Preken is het bedienen van de sleutels van het koninkrijk der hemelen (Preken is het bedienen van de sleutels van het hemelrijk I)

Een predikant hield een prachtige preek over Psalm 23. Maar het was de broeder opgevallen dat er in de preek geen enkele oproep was of God ook onze Herder was. Er werd stilzwijgend vanuit gegaan dat voor alle hoorders God de Herder is. In een gesprek met de predikant zei deze dat hij het niet nodig vindt om elke zondag expliciet op te roepen tot geloof of in elke preek te waarschuwen. De bediening van de sleutelmacht komt alleen aan de orde als deze zondag aan de beurt is (zondag 31 van de Catechismus). Ook de Here Jezus waarschuwde niet elke keer.

Met deze benadering heeft de briefschrijver grote moeite. Hij weet dat er in onze kerken predikanten zijn die er ook zo over denken al nuanceert hij dat door ook te zeggen dat vele van onze predikanten het Woord getrouw brengen en wel de „twee wegen" met tweeërlei afloop verkondigen. De zorg van de broeder is dat we een gearriveerde gemeente krijgen. We zijn gered. Daarvoor danken we de Heere. De broeder heeft het idee dat de kerk staat of valt met de bediening van de sleutelmacht. „De dominees zetten allemaal de deur open, of wijd open, maar de andere kant is voor sommigen moeilijk".

We hebben het hier over een belangrijke zaak! De kwestie is niet nieuw maar wel altijd actueel. Moet iedere preek bediening van de sleutels van het Koninkrijk der hemelen zijn? Met andere woorden: Moet in elke preek gewaarschuwd worden dat een mens verloren kan gaan en verloren gaat als hij zich niet oprecht bekeert tot en gelooft in Jezus Christus? Hierachter zit de vraag van de gemeentebeschouwing. Hoe zien wij als ambtsdragers en vooral als dienaren van het Woord de gemeente? Is de gemeente de gemeenschap der gelovigen? Is ieder in de gemeente een kind van God en deelt ieder in de geloofsgemeenschap met Jezus Christus? Ik denk nog steeds dat er niemand in onze kerken is die dat als uitgangspunt van het ambtelijke werk hanteert. Wij weten allen dat niet alles Israël is wat Israël heet. Er komen helaas in de gemeente ongelovigen en huichelaars voor! Er zijn mensen die lid van de gemeente zijn en die in hun hart vreemd zijn aan genade en die zelfs afkerig zijn van een waarschuwende, onderscheidende prediking. Men moet wel blind zijn om dat niet te zien of men moet een vreemde in eigen gemeente zijn om het niet op te merken. De vraag is: Hoe moeten we daar mee omgaan? Hoe moet dit bijbelse gegeven functioneren in de prediking van het Evangelie?

Het is volstrekt helder dat aan de kerk van Christus in haar ambtelijke dienst de sleutels van het Koninkrijk der hemelen zijn toevertrouwd. Ik noem de kerntekst: Mattheüs 16:18 en 19: „En Ik zeg u, dat gij Petrus zijt, en op deze petra zal Ik mijn gemeente bouwen en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet overweldigen. Ik zal u de sleutels geven van het Koninkrijk der hemelen, en wat gij op aarde hinden zult, zal ontbonden zijn in de hemelen, en wat gij op aarde ontbinden zult, zal ontbonden zijn in de hemelen". Hetzelfde lezen we in Mattheüs 18:18: „Voorwaar. Ik zeg u, al wat gij op aarde bindt, zal gebonden zijn in de hemel, en al wat gij op aarde ontbindt, zal ontbonden zijn in de hemel". Ditzelfde staat met andere woorden in Johannes 20:23: „Wie gij hun zonden kwijtscheldt, die zijn ze kwijtgescholden; wie gij ze toerekent, die zijn ze toegerekend".
En in de prediking van de Here Jezus Christus horen we vele keren de waarschuwing dat het leven van een mens kan eindigen in de hel, in de buitenste duisternis. In de Brieven van het Nieuwe Testament is het niet anders. Het boek Openbaring tekent de realiteit van de hel. Het verloren gaan en eindigen in de hel is maar niet een mogelijkheid of nog erger gezegd een onmogelijke mogelijkheid, nee het is de volle werkelijkheid voor ieder mens die het Evangelie van de gekruisigde en opgestane Here Jezus Christus niet in zijn en haar leven heeft toegelaten en die het hart heeft afgesloten voor de blijde boodschap van behoud in en door Jezus Christus. Slechts door de bekering tot God, dat is dus door een oprecht geloof in Jezus Christus, gaat een mens het Koninkrijk der hemelen met de eeuwige zaligheid binnen. Jezus alleen is de Deur.

Wat is dan de sleutelmacht die aan de kerk in haar ambtelijke dienst is toevertrouwd? In Mattheüs 16 zijn de sleutels van het Koninkrijk de aanduiding van de volmacht die Christus verleent aan Zijn apostelen en in hen aan de kerk in haar ambtelijke bediening. Wie sleutels in handen heeft, heeft ergens zeggenschap over. Hij heeft toegang tot iets en kan de toegang voor anderen openen. Hij kan de toegang ook afsluiten. De volmacht die Christus aan de kerk heeft gegeven, omschrijft Hij met de woorden „binden" en „ontbinden". Dat is iets voor verboden of geoorloofd verklaren. God zal het apostolische Woord in de hemel laten gelden.
Prof. dr. J. van Genderen schrijft in de Beknopte Gereformeerde Dogmatiek op blz. 675: „Samenvattend kunnen we zeggen, dat het in Mattheüs 16:19 en Mattheüs 16:18 gaat over een volmacht om bindende uitspraken te doen over het ingaan in het Koninkrijk Gods". „Er vallen in de tijd beslissingen voor de eeuwigheid".

Onze belijdenis spreekt in zondag 31 over de sleutels van het Koninkrijk der hemelen. De sleutels die de Kerk moet hanteren zijn de verkondiging van het heilig Evangelie en de christelijke tucht. Door het gebruik van deze sleutels wordt het Koninkrijk der hemelen voor de gelovigen geopend en voor de ongelovigen gesloten. Uit deze omschrijving volgt zo helder als het maar kan dat de verkondiging van het Evangelie - dus de zondagse prediking en alle verkondiging! - het hanteren van de sleutels van het Koninkrijk der hemelen is. Christus heeft Zijn Kerk bevolen om deze sleutels te gebruiken. De bediening van de sleutelmacht gaat terug op het bevel van Christus. Hij heeft de sleutels maar heeft ze tevens aan Zijn kerk gegeven. Dat maakt alle ambtelijke arbeid in de gemeente tot een verantwoordelijk en dikwijls zwaar werk. Dit betekent dus ook dat in elke preek gebruik gemaakt moet worden van de sleutelmacht. Nog scherper geformuleerd: elke preek is bediening van de sleutelmacht. Hoe dat in de praktijk moet functioneren, daarover wil ik in een volgend artikel enkele opmerkingen maken.

J. Jonkman

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen