We hebben allemaal wat

We hebben allemaal wat,
we zijn allemaal raar,
zo klinkt een liedje van Elly en Rikkert.
Misschien denk jij dat ook wel eens, als je 's zondags in de kerk zit en eens om je heen kijkt; dan zitten daar toch een stel rare mensen bij elkaar. Je kunt je soms groen en geel ergeren.
Die man, die altijd zeurt over samenwerking met andere kerken. Die vrouw, die haar mond stijf dichthoudt, als er uit de nieuwe berijming wordt gezongen.
Die jongen, die altijd zo ongeïnteresseerd met zijn hoofd onder de bank zit. Dat meisje, dat altijd zit te drammen over wat er niet deugt en wat er anders moet in de kerk.
't Is me een mooi stelletje bij elkaar.
Moet jij daar bij horen?
Moet jij daar belijdenis doen?
Je piekert er toch niet over om je daaraan te binden?
Wees nou eens eerlijk, de buitenstaanders hebben toch gelijk, als ze het hebben over die kerkmensen, die het er niet zo best afbrengen en over alle ellende tussen kerkmensen onderling.
En dan weten we nog maar de helft van wat zich afspeelt tussen kerkmensen. Je bent toch niet wijs, als je daar bij wilt horen. Als je vrienden kiest, let je er toch op hoe ze zijn. Het moet klikken.
En dat is nou net het verschil. Je vader en moeder, je broers en zussen heb je niet zelf uitgekozen. In dat gezin ben je geboren en je zult het ermee moeten doen. Of dat nou leuk is of niet.
Zo is het eigenlijk ook met de kerk: die mensen kies je niet uit, zoals je vrienden uitkiest, maar je hebt daar je plekje gekregen. Je ouders hebben je meegenomen, je laten dopen en zó hoor je bij dat gezin, die gemeente.
En misschien heb je wel veel kritiek op allerlei mensen.
Dan moet je ook eens bedenken, dat je er zelf bij hoort!
We hebben allemaal wat, we zijn allemaal raar, jij ook.
Iedereen heeft zijn eigenaardigheden, zijn hebbelijkheden en onhebbelijkheden, jij ook.
En dan te bedenken, dat ze er allemaal bij mogen horen, jij ook.
En dan te bedenken, dat de Here ze allemaal heeft uitgekozen om er bij te horen, jou ook.
Hij kijkt niet eerst, hoe je bent, of je wel geschikt bent, of je niet al te raar doet, of je er wel bij past. Nee, Hij kiest uit liefde (lees maar eens Joh. 3:16).
Hij houdt van je, zoals je bent; je bent kostbaar in Zijn ogen, en dat zijn al die „rare" mensen.
Wees maar blij, dat je ouders je hebben meegenomen naar de kerk. Want daar mag je een plek hebben, geaccepteerd door een liefdevolle God, zoals je bent.
Zouden we dan ook niet blij moeten zijn met elkaar, allemaal rare mensen, maar geliefd door de Vader in de hemel?
Als we elkaar nu eens met Gods ogen gaan zien?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen