Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Actie tegen de 24-uurseconomie

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Actie tegen de 24-uurseconomie

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

We zijn er blij mee dat eenentwintig kerken van start zijn gegaan met een landelijke actie tegen de 24-uurseconomie. De term 24-uurseconomie wil zoveel zeggen als: alle uren die de Schepper in een week heeft gegeven, moeten gebruikt kunnen worden voor de economie. De economie mag geen uur meer stil liggen met uitzondering van bepaalde momenten (vaste vrije dagen). Uiteraard kan geen mens 24 uur per dag werken. Het houdt wel in dat werkende mensen steeds flexibeler moeten worden wat hun werktijden betreft. Je moet in principe - om het toegespitst te zeggen - 24 uur beschikbaar zijn. De invulling van de (flexibele) werktijden wordt door afspraken geregeld. Dat maar liefst 21 kerken aan deze actie tegen de oprukkende 24-uurseconomie meedoen, is van betekenis. Ook de Christelijke Gereformeerde kerken doen mee. Zij zijn ook vertegenwoordigd in het CIO: het Interkerkelijk Contact in Overheidszaken. De kerken willen een signaal aan de regering en het parlement afgeven dat een verdere economisering van de samenleving ongewenst is. De patronen van werken, ontspannen en rusten, zich bezinnen kunnen niet verder worden verstoord.
De actie krijgt ook brede maatschappelijke steun. Organisaties als het CNV, de RMU en het FNV doen mee. Op 24 juni a.s. worden de waarschijnlijk vele honderdduizenden handtekeningen aan de kabinets(in)formateur en minister Wijers aangeboden. De minister is een warm pleitbezorger van de 24-uurseconomie.
In plaatselijke (Chr. Gereformeerde) kerken zijn reeds of worden nog handtekeningenacties gehouden. Deze actie loopt tot eind mei. Op 6 mei a.s. worden de Tweede Kamerverkiezingen gehouden. De oproep die aan de overheid wordt gedaan luidt: „Het verder opdringen van economische belangen door het verruimen van werktijden en openingstijden van winkels gaat ten koste van het welzijn van mensen. Wij roepen u met klem op de collectieve rustmomenten te respecteren. Wij vragen dringend het verruimen van werken openingstijden kritisch te bezien, te beperken en terug te dringen".

Het protest van de kerken en maatschappelijke organisaties is niet in de eerste plaats gericht tegen de ontheiliging van de zondag. De invoering van speciale koopzondagen zal moeilijk teruggedrongen kunnen worden. Overigens vindt in de komende zomer een evaluatie van de winkeltijdenwet plaats.

Er is reeds door velen op gewezen dat we niet zonder schadelijke gevolgen voor de gezondheid het ritme van werken en rusten, dat God ons gegeven heeft, kunnen overtreden. In landen waar men het geprobeerd heeft, kwam men er op terug. Het gebod om een rustdag per week te houden is vol wijsheid. De Schepper weet wat Zijn schepsel aan kan en nodig heeft. Daarbij komt de belangrijke vraag wat christenen moeten doen als ze solliciteren op een baan, die ze alleen kunnen krijgen als ze ook op de zondagen willen werken. De ruimte voor gewetensbezwaar tegen het niet noodzakelijke werken op zondag zal al meer ingeperkt worden. Als de ontwikkelingen, zoals die in gang zijn gezet, doorgaan zal de zondag verworden tot een arbeidsdag zoals dat nu overigens bij een aantal bedrijven reeds het geval is. Men zal ook ontdekken dat steeds meer mensen afhaken vanwege een te grote werkdruk. Ze zullen de stress niet meer aankunnen. En ook de mogelijkheden om 's avonds nog iets te doen voor een bestuur, een vereniging, een kerk(enraad), zullen geringer worden.

Waarom willen we toch op weg naar een 24-uurseconomie? Want het betekent een teruggaan naar nieuwe vormen van slavernij! In het Oude Testament wordt ons Gods grote verlossingsdaad in de bevrijding van Zijn volk Israël uit het diensthuis Egypte beschreven. We hebben na vele eeuwen eindelijk de slavernij kunnen afschaffen. En nu zijn we bezig om nieuwe slavernij door een achterdeur weer binnen te halen. Wat bezielt ons toch? Het toverwoord is: economisch belang.

Maar let er op uit de mond van wie het spreken over economisch belang komt. Dan merkt men op hoe eenzijdig dit spreken is. Durven we de vraag als onderdeel van eerlijke zelfkritiek aan, dat economisch belang een mooi woord is voor de zucht naar al maar meer? Ja zelfs voor ordinaire hebzucht? De hebzucht zit diep in ons. Jezus waarschuwt er ernstig tegen. Wij zetten - onder beding van Gods zegen - een economie neer en leveren ons vervolgens bijna met huid en haar uit aan deze god, die we zelf geschapen hebben. We dwingen ons zelf tot steeds meer. We kunnen niet meer geloven dat er een moment is dat genoeg ook echt genoeg is. Ja, dat zelfs stappen terug te overwegen zijn. Het werk is er voor de mens en de mens is er niet voor het werk. De mens is veel meer dan het geld. We leggen onszelf een dwang van werk en winst op. Uiteraard moet er gewerkt worden. Dat een regering er alles aan doet om werkgelegenheid te bevorderen, is een goede zaak. Maar dat we op een onverantwoorde manier aan het doorslaan zijn, is helder en het moet een echt een signaal voor de overheid zijn, dat zovele mensen daartegen waarschuwen. Er is ook een grens aan de flexibiliteit van mensen. Jongeren kunnen geweldig veel aan. Als een mens wat ouder begint te worden wordt de elasticiteit langzaam maar zeker minder. Daarbij komt dat het demotiverend werkt wanneer jongeren geen min of meer vaste baan in het vooruitzicht kan worden gesteld. Een mens heeft behoefte aan enige maatschappelijke zekerheid.

Toch ben ik somber gestemd. Zolang de „paarse geest" het denken beïnvloedt, zal de ontwikkeling in de richting van een 24-uurseconomie doorgaan. Een D66-politicus zei dat hij met de kerk gebroken had en daarom met de kerken niets te maken had. Te vrezen is dat deze mentaliteit vele geesten beheerst. Men heeft geen boodschap aan de wijsheid van het Woord van God. Daarom moeten we een krachtig pleidooi blijven voeren voor een politiek, die de wijsheid van Gods geboden met het oog op de inrichting van een samenleving, niet naast zich neerlegt. Wie Gods geboden aan de kant schuift, komt altijd met andere waarden en normen en die zijn in alle gevallen minder heilzaam. We zullen dat in de (nabije) toekomst vanzelf gaan meemaken.
Daarom mogen kerkenraden en gemeenten niet aan de kant blijven staan bij de landelijke handtekeningenactie tegen de 24-uurseconomie. Laat het neen tegen een ontwikkeling in de richting van nieuwe slavernij een krachtige stem mogen krijgen. En bovenal: laten kerken en christenen deze actie een plaats geven in de gebeden.

J. Jonkman

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 27 maart 1998

De Wekker | 16 Pagina's

Actie tegen de 24-uurseconomie

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 27 maart 1998

De Wekker | 16 Pagina's