Schriftoverdenking

Eén van reacties op de geboorte van de Heere Jezus kwam van de kant van een bejaarde man in Jeruzalem, Simeon. Een vrijwel onbekende figuur; van zijn betekenis in de maatschappij valt niets te vertellen, hoewel er mensen zijn die zeggen dat hij priester was of zelfs hogepriester moet zijn geweest. In elk geval, in het koninkrijk van God telt hij mee. Zo zelfs dat de Heilige Geest hem inschakelt op het moment dat het bekend moet worden wie toch dat Kind Jezus is dat geboren werd in Bethlehem.
Wat zie je overigens Gods Geest aan het werk in en om de de geboorte van Jezus.
De voorloper van de Heere Jezus, Johannes, zal - volgens de aankondiging van zijn geboorte - met de Heilige Geest vervuld worden. Maar ook zijn moeder, toen die haar nicht Maria ontmoette, werd zij vervuld met de Heilige Geest. De zwangerschap van Maria staat niet los van de Heilige Geest. En als Johannes geboren wordt zingt zijn vader Zacharias vol van de Heilige Geest zijn loflied.
Als het over Simeon gaat wordt de Heilige Geest wel drie keer genoemd. Terwijl we het werk van de Heilige Geest zien in alles wat Lukas over Simeon vertelt. Zijn vroomheid, verwachting van Christus' komst, levensleiding en geloofsgetuigenis. Alles vrucht van de Heilige Geest.

Jozef en Maria gingen met hun Kind naar de tempel. Jezus was een week of zes. Dat hoorde zo in het Joodse leven om met je pasgeboren zoon naar de tempel te gaan. Het stond in de wet. En die wet moest je houden.
Het had op zichzelf bezien ook een mooie betekenis wat de ouders deden als ze met hun kind naar de tempel trokken. Ze erkenden ermee dat God er recht op had dat dit Kind Hem volledig zou dienen, Hem geheel toegewijd zou zijn. En dat zij van God de taak hebben gekregen om het kind op te voeden voor Zijn dienst.

Als zij er komen blijkt hij al aanwezig te zijn. Zij gehoorzaam aan Gods wet en hij geleid door de Heilige Geest. Niet dat dat een tegenstelling zou zijn; in tegendeel. Wat sluit dat mooi op elkaar aan. Gods instelling en Gods Geest; gehoorzaamheid en geleid worden.
Lukas schrijft dat ook Simeon het Kind in zijn armen nam...
Er waren er dus meer, die het Kind in hun armen namen. Natuurlijk de priester heeft het Kind uit Maria's armen genomen en gezegend. Daar waren ze voor gekomen. Dat hoorde er bij.
Maar hij deed dat wellicht heel beroepsmatig. Dat hoorde nu eenmaal bij zijn werk. Maar hij zag niets bijzonders in dat Kind. Het bijzondere was ook niet zintuigelijk waarneembaar.
Om dat te zien had je andere ogen nodig. Geloofsogen. Gezichtsvermogen dat door de Heilige Geest geschonken wordt. Ogen om iets te zien in Jezus. Om te zien wat Simeon in Hem zag.

Ook hij nam het in zijn armen..
Ik weet natuurlijk niet van wie hij het heeft overgenomen. Maar hij nam het OOK in zijn armen. Ik vermoed wel dat hij alles op alles heeft gezet om het te mogen vasthouden. Want hij wist meer van dat Kind dan wie van de omstanders ook. Hij was immers door de Heilige Geest naar de tempel geleid. De Geest waardoor hij eerder een godspraak had ontvangen dat hij niet zou sterven voordat hij de Gezalfde des Heeren gezien had.
Die Geest heeft hem het sein gegeven dat nu het moment is aangebroken dat hij, Simeon, de langverwachte Gezalfde des Heeren zal zien.
In de tempel zag hij Hem. Herkende hij Hem in een kind van een week of zes. Een Kind in zijn armen.
De aanbidding welt in hem op. Simeon prijst en dankt God.
Hij verwoordt wat hij ziet.
Mijn ogen hebben uw heil gezien, dat Gij bereid hebt voor het aangezicht van alle volken: Uw heil of zoals de St. Vert. weergeeft: Uw zaligheid.
Sterker is wat er eigenlijk staat, nml. niet het heil, niet de zaligheid, niet de redding, „maar het reddende (ingrijpen) van God" (J. van Bruggen). Simeon staat met het Kind in de armen waardoor God reddend heeft ingegrepen in de nood van ons verloren zijn. Het is het reddende Kind van de belofte. Het Kind waardoor God ons het heil nabij brengt, de zaligheid in het hart werkt.
God heeft reddend ingegrepen in onze nood door Zijn Zoon als mensenkind geboren te laten worden.

Met dat Kind kan Simeon verder. Het zicht op dit Kind heeft zijn banden losgemaakt.
'k Lag machteloos gebonden
Gij komt en maakt mij vrij!

Vrij van alle banden die ons binden. Banden van zonde en schuld; verslaving en gebondenheid. Simeon is bejaard; ook de touwen van zijn levensschip kunnen losgemaakt; in vrede kan hij de oversteek maken. De grens overgaan van het oude naar het nieuwe. Vol bewondering hebben zijn ogen naar dit Kind gekeken en alles wat zijn ogen zagen was nieuw. Vervulde beloften. Wel zag hij hier Gods Zoon in zijn vernedering en dat was reeds adembenemend. Hij gebruikte zijn adem om Gods lof te zingen; alles wat adem heeft love de Heere.
Maar wat zal Simeon wel niet gezongen hebben toen hij zijn Heiland zag, schitterend in schoonheid en pracht? Toen geen solozang als in Jeruzalem, maar samenzang voor de troon van God en het Lam:
„Het Lam, dat geslacht is, is waardig te ontvangen de macht en de rijkdom, en de wijsheid en de sterkte, en de eer en de heerlijkheid en de kracht tot in alle eeuwigheden."
Dit kerstevangelie biedt perspectief en uitzicht op een nieuwe toekomst; de toekomst waarin God alles zal zijn in allen. Ook het nieuwe jaar brengt ons dichterbij de vervulling van die belofte.

Antwerpen-Deurne, K. Groeneveld

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen