Maakt geloof ziek? (VI, slot)

Therapie bij ongegronde schuldgevoelens
Wat moeten we doen met ongegronde schuldgevoelens?
We moeten ze niet zomaar wegwuiven! Neem ze serieus. Wees bereid om keer op keer het verhaal aan te horen. Die vrouw, die zich schuldig voelt aan de uithuisplaatsing van haar demente man, heeft een reëel probleem. De jongen, die zich schuldig voelt onder de echtscheiding van zijn ouders heeft een nijpend vraagstuk.
Als buitenstaander maak je de grootste fout om dit soort dingen weg te wuiven. Je moet met die ander afdalen in de problematiek. En dan kijken, waar de oorzaken liggen van schuldgevoelens. Vaak liggen die in onbijbelse normen. Dan meten mensen zichzelf met een standaard, die niet Gods standaard is.

Te hoge eisen gesteld!
De vrouw, die met lede ogen haar man ziet vertrekken naar het verpleegtehuis, stelt zichzelf te hoge eisen. Volgens die eisen had ze het niet moeten doen, maar nog alles op alles moeten zetten. Maar God vraagt het niet van haar. Zij mag weliswaar met alle pijn, die dat veroorzaakt, nu een stuk zorg uitbesteden. Zij kan immers niet meer en hoeft ook niet meer!
De jongen, die de studie niet aankan vanwege faalangst, hoeft zich niet schuldig te voelen. Hij deed zijn best. Maar tegenover de hoge eisen, die hij zichzelf stelde, heeft hij gefaald. En vooral naar thuis toe, waar het hem altijd werd voorgehouden: „Je kunt het toch niet." Er zijn te hoge en verkeerde eisen gesteld in zijn opvoedingssituatie.

Vooral in een wettisch klimaat en een overdreven charismatisch klimaat zie je slachtoffers vallen. Mensen moeten zoveel! De eisen zijn te hoog. Gevolg: tekortschieten en schuldgevoel.

Verkeerde normen
Verkeerde normen zijn vaak ontstaan onder invloed van andere mensen. En dan is er sprake van aangepraat schuldgevoel. Maar ga je het toetsen aan Gods Woord, dan kunnen een aantal van deze normen bij het „oud vuil" gezet worden. De farizeeër Paulus heeft er ook heel wat bij het vuil moeten zetten. (Fil. 3)

Verkeerd begrip van vergeving
Tenslotte wil ik nog wijzen op een verkeerd begrip van vergeving. Gevoelige mensen kunnen maar niet aanvaarden, dat God hen geheel wil aanvaarden door Jezus. Zij twijfelen aan het feit, of vergeving wel voor hen is. En zo blijven schuldgevoelens doorsudderen. Men is bang, dat men bij de rechterstoel nog weer een rekening gepresenteerd krijgt. Wie weet, wat er nog is blijven liggen bij God!

God vergeeft grondig
Dan is het noodzaak te wijzen op het grondige van Gods vergeving. De bijbel spreekt over „niet meer gedenken" (Jer. 31:34) en over „de ongerechtigheid, die gezocht wordt, maar er niet meer is." (Jer. 50:20)
We lezen over „uitdelgen van de overtreding" (Jes. 43:25) en over „wegdoen van onze overtredingen, zover het Oosten verwijderd is van het Westen" (Ps. 103:12).
Er is sprake van „het wegvagen van overtredingen als een nevel en van onze zonden als een wolk" (Jes. 44:22) en van „zonden, die achter Gods rug worden geworpen" (Jes. 38:17).
En dan is er nog die prachtige tekst over „zonden die geworpen worden in de diepte van de zee". (Micha 7:19).
Bij God is vergeving wel zo definitief. Hij wil de zonde nooit meer zien. Hij komt er niet op terug.
Hij roept ze niet in Zijn geheugen terug. En bij de Rechterstoel kan schuld alleen terugkomen als bedekte schuld. God haalt onze overtredingen niet meer onder het bloed van Jezus vandaan. Daarom als God er niet meer over spreekt, moet de zondaar dat ook niet meer doen.
We hoeven het niet steeds in eigen geheugen terug te roepen.
En zo is de ervaring van de vergeving verkwikking voor de verslagen geest. Zo maakt geloof in vergeving een mens gezond.

A. Wagenaar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen