Als liederen hun geheimen prijsgeven (III)

Wereldberoemd is het lied „Amazing Grace" van de in 1725 geboren John Newton, dat in Uit aller mond verscheen in een nieuwe vertaling.
De dichter wordt in 1725 in Londen geboren. Zijn moeder sterft als hij nog maar 7 jaar is. Op zijn elfde komt hij al aan boord bij zijn vader, die scheepskapitein is. Een bewogen leven volgt: hij wordt geronseld op een oorlogsschip, probeert tevergeefs te deserteren, wordt afgeranseld, gedegradeerd en dient uiteindelijk op een schip dat slaven uit Afrika haalt en naar Amerika transporteert. Door veel gevaren gaat zijn reis. Hij zweert het geloof van zijn vrome moeder af en leidt een losbandig leven. Als hij echter op zijn 25e het bekende boekje van Thomas à Kempis over Navolging van Christus in handen heeft gekregen en aan een dreigende schipbreuk ontkomt, komt hij tot bekering. Tot 1754 blijft hij varen, zelfs als kapitein op een slavenhaler.
Kennelijk ziet hij, als zoveel christenen van zijn tijd, daar geen kwaad in en is hij blind voor het leed en het onrecht dat de slaven wordt aangedaan.
Wegens ziekte raakt hij aan wal. Dan ervaart hij, zoals zijn grafschrift later zeggen zal „de rijke genade van Jezus Christus, die reddend, verzoenend en vernieuwend in zijn leven bezig is".
Negen jaar lang studeert hij voor predikant. Tijdens die studie sluit hij vriendschap met de grote methodistenpredikant John Wesley.
In 1764 wordt hij dominee te Olney, geroepen om zoals het grafschrift óók zegt „hetzelfde Evangelie te verkondigen, waaraan hij zo lang had geprobeerd afbreuk te doen".
In Olney woont ook de jurist en dichter William Cowper, die samen met John Newton in 1779 de Olney Hymns uitgeeft, een van de eerste godsdienstige liedboeken in het Engels.
Van 1780 tot zijn dood in 1807 is Newton predikant in Londen.
Evenals Paulus raakt hij in de 281 liederen die hij aan de bundel bijdraagt, nooit uitgezongen over de „amazing grace", de verbazingwekkende genade van God, die hem zijn schuld toonde en die hem vrijkocht. Het meest bekend geworden lied daaruit
Gena van God, hoe loof ik u
draagt als opschrift: „De terugblik en de verwachting van het geloof (1 Kronieken 1:16-17)".
Zijn liederen zijn nooit blijer dan wanneer hij dankbaar zingt over wat Christus voor hem heeft gedaan. Het geheim van zijn leven en het geheim van zijn lied is, dat hij óók evenals Paulus weet, dat hij is een blinde die mag zien.
De laatste jaren van zijn leven - hij wordt 82 - is hij letterlijk bijna blind. Als hij preekt, staat er een helper achter hem in de preekstoel en wijst de groot geschreven regels aan.
Eens herhaalt Newton zichzelf: „Jezus Christus is dierbaar". „Dat hebt u al gezegd", fluistert de helper. Dan roept Newton: „Ik heb het al twee keer gezegd en ik zeg het nog eens: Jezus Christus is dierbaar".
„Hoe gaat het met je gezondheid?" vraagt een vriend hem aan het einde van zijn leven. „Ik kan niets onthouden", klaagt Newton, „maar twee dingen kan ik nooit vergeten: ik ben een groot zondaar en Jezus Christus is een grote Zaligmaker".
Zijn lied zingt daarom door:
Door veel gevaren ging mijn reis,
door tegenspoed en kruis.
Genade heeft mij steeds geleid,
genade brengt mij thuis.

Gena van God, hoe loof ik u
In Londen raakt Newton bevriend met William Wilberforce. Als deze predikant wil worden, haalt Newton hem over om parlementslid te blijven en zich in te zetten voor de afschaffing van de slavernij. Wilberforce bereikt, dat in 1807, het jaar van Newtons dood, de slavenhandel op Afrika wordt verboden en in 1833, zijn eigen stervensjaar, in het hele Britse rijk wordt afgeschaft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen