waarvan men naar believen wel of geen lid kan zijn of worden. Integendeel, de gemeente is niet van mensen. Ze is het volk des Heren, waartoe alle generaties behoren. Wie één bepaalde generatie eruit weg snijdt of negeert, die breekt het „volk" stuk. Ik weet niet welke rol een woord als „verbond" nog speelt in de geloofsbeleving van de gemeente en haar leden - maar in ieder geval betekent dat woord „verbond" ook dit: dat God de Here zijn trouw en zijn bemoeienis toezegt aan een keten van generaties (aan een volk) onderweg door de tijd. Psalm 90 zingt dat heel mooi:

Geslachten gaan, geslachten zullen komen:
wij zijn in uw ontferming opgenomen.
Wij mogen bouwen op de vaste grond
van uw beloften en van uw verbond.

De jeugdzondag doet een appèl op de gehele gemeente (jong en oud) om dat te doen: samen te bouwen op de vaste grond van Gods beloften en van Gods verbond. De gemeente laat dus merken dat de jeugd haar ter harte gaat.

Nu krijgt op de jeugdzondag echter niet alleen de band tussen gemeente en jeugd extra accent, ook die tussen gemeente en jeugdwerk. De gemeente laat merken dat er binnen haar grenzen clubs en verenigingen zijn en dat ze het Jeugd- en Jongerenwerk dat daar plaatsvindt, een warm hart toedraagt. Dat geldt trouwens over en weer, als het goed is. Er gebeurt eigenlijk iets onmogelijks, wanneer kerk en jeugdwerk aan elkaar voorbij leven. Ze negeren dan een relatie die er ten principale is. Ze worden dan beide ontrouw aan de zorg en verantwoordelijkheid die ze elk op hun eigen terrein voor jeugd en jongeren dragen. En dat is nog des te erger, wanneer we bedenken, dat die jeugd en jongeren (voor een deel) dezelfden zijn. Jeugdwerk en kerkewerk kunnen elkaar niet missen!
De jeugdzondag is een signaal van de kerken naar het georganiseerde jeugdwerk toe, dat het er mag zijn in de beschutting van de gemeenten. De aandacht en de voorbede van de jeugdzondag zijn ook daarvan een teken.

In de „werkwijzer" van juni jongstleden schreven we daarover als CGJO: „Beschutten ... Dat is iets anders dan het opleggen van beperkingen en beknotten van vrijheid. Beschutting betekent: bescherming; een plek waar je kunt schuilen; je bent er veilig, beschermd tegen aanvallers; een vrijplaats. De gemeente als lijfwacht van de jongere. In de ruimte van het Jeugd- en Jongerenwerk, in de luwte van de gemeente kunnen jonge mensen oefenen en opgroeien tot verantwoordelijke mensen, die hebben geleerd wat het betekent hun leven te leven naar de maat van het evangelie van Jezus Christus. In alle ruimte, veiligheid en vrijheid - inclusief de ruimte om fouten te maken!" We hopen van harte dat de jeugdzondag 1992 voor gemeente en jeugd èn voor gemeente en jeugdwerk een gezegende en goede start zal zijn.

Voor het seizoen 1992-1993 kozen we binnen de CGJO als jaarthema: samen (?!) leven. Daarmee geven we aan, dat het woordje „samen" als een rode draad door alle CGJO-activiteiten van dit seizoen zal heenlopen. Leven naar Gods bedoeling kunnen we als mensen niet alleen, we mogen het ook niet. We kregen elkaar als geschenk en opgave om er samen te zijn, in alle verbanden. Het vraag- en uitroepteken tussen de beide woorden van het thema geven aan dat het samen leven niet iets vanzelfsprekends is. Het kost inspanning. Het vraagt geduld en liefde. Het vraagt ook geloof. Op de clubs en de verenigingen proberen we dat te oefenen: samen luisterend naar de Bijbel en samen werkend vanuit de Bijbel. We hopen dat velen daarin weer met ons meedoen.
Op drie themazondagen (22 november 1992, 21 februari 1993 en 16 mei 1993) nodigen we ook graag anderen in de gemeente uit met ons mee te denken en mee te doen vanuit dit thema. We hopen drie speciale schetsen het licht te doen zien: samen leven in verzoening, samen leven in viering en samen leven in dienstbaarheid

„Samen onderweg" was het thema van de viering van het honderdjarig voortbestaan van onze kerken. „Samen (?!) leven" mag voor wat de CGJO betreft de opgave zijn die wij meenemen de toekomst tegemoet. Een opgave voor het werk op alle clubs en verenigingen is het zeker. Een opgave voor het samen gemeente- zijn niet minder. Een van de manieren om die opgave ter hand te nemen is ons te oefenen: ouderen en jongeren samen.
Jeugdzondag 1992 kan daartoe een oproep en daarvan een begin zijn.

G.L. Born, voorzitter CGJO

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen