Generale Synode van de Gereformeerde Kerken in Zuid-Afrika

Die Kerkblad, officieel orgaan van de Gereformeerde Kerken in Zuid-Afrika (de „dopperkerken"), van 29 januari j.l. is grotendeels gewijd aan de bijeenkomst van de Generale Synode van dit kerkverband, gehouden van 6 januari tot 15 januari. Onze professor Maris heeft de vergadering namens onze kerken bijgewoond. Er was meer te doen dan men in de Nederlandse pers vernam. Méér dan alleen de kwesties van liturgie, „kelkjes" bij het Avondmaal en de kwestie van de vrouw in het ambt. Over dat alles zal DV prof Maris binnenkort iets schrijven in ons blad.
Nu wijs ik op een besluit van de gehouden synode, dat de weg opent tot de oprichting van een Convent van reformatorische kerken in Zuid-Afrika. Dr. Neels Smit bericht daarover in Die Kerkblad. Uit zijn artikel neem ik nu het volgende over, vertaald in het Nederlands:
„De naam „Convent" is een oude kerkelijke benaming uit de 16e eeuw. Zij wijst op een vergadering van verschillende kerken die dezelfde belijdenis onderschrijven en die op gezette tijden, wanneer het nodig is, samenkomen. Deze vergaderingen worden dan gehouden over gemeenschappelijke zaken die op eer bepaald moment een gezamenlijk oordeel van de kerken vereisen.
De idee van een Convent van reformatorische kerken in Zuid-Afrika is om twee redenen ontstaan, de eerste is die van „gezamenlijke en gemeenschappelijke belangen ten opzichte van het kerk-zijn in Zuid-Afrika". De tweede reden is gelegen in „de gezamenlijke profetische roeping ten opzichte van de overheid en de samenleving".
De behoefte om op bepaalde vlakken van samenwerking ook een kerkrechtelijke fundering te geven bestond reeds lang. Wij kunnen niet als kerken langs elkaar heen leven en doen alsof wij elkaar kerkrechtelijk niet willen kennen, omdat we niet kerkelijk met elkaar in correspondentie staan, terwijl niet een van deze kerken van de ander durft zeggen, dat zij niet het lichaam van Christus is. De tweede reden voor het oprichten van een kerkelijk Convent komt voort uit de steeds groter wordende noodzaak om een kerkelijk getuigenis te geven tegenover een neutrale overheid en de ontaarde samenleving. Zaken die in het brandpunt van de belangstelling staan, zoals abortus, doodstraf, geweld, pornografie en andere moeten door de kerken gezamenlijk vanuit dezelfde confessionele overtuiging naar de overheid toe aan de orde worden gesteld.
Dit Convent wil geen vervanging zijn van het gesprek tussen de genoemde kerken over de eenheid. Het komt er bij. De afgevaardigden, die dit gesprek voeren, zijn na meer dan dertig jaar van samensprekingen op het punt gekomen dat zij samen erkend hebben dat structurele eenheid blijkbaar niet binnen afzienbare tijd haalbaar is. Vanwege de eis van de Schrift moet dit gesprek doorgaan. Intussen kan in het Convent uitdrukking worden gegeven aan die mate van eenheid die reeds op grond van de reformatorische belijdenisgeschriften wordt ervaren.
Men heeft reeds overeenstemming gevonden in de doelstelling om jaarlijks bijeen te komen. Een interim-comité, dat bestaat uit een lid van elk deelnemend kerkgenootschap, kan de noodzakelijke administratie en coördinatie behartigen. Het Convent zal in wezen van een gewone kerkelijke vergadering, bijvoorbeeld een synode, verschillen. Het zal voornamelijk een getuigend karakter dragen, om op eigensoortige manier zaken, die de verschillende kerkgemeenschappen gemeenschappelijk betreffen, waar te nemen. De besluiten van dit Convent zullen het karakter dragen van een reformatorisch getuigenis uit naam van het Convent. De vergadering zal niet een eigen agenda samenstellen, maar afhankelijk zijn van de voorstellen, verzoeken en instructies van de deelnemende kerkgemeenschappen".
Dr. Neels Smit beschouwt het besluit van de synode van de Gereformeerde Kerk in Zuid-Afrika als een doorbraak, waardoor het oecumenische uiterlijk van de gereformeerde wereld in Zuid- Afrika aanzienlijk zal veranderen.
We herinneren ons de gedachte die ook in Nederland geuit is, om over te gaan tot de oprichting van een kerkelijk Convent van gereformeerde kerken binnen de gereformeerde gezindte. Die gedachte is tot nu toe slechts besproken binnen de kring van het COGG. Zij blijkt weinig weerklank te vinden. In Zuid-Afrika is de kerkelijke situatie danig veranderd, nadat een geheel andere regering tot stand is gekomen. De kerken daar zijn in eenzelfde positie gekomen als de onze in Nederland, een minderheidsplaats in de samenleving. Maar terwijl bij ons iedere kerk voor zich een woord meent te moeten zeggen in de richting van de overheid (indien dit tenminste nog gebeurt) hebben de kerken in Zuid-Afrika de handen ineen geslagen. De nood heeft hen gedwongen. Bij ons is de nood nog niet hoog genoeg gestegen. Vandaar dat er dat talmen is, dat de gelegenheid niet te baat weet te nemen en dat liever in eindeloze gesprekken heil zoekt dan in het stellen van een daad.

W. van 't S. (Prof. dr. W. van 't Spijker)

Overgenomen uit Die Kerkblad, officieel orgaan van de Gereformeerde Kerken in Zuid-Afrika (de „dopperkerken"), van 29 januari j.l.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen