Jeugd en Toekomst (II)

Geheel anders
Hoe heel anders biedt de Heere Zijn kinderen de Toekomst. Bij Hem komt het niet op prestaties aan, zoals in onze samenleving. Bij Hem komt het er niet op aan of je fit blijft en veel voor Hem kunt doen. Bij de Heere is maar één ding belangrijk: JE HART.
Wie je ook bent, wat je verleden ook is, hoe je prestaties ook zijn voor de Heere, of je gezond bent of ziek, of je oud bent of jong, de Heere rekent niet met uiterlijke zaken, de Heere ziet het HART aan.
En dan staat er zo heerlijk in Gods Woord dat de Heere maar één ding van Abraham, de vader van het verbond, vraagt: wandel voor Mijn Aangezicht en wees onberispelijk. In de Statenvertaling staat hier: met een oprecht hart. Letterlijk staat er in het Hebreeuws: wandel voor Mijn Aangezicht met een ongedeeld hart.
En wat dat betekent voelen we allemaal wel aan. Een hart dat gedeeld is, is onrustig. Want het wordt steeds heen en weer geschud tussen diegenen die het hart vervullen.
Een huwelijk zal aan de grootste spanning bloot komen staan wanneer man en vrouw in hun hart nog een plaatsje inruimen voor een ander. Een huwelijk zal rotsvast zijn wanneer er in het hart van de partners geen andere plaats is dan voor elkaar.
Zo vraagt de Heere van ons allen een ongedeeld hart, van onze jeugd en van ons als ouderen.
Onomwonden zegt de Bijbel dat zo'n ongedeeld hart voor ons als mensen een onmogelijke opgave is. Want sinds de zondeval hebben wij een gedeeld hart. We hebben ons hart gedeeld met de Boze.
Niets minder dan een open-hart-operatie is voor alle mensen noodzakelijk. Het stenen hart moet verwijderd worden en de Heere moet een vlezen hart daarvoor schenken.
En ook hier komt, wat ons mensen betreft, de nood om de hoek kijken. Wij kunnen onszelf, laat staan onze kinderen, dat anders gerichte hart niet schenken.
Maar laten we dan nooit vergeten hoe rijk de beloften van de Heere in Zijn verbond zijn. Alles waarin wij tekort schieten, ligt opgesloten in de beloften van het Verbond. Het goddelijke „Ik zal" mag voor ons een aansporing zijn de weg van het Verbond te bewandelen.

Verbondsweg
Op die weg van het Verbond wil de Heere zijn kerk, ja ons allen inschakelen in het Heil. Nee, niet in de zin van coöperatief meewerken met Hem, maar in de zin van gelovig vertrouwend, de komende generatie voorleven welk een rijkdom het is en welk een rust het geeft en welk een houvast het schenkt om de verbondsweg van de Heere te gaan.
Omdat we een bijbel vol hebben van getuigen, en - naar ik hoop - ook een gemeente vol, die allemaal zeggen: ga deze weg maar, die geeft je het echte leven, is deze taak een heerlijke taak. Dat is de echte Toekomst die wij onze kinderen mogen voorhouden, beter gezegd: voorleven. Want dan heb je het leven gevonden, waaraan het garantielabel hangt van de eeuwigheid. En dat begint nu al!
Maar die verbondsweg vraagt heel wat van ons als (oudere) generatie waar de jeugd naar kijkt. In de brochure „Blijven of Weggaan" die Jeugddeputaten in 1995 het licht deden zien, spraken we over identificatiefiguren in de gemeente. Ik citeer:
„Echte christenen, met een krachtige, innerlijke overtuiging, die intens bezig zijn met het geloof, zijn te dun gezaaid, ook in onze kerken. Aan naam- en praat- christenen heeft onze jeugd niets. Dat kunnen hun identificatie-figuren niet zijn. Onze jeugd heeft goede identificatiefiguren nodig, mannen en vrouwen die de levende omgang met God kennen, ouders en ouderen die hen jaloers maken".

Identificatie
Denkend aan het onderwerp Jeugd en Toekomst, zal dit dan ook één van de belangrijke zaken zijn: onze jeugd moet in ons leven geen gedeeld hart waarnemen. Ze zijn daar uiterst alert op. Daarom: hoe is de verhouding tussen zondag en in de week in ons leven? Zijn we zondags mensen die keurig netjes ter kerke gaan, met ontroering de Boodschap van het Heil aanhoren, maar veranderen we na de zondag in de gewiekste zakenman of vrouw met alleen maar oog voor winst maken en een goed inkomen?
Zijn we zondag (en misschien in de week op kerkenraad en huisbezoek) de bewogen gelovige, maar zijn we de rest van de week alleen maar bezig met bezit en carrière? Spreken we met verwondering over Gods genade voor zondaren, maar leven we al een hele tijd in onmin met onze familie of naaste? Zingen we zondagsmorgens met ontroering „hoe branden mijn genegenheen om 's HEEREN voorhof in te treen" en laten we zondagsmiddags zonder enige reden ons plekje leeg in Gods Huis?
Zeggen we tegen onze kinderen dat ze zeker naar catechisatie moeten, want dat is nodig voor hun godsdienstige opvoeding, maar laten we zelf daarbij heel vaak verstek gaan wanneer er een gemeenteavond is of wanneer we voor kerkenwerk gevraagd worden? (we hebben geen tijd zeggen we dan)
Denk niet dat onze jeugd dit niet ziet. In gesprek met jongeren over deze zaken, kreeg ik twee reacties: makkelijk toch op deze manier? Deze jongeren zijn potentiële kerkverlaters, want van 1 x per zondag wordt het 1 x per maand en dan 1 x per jaar en dan....
Maar ik kreeg ook een andere reactie: als dat het christen-zijn is, dan hoeft dat van mij niet, want dat is niet echt. Waar onze jeugd in de tijd om vraagt is dat ouderen christen zijn met een ongedeeld hart. Dan maakt het niet uit of je behoudend bent in je leefwijze of hedendaags, als het maar echt is, DAT wordt opgemerkt door de jongeren.
Die Toekomst willen ze ook hebben, ze voelen intuïtief aan dat zo'n geloof echt is en dat die relatie met de Heere houvast geeft in alle levensomstandigheden.

Huiswerk
Jeugdzondag is dus de dag waarop de Heere ons het huiswerk voorhoudt dat Hij aan Zijn Kerk toevertrouwde. Niet een taak met onuitvoerbare opdrachten, maar een taak die de Heere Jezus, bij het ambtsherstel van Petrus in Johannes 21, zo mooi omschreef: -weid Mijn lammeren, -hoed Mijn schepen, -weid mijn schapen.
Valt het u ook op dat de eerste opdracht, een opdracht voor de lammetjes is?
Ik schreef: geen onuitvoerbare taak, want het eigenlijke werk doet de grote Opperherder. De onderherders (de hele gemeente!) mogen ze voorgaan naar de grazige weiden.
In de natuur is het ook zo. Op vakantie zag ik in Frankrijk een boer die twee oudere paarden bij de teugel naar de weide leidde. De veulens liepen er los achter aan! Ze volgden het voorbeeld van de ouderen.
Ons huiswerk is dus niet: bekeer de jeugd, geef ze het geloof, train ze in goede daden, maar: laat je vinden door de Heere, leef dan de jeugd voor welk een vreugde er ligt in het dienen van de Heere. Laat ze zien wat respect voor de Heere en Zijn Woord in de praktijk van alle dag betekent. Vertel ze welk een troost het is in leven en sterven het eigendom van Christus te zijn.
Dan zal het aloude Woord uit Spreuken waarheid worden: de vreze des HEEREN is het beginsel (de kern, de pit) van de wijsheid.
Zo is er Toekomst voor onze jeugd. Een gezegende jeugdzondag en een goed jaar met de jongeren toegewenst.

Namens Jeugddeputaten
ds. G.P.M. v.d. Linden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen