Levend water

Waar is echte vrede en diepe vreugde te ontvangen, waardoor we tot een zegen voor een ander mogen zijn, tot eer van God?
Bij Jezus alleen, Die zichzelf aanbiedt als de Levensbron. En wie Hem vindt en Hem drinkt, die vindt het leven en de overvloed.
Wanneer roept Jezus dit? Aan het einde van het loofhuttenfeest, het oogstfeest van olijven en druiven. Tegelijk herdacht men de doortocht door de woestijn en ging men bidden om regen. Dit alles duurde zeven dagen lang en men woonde in hutten of onder afdakjes van palmtakken en groen. Offers werden gebracht en op de laatste, de grote dag ging een optocht van priesters zes maal rond het brandofferaltaar. Een gouden kruik met water uit Siloam werd op het tempelplein leeggegoten op het altaar onder de woorden: „gij zult water scheppen met vreugde uit de fonteinen des heils", Jes. 12. Herinnering aan het water uit de steenrots in de woestijn, en die steenrots ziet op Christus. Men zei wel: wie de vreugde van het waterscheppen niet gezien heeft, heeft nog nooit vreugde gezien.
De Heere Jezus ziet die feestvreugde en Zijn hart schreit daarover. Want Zijn volk ziet en erkent Hem niet als de ware Heilsfontein en Verlosser uit het slavenhuis van de zonde.
Dan staat Hij daar, in het bewustzijn dat de Vader Hem zendt en roept Hij het uit: „Zo iemand dorst heeft, hij kome tot Mij en drinke...". Hier is de grote zondaarsliefde van God om verlorenen te redden. Hier is de zorg van de Borg.
Wij mensen hebben allemaal dorst, maar het is een eeuwig verschil waar onze dorst naar uitgaat. Wat is er een dorst naar geld en goed, naar vervulling van hartstochten, naar brood en spelen. Die vrouw uit Joh. 4, ze had altijd dorst, maar nooit echte vrede en verzadiging. De Heere klaagt, temidden van uiterlijke vormen, „Mijn volk heeft Mij, de Springader van levend water verlaten... zij drinken uit gebroken bakken, die geen water houden". Ja, buiten Jezus drinken wij ons de eeuwige dood aan van alles en nog wat.
Hoor, Jezus ontdekt u en trekt u tot Zich in die onvoorwaardelijke nodiging: Zo iemand dorst heeft, hij kome tot Mij. Met uzelf komt u bedrogen uit maar met Jezus nooit. Laat u maar trekken door Zijn Woord: „o alle gij dorstigen, komt tot de wateren...", Jes. 55. Hij ontdekt mij aan mijn verkeerde dorst en maakt me dorstig naar Hem. En komen tot Hem is... gelovig vluchten tot Hem. Hij roept serieus en Hij belooft serieus allen, die tot Hem komen en geloven de rust der zielen en het eeuwige leven (DL 3/4).
Drinkt u zo uit Hem, Die gedorst heeft onder de toorn Gods om u Zijn vrede en vreugde in het hart toe te eigenen? Telkens weer? Dan leeft Hij in u en u in Hem. Bij deze rijke, persoonlijke en onvoorwaardelijke nodiging hoeft niemand om te komen van de dorst. Hij maakt Zijn belofte waar: wie in Mij gelooft... stromen van het levende water zullen uit zijn binnenste vloeien.
Komen en drinken en geloven, om dan te ervaren, dat de Heilige Geest ons tot een bronnetje van zegen maakt voor anderen. Wat borrelt er uit ons binnenste? De werken van het vlees: kwade gedachten, overspel, hebzucht, doodslag. Kortom: dood en verderf.
Maar de Heilige Geest, Die het uit de Heilsfontein Christus neemt, maakt dode zondaren tot levende fonteinen en de vrucht is te merken: liefde, blijdschap, geduld, goedheid, geloof en zelfbeheersing.
Van dit dorstlessende, levende water, leef je eeuwig op, om God te loven en te prijzen. En de Geest en de bruid zeggen: kom! En die dorst heeft kome en die wil, neme het water des levens om niet.

Harderwijk, H. de Graaf

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen