Altijd bereid tot verantwoording

Eén van de moeilijkste dingen is verantwoording afleggen van ons geloof. Hoe vaak wordt de vraag niet op catechisatie gesteld: „Hoe kom ik voor mijn geloof uit?" De gemeenteleden, aan wie Petrus hier schrijft, vinden dat ook moeilijk. Het vers, dat aan bovenstaande tekst voorafgaat, spreekt over dreiging. Dreiging is nog geen vervolging. Maar kan wel moeilijk zijn. Want ga maar na, wat intimidatie en spot kunnen doen. Je wordt op den duur murw gemaakt. Heimelijk denk je: zal ik maar toegeven om toch bij de groep te horen? Om meegeteld te worden?
We doen veel (jongens en meisjes) om bij de groep te horen. En we hebben er wel een stoer woord voor over of een grove term om te bewijzen, dat we mee kunnen doen. Iemand heeft de mens van vandaag betiteld als de „radarmens". Hij richt de radar van zijn denken en doen helemaal op de ander. Ik denk, wat de ander denkt. Ik doe, wat de ander doet.
Terwijl juist voor een gelovige geldt: Gij geheel anders!!!
De christelijke leefstijl roept in de gemeenten, aan wie Petrus schrijft, vragen op bij de buitenstaanders.
Het zijn enerzijds vragen vol afweer, maar anderzijds ook nieuwsgierige, belangstellende vragen. Er zijn mensen, die langzaam over de streep getrokken worden en vragen: wat hebben jullie toch? Wat is dat voor een heerlijk geheim, waardoor jullie in staat zijn anders en reiner te leven?
Wel zegt Petrus: Als mensen u vragen stellen, ga er op in. Benut die kans om van jullie hoop te vertellen.
Broeders en zusters, wat heerlijk als onze leefwijze nog vragen oproept bij een onkerkelijke buurvrouw of een onkerkelijke collega op het werk. Dat we een leesbare brief zijn, die anderen nieuwsgierig maakt. Zodat anderen, meelezend in de brief van ons leven, iets bespeuren van de rijkdom van Christus.
En dat we dan ootmoedig kunnen wijzen naar die Heiland, die ons in zijn machtige liefde geroepen heeft.
Ja, laten we het a.u.b. ootmoedig doen, als we verantwoording afleggen van de hoop. Petrus zegt: doe het met zachtmoedigheid en vreze.
Dus geen houding van: hier ben ik! Dus geen vlagvertoon of machtsvertoon, waarbij het er zo dik boven op ligt, dat wij ons het betere soort voelen.
Gunnen we de ander ons geheim, dan zullen we komen in zachtmoedigheid. In nederigheid, omdat we maar al te goed weten, hoeveel we dagelijks door zonde bederven. Omdat we maar al te goed weten, dat het een eeuwig wonder is, dat God ons uit het donker van de zonde trok. En we leggen verantwoording af in vreze. Dat heeft niets met angst te maken, maar alles met respect, kinderlijke eerbied voor die machtige God, die ons gered heeft.
De grote vraag is uiteraard: Hoe redden we dat - ootmoedig rekenschap afleggen van de hoop, die in ons is?
Als donkere wolken het zicht op Jezus verduisteren? Als we nou moedeloos worden? Wat dan? De gemeenteleden, aan wie Petrus schrijft, raken soms behoorlijk ontmoedigd. Altijd tegen de stroom in - dat valt niet mee. Altijd weer kritische vragen!
Dat doet je hoop langzaam afbrokkelen, zoals de golven langzaam maar zeker de rotskust doen afbrokkelen. Wel zegt Petrus: Denk aan de bron, aan Jezus Zelf. Heiligt de Christus als Here in uw harten. Waar Hij ten volle uw hart beheerst, daar is het mogelijk christen te zijn in alle ups en downs van het leven. Heiligen betekent: Hem de plaats geven, die Hem toekomt. Dus niet de zonde, de leugen, bitterheid of jaloezie in je hart heiligen, volop een plaats geven. Want dan blokkeren we de invloed, die Jezus in ons leven kan hebben. Dus ook niet karakterfouten en materiële dingen heiligen in je hart. Sommigen geven alle ruimte aan karakterzonden, waarbij de zelfbeheersing verre is. Anderen denken alleen maar in categorieën van geld en vooruitkomen. Maar als deze dingen ons hart beheersen, kunnen we geen getuige meer zijn van wat genade in een mensenleven kan doen. Dan zijn we geen leesbare brief meer.
Nee, niet hartstochten of negatieve emoties mogen heer en meester zijn in ons hart. Niet de zucht naar meer moet daar de scepter zwaaien. Maar Jezus moet Heer zijn. Heiligt de Christus als Here (Kurios - opgestane Paasvorst) in uw harten. Dan merk je: ons staat een sterke Held terzijde.
En zo is onze bede: Heiland der wereld, neemt U maar de volle plaats in ons leven in.
Dan alleen kunnen wij zo christen zijn, dat het vragen op blijft roepen. Vragen als: wat heb je toch? Waarom ben je anders? Alleen dan kun je een christen zijn zonder kuddementaliteit, die domweg doet, wat men doet.
En dan kan het gebeuren, dat iemand, die nu met ons spot, beschaamd gemaakt wordt. En getroffen wordt door de ootmoedige, winnende en gunnende wijze, waarop we ons christen-zijn gestalte geven.
De Here wil graag helpen, opdat ons leven een positief plaatje bij het evangelie is. Zijn eer is er immers mee gemoeid!

A. Wagenaar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen