Marginaal?

Over God te spreken
De kerk heeft het in iedere tijd moeilijk gehad om over God te spreken. Soms lijkt het zelfs bijzonder riskant om Hem ter sprake te brengen. Niet omdat ons dit gevaar of vervolging zou opleveren. Wij weten daarvan tot nu toe bijzonder weinig. Of dit gelukkig is of niet, is de vraag. Het kost ons niet zo veel om over het geloof te spreken. Maar de moeite zit ergens anders. Zo licht werpen wij ons op als verdedigers of advocaten van God. En dan gaat het maar al te vaak verkeerd. De kerkgeschiedenis leert ons dat de grootste apologeten het er niet zonder kleerscheuren afbrachten. Ze wilden per se God en de kerk verdedigen. En ze leenden soms de begrippen en ideeën van hen die ze wilden overtuigen. Dan ging het fout. Ze wilden van zich afspreken. Daar waren het apologeten voor. Maar de ervaring leert dat men nooit van zich af kan spreken, of onze eigen woorden komen geladen met een andere inhoud weer naar ons toe. Dat maakt het spreken over God zo moeilijk. Wij zijn slechte advocaten van God wanneer we midden in de verscheurde werkelijkheid van dit leven zijn naam willen verdedigen. Een soldaat keert terug uit de Balkan. Hij is God dankbaar dat hij mocht terugkeren. Maar hij kan de dingen niet recht krijgen. Een dominee probeert te praten met een incest-slachtoffer. Waar was God zegt het kind, dat een les over vergeving krijgt aangepraat. Een chauffeur van de ambulance kan zijn verhaal niet kwijt over het gevoel dat hij opliep deze middag bij het gruwelijke ongeluk. Spreken over God valt niet altijd mee.

God is in de hemel
Ergens in de wijsheid van het Oude Testament is uitdrukking gegeven aan de oneindige afstand tussen de hemel en de aarde. Wij weten dat ze op één dag werden geschapen. Maar de hemel lijkt vandaag verder dan ooit verwijderd van deze vergeten planeet. We voelen allen dat dit niet komt vanwege de afstand in mijlen, of zelfs lichtjaren. Het komt vanwege het feit dat de hemel van God is. Er staat geschreven: God is in de hemel. Wij zijn op de aarde. Dat is de afstand. En de conclusie is: Laten uw woorden weinige zijn. Er wordt licht te veel gesproken over God. Er wordt al te weinig gesproken tot Hem en met Hem. Ware apologetiek kon wel eens te vinden zijn in het gebed, in de voorbede, waarin wij mensen en omstandigheden aan de Here opdragen. Het wordt te weinig beoefend. En als het beoefend wordt ontbreekt maar al te veel de kracht van het geloof. Laten uw woorden weinige zijn: zegt Christus dat ook niet van het gebed? Geen omhaal van woorden, maar weinige woorden, die de afstand toch kunnen overbruggen tussen de aarde en de hemel. Want er staat ook: Die hoog woont... en laag neerziet op hen die need'rig knielen. Laten we meer bidden voor het meisje, en voor de soldaat en voor de ambulance-chauffeur. En laten we wachten tot zij gaan praten. Om dan alleen maar te luisteren.

W. van 't S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen