Aan de slag want Jezus komt

Op weg naar die grote dag ligt het nieuwe seizoen 1998-1999 voor ons. De vakantietijd is zo goed als achter de rug, het werk wordt weer opgepakt. Het kost de meesten enige moeite om in het ritme te komen - daar mag wel tien dagen voor staan, zei een huisarts maar dan moeten alle onderdelen van kerk en maatschappij weer min of meer soepel draaien.

In de gemeenten van de Here Jezus Christus moet ook de arbeid voortgaan. Want het is het werk des Heren (1 Corinthiërs 15:58). In dat werk dienen we overvloedig te zijn. Het is al het werk dat de Here van ons vraagt en door ons gedaan wil hebben. Het werk is bekend en toch nieuw. Er ligt een nieuw seizoen voor ons en de Here heeft ons nieuw werk te doen. Er liggen nieuwe goede werken voor ons gereed. Door de Heere Zelf voor ons geprepareerd. Hij schept de Zijnen immers in Christus Jezus. De gelovigen zijn als gelovigen Gods werkstuk. En ze zijn in Christus Jezus geschapen om goede werken te doen. God „programmeert" de Zijnen om goede werken te doen. Ze doen die met lust en liefde en ijver. En die komen voort niet uit een drang tot presteren, uit een zucht om op de een of andere manier vooraan te staan, maar uit het wandelen op de weg van de goede werken, die de Heere voor ons van tevoren bereid heeft (zie Efeziërs 2:10).

We moeten deze glans van het nieuwe in ons werk zoeken. Beleven. Het gaat niet om het werk als zodanig. Het gaat er om dat wij met ons werken de Heere dienen en de Here Jezus Christus welbehaaglijk leven. Het komt aan op de wandel voor Zijn aangezicht. Als Petrus in 2 Petrus 3 over de wederkomst heeft geschreven, vermaant hij in de verzen 11 en 12:
„Daar al deze dingen aldus vergaan, hoedanig behoort gij dan te zijn in heilige wandel en godsvrucht, vol verwachting u spoedende naar de komst van de dag Gods". En in vers 14:
„Daarom, geliefden, beijvert u in deze verwachting, onbevlekt en onberispelijk te blijken voor Hem in vrede". Dergelijke vermaningen en opwekkingen komen we vele malen in het Nieuwe Testament tegen. Heel het Nieuwe Testament is doortrokken van en gericht op de wederkomst van de Here Jezus Christus. Deze verwachting bepaalt de manier en de inhoud van ons werken. Al onze werken zullen straks voor Hem staan. Ze volgen ons na. De beoordeling van de Koning zal er over gaan. Dat oordeel is niet in tegenspraak met de genade van de Koning. Wie in Hem heeft geloofd, is rechtvaardig voor God, maar dat geloof heeft wel werken voortgebracht. We dienen dus al onze werken serieus te nemen. Ook met onze werken zullen we in de gebeden voor de troon van de Koning naderen.

Zo ons werk te doen, is geheel iets anders dan krampachtig en wetticistisch bezig te zijn. In geen enkel goed werk zit enige verdienste. Er valt eenvoudig door ons niets te verdienen. Want de genade is genade. De gerechtigheid waardoor de goddeloze behouden wordt, is puur Godsgeschenk. Daarom mogen we onze werken met blijmoedigheid doen. De muziek van de ware blijdschap klinkt in heel het Nieuwe Testament. Het is van groot belang om een juist evenwicht in ons leven tussen ernst en blijdschap, tussen plichtsbesef en blijmoedigheid aan te brengen. Het is op zijn plaats om te waarschuwen tegen overschatting van onze werken.
We kunnen bijvoorbeeld de gemeenteopbouw zo organiseren, dat we handen vol werk hebben om alleen de organisatie in stand te houden. Vergadering na vergadering wordt gewijd aan de organisatorische aspecten. Uren worden gestoken in vragen als: hoe pakken we het aan? Hoe kan het nog beter? Deze vergaderingen hebben een zeker nut. Maar laat er een streven zijn om ze te beperken. Gemeenteopbouw is een zaak van eenvoud. Van een eenvoudig doen, gedreven door de liefde. Zo veel heb ik wel van gemeenteopbouw in het licht van het Nieuwe Testament begrepen dat het allereerst gaat om een leggen van, een onderhouden van en een versterken van relaties! De liefde is een band tussen God en de mens en omgekeerd en tussen mensen onderling. Is gemeenteopbouw niet dit werk dat de liefde als de band van de volmaaktheid functioneert tussen alle gemeenteleden? Tot het ontbreken van of slecht functioneren van dit kerngegeven is alle moeite in de plaatselijke gemeenten en in de kerkverbanden terug te brengen. We verwachten te weinig met vurige liefde de wederkomst van onze Here Jezus Christus.

Na jaren waarin ik al met al vele honderden vergaderingen in allerlei verbanden heb meegemaakt, ben ik steeds meer de betrekkelijke waarde van al dat vergaderen gaan zien. Ook van het vergaderen geldt dat er veel ijdelheid in zit. De vergaderdruk moet omlaag! Het wezen van de opbouw van de gemeente is de opbouw in geloof, hoop en liefde. Het blijvende zit in de ontmoetingen van ambtsdragers en gemeenteleden en van gemeenteleden onderling, waarin het Woord opengaat, waarin de lofzang gezongen wordt, waarin samen de Naam van de Heere wordt aangeroepen en geprezen. Het wezenlijke zit in de kerkdiensten waarin het Evangelie verkondigd wordt en de liturgie onderhouden. Het werken met en de vorming van de jeugd van de gemeente is uitermate belangrijk. Het gaat dan om een vorming in en naar de Schriften. De kern van de gemeenteopbouw ligt hierin waarin het alle eeuwen reeds gelegen heeft: in de verkondiging, het pastoraat en de catechese. En de vrucht daarvan is dat de gemeente missionair zal worden; een gemeente die getuigenis geeft in woord en goede werken van de komende Here Jezus Christus. Laten kerkenraden een vast punt op hun agenda zetten: Hoe missionair is onze gemeente? En wat doen wij daaraan als kerkenraad? Er is stellig wel een ander vast punt dat van de agenda af kan.
Kerkelijke vergaderingen hebben een betrekkelijke betekenis. Dat geldt dus ook van de komende generale synode. De kerken kunnen niet zonder de arbeid van de breedste kerkelijke vergadering. Maar een synode kan niet alles regelen en doen. We gaan het veiligst en we werken het meest dienstbaar en vruchtbaar als we beseffen dat ook kerkelijke vergaderingen vallen onder het werk van de opgestane Here.

De verwachting van de Here Jezus Christus wil geheel ons christenleven stempelen. In onze gebeden mogen wij met Zijn wederkomst bezig zijn. De Geest en de bruid zeggen: Kom (Openbaring 22:17). De tekenen van de tijden zijn overal in de wereld op te merken. Deze tekenen zijn waarschuwingssignalen.
Ons leven draagt het meeste vrucht en ontvangt de rijkste zegen wanneer we en als ambtsdragers en gemeente - geheel en al in het Woord ingegaan zijn. Wanneer wij in het Woord zijn en het Woord in ons. Deze relatie tussen ons en de Here heeft elke dag vernieuwing en onderhouding nodig. Voor predikanten houdt het in dat ze vele uren in de week in het Woord zullen zijn. En die uren kunnen ze niet gebruiken voor ander werk. De Kerk heeft haar eigen agenda. Een agenda die bepaald wordt door het Evangelie van de wederkomende Here Jezus Christus en door de nood van de gemeente en de zorg die ze nodig heeft. Wie zo aan de slag gaat zal de vreugde bewaren. Zijn en haar leven zal gezegend worden. Het meest van het werk in de kerk moet niet in de openbaarheid komen. Het is openbaar: voor de Koning.

J. Jonkman

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen