Jongeren wegwijs maken

Onder deze titel werd zaterdag 28 september jl. door deputaten voor het contact met de kerkjeugd een conferentie belegd voor jeugdouderlingen en jeugdleid(st)ers in de fraaie kerk van Huizen. Dagvoorzitter was ds. J. van Langevelde, die in zijn openingswoord aan de hand van Ps. 78:1-4 en 2 Tim. 3:14-17 het belang van het doorgeven van Gods grote daden aan het nageslacht. Sprekers waren drs. P.D. Hofland over „jongeren en het gezin", ds. P. den Butter over „jongeren en de wereld" en drs. D. Visser over „jongeren en de kerk".

Jongeren en het gezin
Drs. Hofland stelde dat een onderzoek onder 400 jongeren die de kerk hadden verlaten, aan het licht bracht dat bij 70% de oorzaak daarvan lag in het gezin. Helaas zijn vele gezinnen diepgaand beïnvloed door de wereld. Daartegenover voerde hij het pleit voor het centraal stellen van Christus in het gezinsleven. Wat een zegen wanneer de ouders het geheim van het geloof mogen kennen en voorleven. Jongeren zijn op weg naar hun eigen identiteit. Daarbij hoort het bekritiseren en testen van de ouders. Hoe belangrijk is het dat ouders op een positieve manier tonen dat het geloof voor hen een allesbepalende werkelijkheid is.
Ouders vinden het vaak moeilijk om hun kinderen de dingen van Gods Koninkrijk te vertellen. Jongeren spreken vandaag vaak een andere taal: turbotaal. Maar ouders dienen niet te vergeten dat God een eigen taal spreekt, met eeuwigheidswaarde. Wel moeten begrippen als zonde en genade duidelijk uiteengezet worden.
Ook wees drs. Hofland op de noodzaak van het gebed voor de jongeren. Hij haalde het voorbeeld aan van Job, die toen zijn kinderen naar „de disco" waren, voor hen bad en offers voor hen bracht. Ook noemde hij Manoah, die niet thuis was toen de engel kwam. Daarna bad hij of God opnieuw wilde komen. Met gevouwen handen kunnen er nog steeds wonderen gebeuren, aldus drs. Hofland.

Jongeren en de wereld
Ds. Den Butter gaf een analyse van de wereld waarin onze jongeren opgroeien. Hij wees erop dat deze wereld haar opinie opdringt en niet rust voordat ze ook de verbondsjeugd bij God vandaan heeft gehaald. Deze wereld wordt gekenmerkt door materialisme. Er wordt gedaan alsof het geluk van de mens gelegen is in het hebben. Dat begint al bij het speelgoed voor de kleine kinderen. Dat uit zich in de kleding die aangeprezen wordt en verder in de nadruk op bijv. vakanties en auto's. Het geluk is niet compleet als deze zaken ontbreken, zo laat de wereld bijv. via de reclameboodschappen weten.
Een ander kenmerk van de wereld is: sensualisme. Alles wat de zintuigen streelt, is doel in zichzelf geworden. Onbegrensd genieten op allerlei terrein, waaronder dat van de seksualiteit, wordt gepropageerd.
Andere kenmerken van deze wereld zijn relativisme en intellectualisme. God is buiten beeld, dus: wie is heer over ons? Alles moet kunnen. We maken zelf de normen waarnaar we willen leven.
Ds. Den Butter stelde dat de propaganda van de wereld vooral plaatsvindt via het medium van de tv. Hij legde dan ook een sterk verband tussen tv en kerkverlating. Tegen de vloedgolf van de secularisatie riep hij op om toch eerst de kraan dicht te doen voordat we gaan dweilen. Daarmee bedoelde hij dat we waakzaam moeten zijn, en zoveel mogelijk de wereldse invloeden moeten weren. Om daarna te laten zien dat het ware geluk te vinden is in het leven met de Heere.

Jongeren en de kerk
Ds. Visser wees erop dat we niet moeten vergeten dat 70% van onze jongeren blijft meeleven met de kerk, al is het waar dat niet iedereen dat vanuit „het gebonden zijn" door Christus doet.
Toch moeten we blijven vasthouden dat God Zijn kerk bouwt en bewaart. Als we over zorg spreken, dan toch alleen vanuit dat vertrekpunt.
Ds. Visser stelde vervolgens de vraag in hoeverre onze kerken beantwoorden aan hetgeen gesteld wordt in art. 27 NGB. Hij stelde vast dat vele christenen in feite niet meer dan „halve heidenen" zijn. De navolging van Christus, de heiliging van het leven ontbreekt teveel. Geloof is voor velen niet meer dan een randversiering of verzekering tegen de dood. Hij noemde het geen wonder wanneer jongeren bij zo'n kerk niet meer willen horen.
Hij riep op tot het bevorderen van een gezond geestelijk klimaat in de gemeenten. In een aantal punten formuleerde hij wat zijns inziens zo'n klimaat inhoudt. Er moet bereidheid zijn om samen te luisteren naar Gods Woord. In de prediking en kerkdiensten moet er aandacht zijn voor jongeren. Identificatie-figuren zijn van geweldig groot belang. Jongeren moeten ingeschakeld worden bij gemeentelijke activiteiten. Van de kant van ouders en kerkenraad dient er betrokkenheid te zijn bij de verenigingen. Aandacht moet er zijn voor jongeren, die niet aan het jeugdwerk deelnemen. Er moet samenhang zijn tussen activiteiten die voor jongeren binnen de gemeente worden georganiseerd. Hij sprak over de wenselijkheid van een leer- en opvoedingsplan. De jeugdouderling dient een duidelijke instructie te krijgen vanuit de kerkenraad. En voor alles dienen allen die leiding geven aan de jeugd en jongeren, bediend te worden vanuit Zijn volheid, zo besloot ds. Visser zijn referaat.

Brochure
Na de middagpauze gaf drs. Visser als voorzitter van de deputaten voor het contact met de kerkjeugd een toelichting op de concept-brochure over de bezinning op het jeugd- en jongerenwerk die begin volgend jaar in zijn definitieve vorm zal verschijnen. Aan vertegenwoordigers van het jeugdwerk is deze concept-brochure toegestuurd met het verzoek daarop te reageren. Een drietal hiervan, nl. zr. G. Adriaanse-Kuipers, br. H. Blokland en br. M.E. Grijsen gaven ter vergadering hun kritiek op dit stuk en hun aanbevelingen voor de straks te verschijnen versie.

Forum
Het forum waaraan vragen voorgelegd konden worden, bestond uit de drie sprekers en de vertegenwoordiger van het CGJO, ds. M. Oppenhuizen, en die van de LCJ, br. C. van Vianen. Er werd onder meer gevraagd: wat te doen als blijkt dat het probleem van een jongere eigenlijk zijn oorzaak heeft bij de ouders? Drs. P.D. Hofland antwoordde dat in die situatie getracht moet worden om door middel van het stellen van vragen ouders inzicht te geven in de problematiek. Een andere vraag was: welke ruimte moet er precies aan de jeugd geboden worden? Ds. Visser vond dat de jongeren ruimte moeten krijgen in die zin, dat ze hun weg kunnen vinden. Hoe dat ingevuld wordt, is in iedere gemeente weer verschillend. Drs. Hofland zou graag terugkeren naar de praktijk van de Reformatie. Kinderen werden naar voren gehaald in de dienst, waarna ze vragen moesten beantwoorden. Hij vroeg zich af of dit vandaag nog haalbaar is.
Ds. M. Oppenhuizen pleitte voor het zingen van kinderliederen in de dienst, en het tonen van tekeningen en werkstukken die door hen gemaakt zijn. Kinderen moeten hun gevoelens op hun eigen manier kunnen verwoorden, zo was hij van mening.
Ds. P. den Butter daarentegen wilde de kerkdiensten per se uitsluiten van dergelijke experimenten. Wel achtte hij persoonlijke aandacht van de ambtsdragers voor de noden van de jongeren dringend gewenst.
Tot zover een kort verslag van deze conferentie. In „Ambtelijk Contact" van januari 1997 zullen de referaten en een uitgebreider verslag worden opgenomen.

D. van der Zwaag

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen