De troost van de opstanding...

De Heere is waarlijk opgestaan, zo heeft het van vele kansels op Paaszondagmorgen geklonken! Voluit en heerlijk mag en moet dit machtige heilsfeit verkondigd worden. Niet alleen tijdens de Paasdagen! Want elke zondag komt de gemeente samen om te gedenken, dat de Koning der kerk opstond uit de doden! Dat hel en graf Hem niet konden houden! De apostel Paulus vermaant de gemeenten: „Houd in gedachtenis, dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt!"
Dat de Heere is opgestaan uit de doden is een onmisbaar aspect in de prediking, dat zijn doorwerking moet krijgen in het dagelijkse leven van de gemeente! De gemeente is geroepen om in dit vertrouwen te leven en dat te melden in haar lied!
Dat is gauwer gezegd dan gedaan! In de gemeente van Corinthe komen al spoedig mensen die beweren, dat je de boodschap van Jezus' opstanding niet al te letterlijk moet nemen! Zij zijn het die de gemeente aantasten in die zaken waarover volkomen zekerheid was. Verontrust daarover stellen sommigen schriftelijke vragen aan Paulus. En de apostel vindt het nodig op deze ernstige aantasting op het wezen van het Evangelie uitvoerig in te gaan! Hij schrijft aan de gemeente aangaande lijden, sterven en opstanding van Jezus Christus! En hij wijst hen daarbij op de prediking van al Christus' apostelen in vers 11. Zij en ik, zo betuigt Paulus, hebben het zo verkondigd en geloofd. Nadrukkelijk wijst de apostel erop, dat als het inderdaad waar zou zijn, dat Jezus niet opgestaan is uit de doden, er geen Evangelie meer overblijft! Daaruit ook geen troost meer geput kan worden. Dan is het bij het sterven afgelopen! En dan zijn ook geliefden die „in de Heere ontsliepen" verloren! Wanneer we alleen voor dit leven op Christus hopen, zijn we de ellendigste van alle mensen, vermaant hij in vers 19.
„Maar nu...!" Hier komt de invulling van Godswege! Zeggen dwaalleraren, dat er geen opstanding is? Dat we daarop dan ook geen hoop moeten hebben?
Maken zij zo het Evangelie tot een Woord zonder inhoud? Nadrukkelijk betuigt de apostel de gemeente: „... Christus is opgewekt uit de doden, en is de Eersteling geworden van degenen die ontslapen zijn!" Christus, de van God Gezalfde om verloren zondaren te redden, bleef niet in het graf maar overwon de dood! En Zijn opstanding is onderpand van de zalige opstanding van allen die Hem toebehoren!
Wat is dit inhoudsvolle Evangelie een heerlijke troost voor allen die de eeuwen door geloofden! Voor hen is de dood geen betaling meer voor de zonden, maar een afsterven daarvan en een doorgang tot het eeuwige leven, dat Christus door Zijn lijden, sterven en opstanding de Zijnen verwierf.
Dat moet wel geloofd worden! Ook vandaag zijn er die verkondigen dat er geen opstanding uit de doden is. En als ik in het begin schreef, dat de Paasroep op vele kansels heeft geklonken, dan toch niet op alle kansels! Er zijn ook predikers die zondag aan zondag de kansel beklimmen en niet geloven, dat Jezus Christus uit de doden is opgestaan! Je moet dat niet letterlijk nemen, zeggen zulken. Meer dan een „opstanding" in de gedachten van Zijn volgelingen is het niet geweest! Hij is „opgestaan" in de verkondiging, maar niet lichamelijk! Het gaat, en leg er 1 Cor. 15:19 maar naast, om het hier en nu! Samen op weg naar een betere wereld! Maar de Schrift betuigt, dat deze wereld zal vergaan, en haar begeerlijkheden!
Wie dan deze hoop op Hem niet heeft, die is werkelijk „de ellendigste van alle mensen"! En als we daarop komen dan kunnen we niet meer alleen naar hen kijken die niet in de opstanding geloven. Dan hebben we naar onszelf te zien. Dan moet de vraag gesteld worden of u, jij en ik van harte belijden: ik geloof de opstanding der doden en het eeuwige leven! Kohlbrugge zegt ergens, dat het een geschenk van de duivel is om te geloven in het algemeen! „Ge moet weten", zegt hij, „dat het ook voor u is!"
„Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden...!" Met grote stelligheid wordt het door de apostel betuigd. Hier is geen plaats voor vaagheden en onduidelijkheden. Er mogen dan veel vragen zijn waarop in dit leven geen antwoord gegeven wordt. De grote en wezenlijke vragen, die te maken hebben met ons eeuwige heil, worden wel beantwoord! Kent u en ken jij daar de troost van? Dat kan alleen waar we werkelijk gelovend vertrouwen op dit „Maar nu" van de apostel! Wie in Christus gelooft en zijn hoop heeft op Hem, Die dood geweest is en Die leeft, heeft werkelijke troost. Zelfs in de meest verdrietige omstandigheden! Die zal ook niet sterven, maar leven!
In dit „Maar nu" dat de apostel hier doet horen, is daarom tegelijk ook de prediking tot hen die moedeloos het hoofd lieten zakken. Tot hen die het zicht op de Opgestane Levensvorst dreigen te verliezen. Tot hen die moe gestreden raken in de strijd tegen de zonde. Aan het adres van u die opziet tegen het sterven. „Maar nu...!" Dat is op dit ogenblik! In de situatie waarin u en jij zich bevindt! De boodschap ervan is ook: „Zo gij Zijn stem dan heden hoort, gelooft Zijn heil- en troostrijk Woord", dat luidt: „Maar nu Christus is opgewekt uit de doden, en is de Eersteling geworden dergenen die ontslapen zijn!"

J. Bos

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen