Blijven in de liefde van Christus

De Heere Jezus is hier met Zijn discipelen in die opperzaal te Jeruzalem om het laatste Pascha te vieren. Tegen het einde van de Paasmaaltijd neemt de Heiland brood en wijn en stelt Hij het Heilig Avondmaal in. Nog voor Zijn lijden en sterven de andere dag deelt Hij reeds de vrucht uit van Zijn offer aan de discipelen. Alles getuigt van Zijn liefde. Hij zegt in de tekst: „Blijft in deze Mijn liefde."
Voor het rechte verstaan van deze woorden moeten we in het kort letten op het verband. In Christus als de ware Wijnstok zijn twee soorten ranken: on-vruchtbaren en onvruchtbaren. Van beide ranken zegt Jezus: die in Mij zijn (vs. 2). Velen vinden dit „in Mij" moeilijk. Kun je in Christus als de ware Wijnstok zijn en toch onvruchtbaar blijven en verloren gaan?
U moet er op letten, dat de Meester in Zijn onderwijs overgaat van het natuurlijke beeld naar de geestelijke betekenis. Het Griekse woord voor „reinigen" in vers 2 maakt duidelijk, dat het nu gaat over mensen in hun persoonlijke verhouding tot de Heere Christus. Er zijn helaas volgelingen, kerkmensen wier leven slechts uiterlijk aan de Heere en Zijn dienst verbonden zijn. Judas Iskariot was een van de twaalf discipelen. Hoevelen volgden de Heere Jezus niet, die zich later van Hem afkeerden? Hoevelen hebben Christus niet beleden met de mond, die Hem later verloochenen in hun leven? Zij zijn gelijk onvruchtbare ranken. Als zij zich niet bekeren, neemt de Vader als de Landman ze op Zijn tijd weg en ze worden prijsgegeven aan het vuur. Daarin voltrekt zich Gods rechtvaardig oordeel.
Nodig is een waar geloof als gave van God. Het is een kennen van de Heere door Zijn Woord en een vertrouwen op het Woord van God. Met alles wat nog tegen is, houdt het geloof voor waar, wat de Schrift zegt over de noodzaak en de algenoegzaamheid van het offer van Christus. Dan komen we niet met volle, maar met lege handen tot Hem om het zo van Hem te ontvangen. Het is een beleefd geloof.
De Heilige Geest herschept ons, lijft ons Christus als de ware Wijnstok in en doet ons in Hem blijven. De woorden „blijven in" worden in de eerste elf verzen zo'n tien keer gebruikt. Dit blijven in ziet op de geloofsgemeenschap met Christus en de bediening vanuit Hem. Als de ware Wijnstok deelt Hij Zijn levenssap en de levenskracht mee aan de ranken die in Hem blijven. Dat is de betekenis van dit blijven in Christus en in Zijn liefde.
U ziet dat de Heiland in de tekst niet zegt: Blijf, volhard in uw liefde tot Mij. Dat is wel de dure roeping van alle oprechte christenen. Hij spreekt echter van Zijn liefde tot al de Zijnen. In deze Zijn liefde dienen zij te blijven.
Wat is de liefde van Christus tot Zijn volk? In de tekst is er de vergelijking van de liefde van de Vader tot de Zoon. God is liefde. Zijn liefde tot de Zoon is goddelijk, volmaakt, eeuwig en onveranderlijk. Zo nu heeft Christus al de Zijnen lief.
Hoe staat het in de tekst? „Gelijk de Vader Mij liefgehad heeft, heb Ik ook u liefgehad." Dus de liefde van Christus tot al de Zijnen, ook de geringsten onder hen, is goddelijk, volmaakt, eeuwig en onveranderlijk. Het is tevens een onwederstandelijke liefde. U vindt in heel de Bijbel geen ander vers, dat zo duidelijk en eenvoudig de liefde van Christus verwoordt dan in de tekst. Ik ken ook geen boek dat zo rijk spreekt over de liefde van Christus tot een ieder van de Zijnen. De tekst bedoelt ons te brengen tot de kennis van Christus in Zijn wondere liefde en te doen blijven in Zijn liefde door de kracht van de Heilige Geest.
De liefde van Christus is ook eenzijdig. Hij heeft immers zondaren en vijanden lief. Hij had ze lief voor hun bekering, ja, zelfs voor hun geboorte. De liefde van Christus is volgens de Schrift van voor de grondlegging der wereld (Ef. 1:4), van eeuwigheid dus.
Wij denken en spreken veel te gering over de liefde van Christus. Het is ook zo moeilijk voor ons om te geloven, dat onze zonden, onze ontrouw, ons kleingeloof, ons dagelijks struikelen aan Zijn liefde niets afdoen. Zelfs de grootste en snoodste zonden van de Zijnen kunnen het vuur van Zijn liefde niet blussen.
Aan het slot van hoofdstuk 13 spreekt Christus over de komende verloochening van Petrus die nacht (vs. 38).
Maar aan het begin van hetzelfde hoofdstuk lezen wij, dat Jezus de Zijnen die in de wereld waren, heeft liefgehad tot het einde, tot het uiterste (vs. 1). Het zegt ons, dat de verloochening van Petrus het vuur van de liefde van Christus niet kon blussen. De Heiland keerde Zich om en zag Zijn liefdeloze discipel aan met ogen vol liefde. Die blik zo vol liefde verbrak het hart van Petrus. Hij ging naar buiten en in de eenzaamheid van de nacht schreide hij bittere tranen.
En wat zegt de Schrift van Paulus? Ziet u hem voortjagen op de weg naar Damascus in zijn geestelijke verblinding en vijandschap. Maar hij werd overweldigd door de heerlijkheid van Christus en de grootheid van Zijn liefde. Ja, Hij heeft vijanden lief. Zijn eeuwige liefde is duidelijk ook een eenzijdige liefde. Wat was er van de kant van Paulus? Wat is er van uw, jouw en mijn kant? Toch wordt dit Evangelie van Christus in Zijn uitnemende liefde ons verkondigd. Heeft het ons hart verbroken, alsook ons verzet?
De Geest Die ons herschept, maakt plaats voor Christus in ons leven. Hij leert ons vanuit het Woord Christus kennen in Zijn verzoenend sterven en in deze Zijn wondere liefde. De Geest brengt ook tot de rechte zelfkennis. U weet wel hoe we in de kerk kunnen zitten als kind, als jongeren en als ouderen. Hoe bent u soms in de kerk zelfs na ontvangen genade? Maar de Heere zegt tot al de Zijnen: Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde. Hij zegt: Bergen zullen wijken en heuvelen wankelen, maar Mijn goedertierenheid, Mijn tere liefde zal van u niet wijken. Dat is het Evangelie! „Blijft in deze Mijn liefde."

Wij kunnen de liefde van Christus nooit verliezen. Zijn liefde tot Zijn volk is immers gelijk de liefde van de Vader tot Hem, eeuwig en onveranderlijk. Wat we wel kunnen verliezen is de beleving van deze Zijn liefde. Voor onze beleving kan alles weg zijn. Onze ervaring is zo wisselvallig. We hebben hier het onderscheid tussen staat en stand. Wat de staat voor God betreft kunnen de gelovigen nooit de liefde van Christus verliezen. Zijn liefde is goddelijk, eeuwig en onveranderlijk. Omdat Hij weet hoe wisselvallig onze beleving is, zegt Hij: „Blijft in deze Mijn liefde." De apostel Judas spreekt in dezelfde geest. Hij zegt in vers 21: Geliefden, bewaart uzelf in de liefde Gods. Benaarstig u te blijven in de liefde van God en van Christus. Dat is de dure roeping.
Er zijn mensen die zeggen, dat het nieuwe leven vrij is van de geboden. In vers 10 wijst Christus juist op het bewaren, het leven naar Zijn geboden. Hij stelt Zichzelf als voorbeeld. Dan zijn we niet wettisch en evenmin enghartig. Zo'n leven naar de geboden in afhankelijkheid van de Heere doet ons in de liefde van Christus blijven. Volgens vers 11 vervult Hij ons ook met Zijn blijdschap.
Blijft u zo in de liefde van Christus?

Vlaardingen, A. Stehouwer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen