Met Nehemia op huisbezoek

In deze tijd van het jaar worden er doorgaans niet zoveel huisbezoeken meer afgelegd. Misschien is het daarom wel eens goed te luisteren naar het rapport van de huisbezoeken, die Nehemia tijdens zijn verlofperiode te Jeruzalem heeft afgelegd.
Tijdens deze huisbezoeken had Nehemia iets opmerkelijks geconstateerd bij de kinderen. Het is een goede zaak wanneer de kinderen bij het huisbezoek worden betrokken. Zij horen er bij aanwezig te zijn. Als Nehemia niet alleen met de ouders spreekt, maar ook met de kinderen, ontdekt hij een groot taalverschil.
Verlegen hadden ze hem aangestaard. Enkele voor hem onverstaanbare woorden hadden ze gesproken. Wat is hier toch aan de hand?

Ook hier gaat het gezegde op: de spraak maakt ze openbaar! Deze kinderen spraken half-asdodisch. Nehemia hoort aan dit dialect dat hun moeders een niet-joodse afkomst hadden. Zo treedt aan het licht dat de gemengde huwelijken, waar hij zo voor gewaarschuwd had, schering en inslag waren geworden. Duidelijk waren ze erop gewezen om niet „de dochters van de omliggende volken te nemen voor hun zonen".

Was dat eigenlijk niet discriminerend? Riep dat de vraag niet op: „Zijn dan de meisjes van ons volk zoveel beter?" Zouden de vaders toen gewezen hebben op de besnijdenis? Zouden ze geantwoord hebben: „Wij zijn echt niet beter, tegenover de Heere zijn ook wij zondaren; maar de Heere heeft ons Zijn wegen bekend gemaakt, Zijn wetten en inzettingen. Hij heeft met ons Zijn verbond opgericht; als wij ons met die volken vermengen, doen we Hem daarmee verdriet, dan zal Hij ons moeten straffen". In ieder geval zien we wel dat dit in korte tijd een volkszonde is geworden.

Asdod is één van de vijf Filistijnse koningssteden. Deze stad lag op dezelfde hoogte als Jeruzalem. Alleen meer westwaarts, vlak bij de Middellandse Zee. Het is een stad, waar de geboden des Heeren niet erkend werden, waar de besnijdenis, het teken en zegel van het verbond, niet was. De taal van Asdod is onlosmakelijk verbonden aan de leefwijze van Asdod, de cultuur van Asdod, de muziek van Asdod, de mode van Asdod. Vandaag is het nog half-asdodisch, over een paar jaar helemaal. Het is vaak nog maar een kwestie van tijd. Het bekende glijbaan-effect is in werking gezet!

Wat moet er van het bij u gebrachte huisbezoek gerapporteerd worden? Bedenk dat de grote Huisbezoeker, de Heere, ziet tot op de schuilhoeken van uw hart. Moet Hij ook een half-asdodische spraakwijze en levensstijl constateren?

Het moderne Asdod is nog veel gevaarlijker. Het Asdod van 1993 is te vinden in de disco en de gokautomaat om de hoek van de straat. De tv brengt het in de kamer, de walkman in het oor. Voor 50 ct. per minuut brengt de telefoon het vunzigste bij je thuis. Waar de deur opengezet wordt voor de wereld, daar zijn direct de invloeden al merkbaar. Vooral bij de kinderen. Vader en moeder weten nog wel van vroeger hoe en dat een mens bekeerd moet worden tot God. Maar de kinderen kennen die taal al vaak niet meer.

Opvallend is de vermelding van hetgeen ze wel en wat ze niet spraken. Ze konden geen joods meer spreken. Joods, de taal van het volk van het verbond, de taal van de Wet, van de belofte. Dat is het aangrijpende. Nehemia ziet een geslacht opgroeien dat die taal niet meer kent. Al die kinderen hebben een ziel te verliezen voor de eeuwigheid!

Half-asdodisch. Zien we die ontwikkeling ook niet in de kerken? God wat en de mens wat. De leer van het remonstrantisme. De leer van de algemene verzoening: als u maar wilt, als u maar gelooft, als u Jezus maar aanneemt, dan wil de Heere het ook. Wordt die taal niet veel beluisterd? Maar geen kennis meer van het Evangelie van vrije genade, van een rijke Christus voor een arme zondaar. Geen kennis meer van verootmoediging en vernedering voor Gods aangezicht. Geen kennis meer van ellende, verlossing en dankbaarheid. „Ze zeggen het wat anders, maar ze bedoelen hetzelfde", zo wordt vaak gezegd. Toch moest Nehemia constateren dat ze geen joods meer konden spreken.

In Nehemia 13 kunnen we lezen dat de vaders tot verantwoording worden geroepen. Hieruit merken we hoe groot de verantwoordelijkheid van ouders is. Zij zullen voor de Heere rekenschap moeten afleggen. De Heere zal terugkomen op hetgeen bij de doop beloofd is.

Wat is nu nodig? In één woord gezegd: spraakles! Samuël vroeg: „Spreek, Heere, want Uw knecht hoort!" David smeekte: „Heere, maak mij Uw wegen door Uw Woord en Geest bekend". Op de leerschool des Geestes worden bidders en smekelingen gevonden. Daar gaat de Heere het voorzeggen, daar gaan de leerlingen het nazeggen. Daar leert de Heere ze afzien van zichzelf en van Asdod en opzien tot Hem. Daar gaan ze slecht spreken van zichzelf en goed van Hem. Daar wordt het ABC des geloofs geleerd.

Dordrecht, ds. A. van de Weerd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen