De preek in onze jeugd

Om misverstanden te voorkomen, wil ik maar meteen zeggen dat het nu niet gaat over hoe de preek in onze jeugdjaren was, zoals ouderen daarover kunnen spreken. Het gaat niet over de jeugd van toen, maar over die van nu. Dus een stukje voor onze jongeren zelf. Wat doet de preek in hun leven. Hoe komt de prediking bij hen binnen. Of moet gezegd: hoe komt deze áán? Het gaat erom hoe de preek ín hen komt.

Een wonder
Het is een groot wonder wanneer ook maar één preek in onze jongeren terecht komt. Want hoe gaat het vaak? Van jongsaf word je meegenomen door je ouders naar de kerk. Vandaag lopen velen het gevaar nooit een preek te horen in hun jonge jaren, omdat ze altijd buiten de kerk worden gehouden of in een zijzaal belanden. Maar wanneer ze wel meegaan de kerk in, wil dit nog niet zeggen dat de preek hen raakt. Kinderen moeten (leren) stilzitten, zijn met van alles en nog wat bezig in de dienst. Meer dan eens verveelt een kind zich en vindt het zo saai. Met een avondmaalsdienst is er nog wat te beleven, maar dan duurt de dienst weer zo lang. Bij tijden vraagt een kind: mag ik thuisblijven? Soms hoort een moeder tot haar verrassing: mag ik vanmiddag weer mee naar de kerk?
Doorgaans lijkt alles tégen voor een kind. En jongeren hebben veel tegen. Hier en daar worden speciale kinder- en jeugddiensten gehouden, maar we weten dat ook dan een preek niet zo snel in onze jeugd komt. De bijkomende zaken trekken wel eens meer aandacht.
Maar wat is het wonder? Een speciale kinder- of jeugdpreek „deed" niets, maar wanneer een gewone catechismus-preek gehouden wordt, kan uit een kindermond gehoord worden: wat een mooie preek!
Het is werkelijk een wonder wanneer een preek „raakt" en wanneer deze raak is, omdat God Zelf ervoor zorgt dat de preek naar binnen gaat of een deel van de preek werkelijk „landt".

Genade
Ook van de jeugd van de gemeente kan en mag je niet verwachten dat deze ook maar enige geestelijke belangstelling heeft. Het hart van onze kinderen en van onze jeugd gaat van nature ergens anders naar uit. Het is vol van de wereld, vol van zichzelf, soms ook (je schrikt ervan) van de duivel.
Jongeren zeggen het eerlijk: ik heb er geen behoefte aan, ik heb er geen zin in om (twee maal) naar de kerk te gaan. Voor mij hoeft het niet.
Zó weerbarstig is het hart, ook van de kerkjeugd.
Zoals ouders hebben beleden bij hun doop, dat zij in zonden ontvangen en geboren zijn. Onze jeugd heeft een nieuw hart nodig, dat geopend wordt voor God Zelf en daarom voor het Woord van God en zo ook voor de verkondiging van dit Woord in de kerkdiensten.
Het is ronduit een wonder van genade wanneer jongeren gaan luisteren naar de preek.
Dat gebeurt niet altijd even opvallend. Soms komt het voor dat onze jongeren ineens een woord horen, dat hen trekt en niet meer loslaat. Gevolgd door meer van deze momenten. Zodat ze er langzamerhand meer zin in krijgen om naar de kerk te gaan en de lol er af gaat van de zo wereldse zaterdagavond-besteding. Ze laten het niet merken dat er bij hen belangstelling groeit. Ze willen niet voor vroom versleten worden, zeker niet bij hun vrienden of vriendinnen. Maar het houdt hen wel meer bezig, brengt tot gebed vóór de dienst en ook daarna. Uit gesprekken met jongeren, die belijdenis willen doen, blijkt nogal eens dat een preek hen raakte en ze er niet meer van loskwamen. Met name geldt dit belijdenis-diensten. Het maakt dan niet uit wie voorgaat en over welke tekst gepreekt werd. Het was „raak".
Achteraf bezien was de Heilige Geest bezig het hart te openen voor het Woord van God. Want het is nog altijd Zijn werk alleen, waardoor de preek in onze jeugd komt. Het is daarom alleen maar genade, voluit genade.
En als de preken hoe langer hoe meer in hen komen, wordt deze genade alleen maar groter. Van sommigen geldt hetzelfde als van Obadja, die de HEERE vreesde van zijn jeugd af aan. Dan komen veel preken in onze jongeren! Want ze hebben honger en dorst naar het Woord en gaan graag naar de kerk. Deze genade ontvangen jongeren van de kerk ook in déze tijd.

Roeping
Het wonder van Gods genade ontslaat ons niet van de roeping om er alles aan gelegen te laten liggen om de preek in onze jeugd te krijgen, want de HEERE werkt middellijk. Met andere woorden: elke dienaar des Woords zal zijn uiterste best doen de jeugd te bereiken met de preek. Jongeren van de kerk zeiden eens tegen hun dominee na de jeugdzondag waarin de jeugd zoveel „doen" mocht in de diensten: voor ons hoeft dat allemaal niet zo, als u maar élke zondag voor ons preekt! Zodat er iedere keer wat voor ons bij is. Al is het maar een enkel woord, zonder dat jongeren speciaal worden aangesproken. In de preek moet het gaan om Gods Woord, maar wel toegesneden op hun situatie, ingaand op hun vragen en problemen.
Op catechisatie leert de voorganger de taal van de jongeren van de kerk verstaan, zodat hij (zonder gewild te doen) eigentijds kan preken.
Ik herinner me dat vroeger professor Van der Schuit altijd iets had waar je als jongere wat aan had. En hij was beslist niet de enige!
In de preek heeft een dominee te zaaien en dat zo goed mogelijk te doen, de vrucht overlatend aan de Heere. Hij zal alles moeten geven om de preek in de jeugd te krijgen. En diep overtuigd van zijn verantwoordelijkheid in dezen nog des te meer in volstrekte afhankelijkheid zijn werk verrichten, biddend of God de preek in onze jeugd terecht wil laten komen.
En als het goed is, is hij niet alléén werkzaam, maar wordt hij biddend en zorgend omgeven door ouders, grootouders, kerkeraad en een hele gemeente. Hij mag nog meer overtuigd zijn van het werk van de Heilige Geest!

Van Amstel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen