Gereformeerde Kerken in Australië (I)

Op reis
De Deputaten voor contact met Kerken in het buitenland hadden mij gevraagd onze Kerken te vertegenwoordigen op de synode van de Gereformeerde Kerken in Australië (RCA). Deze synode is gehouden in West-Australië, in Perth, van 15-25 augustus.
De Deputaten hadden aan dit verzoek de vraag toegevoegd of ik, eenmaal in Australië, ook aan de Gereformeerde Kerken in Nieuw-Zeeland (RCNZ) een bezoek wilde brengen. Wij hebben met deze Kerken, klein in aantal en klein in omvang, een officiële relatie. Zij stellen van hun kant contact op prijs. Ds. Den Butter is in 1989 op hun synode geweest namens onze Kerken.
Gezien het jubileum dat in Apeldoorn gevierd zou worden, leek het ons het beste eerst naar Nieuw-Zeeland te gaan. Mijn vrouw en ik hebben de reis samen gemaakt. Nu we eenmaal op reis gingen, leek het me goed nog iets meer van het Verre Oosten te zien. Zo maakten we op de heenreis een stop van enkele dagen in Singapore, op de terugreis in Bangkok.
Dit artikel gaat met name over de synode in Perth en de kerken aldaar.
Ik mag zeggen dat de ontmoetingen in Nieuw-Zeeland aangenaam waren. We werden er hartelijk ontvangen en konden ons enigszins oriënteren in het kerkelijke leven aldaar. We hebben rondom een gemeentevergadering en twee kerkdiensten op een zondag (14 augustus) heel wat mensen gesproken. Ook buiten deze wat officiële gelegenheden hebben we velen ontmoet. Er waren er nogal wat van Nederlandse afkomst.

Contacten met de RCA
Onze Kerken hebben sinds 1953 officiële contacten met de Gereformeerde Kerken in Australië. De Acta van onze synoden sinds 1953 vertellen van wie er geweest zijn en wat er gezegd is.
In 1956 was ds. Pellicaan op de synode van Apeldoorn. Hij is een van de pioniers voor de Kerken in Australië. Hij kwam groeten brengen en om de voorbede vragen. Daarna zijn er nog afgevaardigden geweest op de synode van 1959, 1962 en 1968. Zij vertelden van de ontwikkelingen en van de strijd in dat verre werelddeel.
Vanuit onze Kerken is op de synode van 1992 besloten een afgevaardigde naar Australië te zenden. Dat is nu dan gebeurd. Door de Australische Kerken werd het zeer gewaardeerd dat onze Kerken zich lieten vertegenwoordigen. Ook van de Nederlands Gereformeerde Kerken was er een afgevaardigde, eveneens van de Kerk in Venda, en van twee Kerken in Amerika. Daarnaast was er een Arabische christen, die de MERF vertegenwoordigde. Deze instelling verzorgt cursussen voor predikanten en ambtsdragers van Arabische Kerken rondom het oostelijke deel van de Middellandse Zee. De cursussen worden gegeven op Cyprus. Dr. Brienen is daar voor enkele weken geweest. Door hem was deze predikant, Victor Attalah, wel eens in Apeldoorn geweest. De Venda-dominee had ik in Harare ontmoet. Interessant, al zulke contacten in de synodezaal.
Overigens was de positie van ons als buitenlandse afgevaardigden enigszins merkwaardig. Wij mochten spreken, als we om het woord vroegen. Ons werd eigenlijk nooit gevraagd hoe in onze Kerken over het betreffende onderwerp wordt gedacht. Ware dat wel gebeurd, dan zouden deze afgevaardigden vaker hebben gesproken. Nu voelden ze het als een zich mengen in andermans zaken, wanneer ze op cruciale momenten het woord zouden vragen.
De ontvangst door de synode was bijzonder hartelijk. Alle afgevaardigden uit het buitenland hadden een gastvrij thuis gevonden in de gemeenten van Perth. Ook tijdens pauzes, maaltijden en verdere contacten was er een grote hartelijkheid. Het is boeiend om met zo veel mensen uit heel Australië contact te kunnen hebben.
Perth ligt in het westen. Daar zijn slechts vier gemeenten. De overige liggen in het oosten van Australië, vooral in de omgeving van Melbourne en Sydney. Veel afgevaardigden moesten 3.000 tot 4.000 km reizen om op de synode aanwezig te zijn.
Er zijn zes classes, die elk vier afgevaardigden sturen. De synode telt dus 24 leden. Een betrekkelijk klein getal. Men compenseert dit kleine aantal door ook de secundi-afgevaardigden ter synode te verwachten. Dezen mogen ook aan de discussie deelnemen. Dat mag zelfs iedere ambtsdrager die aanwezig is. Wel is het zo dat er een bepaalde volgorde is, waarin men mag spreken.
Alle buitenlandse afgevaardigden kregen om beurten de gelegenheid om de groeten over te brengen. Dat gebeurde aan het begin van de avondzitting. Op maandag 22 augustus was het mijn beurt. Ik had toen al een week in het midden van de broeders verkeerd. Daardoor kon ik ook mijn indrukken van die week weergeven. Eerst heb ik wat gezegd over de contacten, toen over onze Kerken, en tenslotte iets over de uitdaging waarvoor Kerken van gereformeerde confessie in heel de wereld staan. Ik heb gewezen op de spanning tussen de tekst van de Bijbel en de context van de cultuur. Hartelijk heb ik ervoor gepleit dat de tekst van de Bijbel zou blijven overheersten.
Het was mij opgevallen dat de synode in haar beslissingen heel sterk gericht was op de toekomst. Mijns inziens vergat men daarbij wel eens de continuïteit met het verleden. Ik heb er op gewezen dat vruchten voor de toekomst alleen groeien aan de stam, die zijn wortels in het gereformeerde verleden heeft. Ik kreeg de indruk dat men deze woorden wilde aanvaarden. Of men er ook naar heeft gehandeld, is een hoofdstuk apart.
In een volgend artikel zal ik iets vertellen over de agenda en de besluiten van de synode. Nu eindig ik met een opmerking van erkentelijkheid voor de gastvrijheid die ook aan mijn vrouw werd bewezen. Zij werd behandeld als een officiële gast van de synode.

W.H. Velema

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen