Ad Interim

En hij ging aan het hoofdeinde staan
Dat is een deel van een zin uit Lukas 4:39, waar het ging om Jezus' komst in het huis van Simon, toen zijn schoonmoeder met koorts te bed lag. De Statenvertaling heeft: staande boven haar. Andere vertalingen geven het weer met: Hij boog zich over haar.

Op de zondag, die in de wereld van de zorginstellingen Nationale Ziekendag wordt genoemd, de tweede zondag van september, moest het volgens „nationale" regeling gaan over: Contacten die helpen. In de toelichting werd gezegd: Je moet de zieke, de hoogbejaarde, de gehandicapte, niet betuttelen, maar tegelijk moet je hem/haar ook niet zó zelfstandig laten, dat hij zich aan zijn lot overgelaten voelt. „Contacten die helpen": niet te veel van dit en niet te veel of te weinig van dat?

Voor de preek in het verpleeghuis viel mijn oog op bovengenoemde tekst. Wat een contacten in Lukas 4! In de synagoge („plaats van samenkomst, contact") en daarbuiten, contact met boze geesten en met mensen in nood, met mensen die verbaasd stonden en mensen die Hem nodig hadden. Hij legde ook ieder afzonderlijk de handen op. Maar daar bij Simons schoonmoeder: Hij ging aan het hoofdeinde staan. Dicht genoeg bij haar om er speciaal voor haar te zijn. Tegelijk zo, dat het niet dwingend of overweldigend is geweest.

Bij het contact met zieken wordt dikwijls gewaarschuwd: Wees wel nabij, maar respecteer de zieke in zijn, in haar persoon. Bewaar enige afstand. Laat je bezoek helpen, dienend zijn. Niet overweldigend. Ga bijvoorbeeld niet op de rand van het bed zitten, leg je mantel niet over het bed. Het ziekbed is vaak voor de zieke een van de weinige dingen die hij of zij heeft. Maar wees haar tegelijk zeer nabij! Bewaar je eigen verhalen voor een andere gelegenheid. Blijf niet te lang, want de zieke is moe. Kom niet te vluchtig, alsof je bezoek er bijna niet bij kon. En ga „aan het hoofdeinde staan", zo, dat je, zittend of desnoods staande, de zieke op enige afstand toch nabij bent, hem in de ogen kunt zien zonder dat hij tegelijk last van de invallende zon heeft. Laat je belangstelling en liefde zonder veel herrie eenvoudig blijken. De zieke is ziek, het moet hem helpen dat je er bent.

Maar nu Jezus! Hij kwam voor Simons schoonmoeder. In die tijd nog weer met een speciaal aspect: een man kwam naar een vrouw! Maar niet „een" man, neen de Man Jezus, Gods Zoon, haar Heiland en Koning. Overwinnaar over de ziekte, zoals wij dat niet kunnen. Hij bestrafte de koorts.
En zij stond op en diende hen. Niet alsof zij natuurlijk weer het sloofje moest zijn. Want de situatie was zelfs zo, dat een vrouw niet eens waardig geacht werd om mannen te dienen. Niet alzo bij Jezus. Bij Hem mag een genezen vrouw weer een taak krijgen.

K. Boersma

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen