Standpunt

Chamonix ligt in Frankrijk aan de voet van de Mont Blanc, de hoogste berg van de Alpen. Alleen al als je de grote weg door het dal er naar toe volgt, raak je onder de indruk van het bergmassief. Hoeveel te meer moet dat zijn als je nog dichter bij de hoge toppen en bij de eeuwige sneeuw bent.
Op verschillende manieren kun je vanuit het dorp verder omhoog. Een van de mogelijkheden is een treintje, dat je naar de „Mer de Glacé" brengt. De „Mer de Glacé" is een van de gletsjers van het Mont-Blancmassief. De naam doet je denken aan een onoverzienbare ijsmassa, „zee van ijs" betekent de naam immers. Als je bij het eindpunt van het treintje bent gekomen, verwacht je dan ook uit te kijken over een eindeloze witte zee van ijs. Maar dat valt wat tegen. O ja, wel degelijk is het uitzicht prachtig. Maar wit is het ijs zeker niet en voor je gevoel zijn de rotsen aan het eind van de gletsjer vlakbij. Waarom men de naam „Mer de Glacé" heeft gekozen voor deze gletsjer valt zomaar niet te begrijpen.
Vlakbij is het begin van de kabelbaan waarmee je omlaag kunt om nog wat dichter bij het ijs te komen. Veel wandelmogelijkheden zijn er daar voor de gewone toeristen niet. Maar je kunt er het ijs aanraken. En om het toerisme te bevorderen is er in de gletsjer een grot uitgehakt, waar tientallen mensen tegelijk binnen kunnen zijn. Van klein is geen sprake meer. De ingang van de grot is in die grote muur van ijs die je voor je ziet maar een gaatje. En de enorme hoeveelheid ijs die er nog achter ligt laat zich alleen maar vermoeden. Als je boven nog het idee zou hebben gehad dat het ijs van de gletsjer grijs en vuil is, dan kom je beneden tot de ontdekking dat je het eerder blauwwit moet noemen en dat het vuil maar een kleine laag aan de oppervlakte betreft.
Het hangt er van af van welk punt je de gletsjer bekijkt of je al dan niet onder de indruk komt. Van beneden zie je een indrukwekkende ijsmassa. Van boven met uitzicht op de machtige bergen lijkt als je niet beter weet de gletsjer in het niet te vallen bij de omgeving. Op de foto die je natuurlijk maakt, lijkt alles nog nietiger. Maar daarop zijn niet de mensen terug te vinden, die over de gletsjer hun wandeltocht maakten. Vanuit het hoge standpunt leken ze een paar mieren op een voetpad. En als je er zo op neer kijkt dan is de naam „Mer de Glacé" toch niet overdreven.

Op heel wat verenigingsvergaderingen wijkbijeenkomsten en discussieavonden nemen we ons eigen plekje in om eens rond te kijken in de kerk. We hebben maar al te vaak de gewoonte om van ons (toevallige?) gezichtspunt ook ons standpunt te maken. En ieder die het anders gezien heeft, en vooral wie een ander standpunt waagt in te nemen, wordt goed aangevallen. Wil je voorbeelden? Hoe wordt er gestreden over bijbelvertalingen, over manieren van zingen en over liturgische vormen. Hoe lang kun je het hebben over de kleding die al dan niet gepast is. Wat levert een hardere discussie op dan vragen die te maken hebben met modern of behoudend? Op die manier wordt door ouderen soms over „de jeugd" gepraat en jammer genoeg, vaak geoordeeld. Sommige jongeren doen hetzelfde als ze het over „de oudere kerkleden" of over de dominees hebben. Er zijn op zich dingen van die orde waar best over gesproken mag worden. Ik denk dat het heel nuttig is om al die dingen aan de orde te laten komen. Maar laat het nooit zijn met onbegrip voor de ander, omdat jezelf een standpunt hebt ingenomen, wat je „heilig" bent gaan vinden.
Meer nog bij het spreken over de wezenlijke dingen in je geloof is het zaak rekening te houden met deze gedachte. Ook dan hebben mensen de neiging om hun eigen beperkte gezichtsveld als enig ware standpunt te verdedigen. Ik schrijf beperkte gezichtsveld, omdat veelal niet eens geluisterd wordt naar wat de andere mening inhoudt. En hoe wil je dan ooit begrip tonen voor de mening van een ander? Of hoe wil je er achter komen dat je wellicht vanuit een ander punt alles beter kunt begrijpen?
Discussie is niet erg. Zelfs van het spel dat daarbij komt kijken, kun je heel veel leren. Maar zet jezelf niet vast op een onwrikbaar standpunt.
Denk nog eens aan de verschillende uitzichtspunten op de „Mer de Glacé". Een ander standpunt dan dat van jezelf hoeft nog niet meteen een foutief beeld te geven.
Kun je de beste plaats om de Mont Blanc te bekijken aanwijzen? Ik denk van niet. De ene plek vult de andere aan. Pas als je op meer plaatsen aandachtig gekeken hebt, begrijp je, hoe mooi die bergen zijn, hoe indrukwekkend de gletsjers en hoe machtig de rotspartijen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen