Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Terugblik op de generale synode

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Terugblik op de generale synode

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De redactie van „De Wekker" vroeg mij om in een terugblik op de generale synode van 1998 weer te geven, hoe ik achteraf tegen deze synode aankijk, hoe ik de synode ervaren heb en welke indrukken ik er van overgehouden heb. Dat die vraag (ook) aan mij gesteld wordt, zal te maken hebben met de plaats, die ik in de synode heb mogen innemen. Dat mijn beeldvorming van de synode mede door die plaats bepaald wordt, zal ook duidelijk zijn. Maar tegelijkertijd is het duidelijk, dat ik deze impressie niet geef als voorzitter, want dat ben ik niet meer. Het is niet meer dan een persoonlijke terugblik.

Een goede synode
Als ik terugkijk naar de lange en volle vergaderdagen in Nunspeet, blijft voor mij allereerst de indruk achter van een goede synode. Daarbij denk ik aan de onderlinge verbondenheid die ik meermalen ervaren heb ook tijdens voorgaande synoden. Broeders uit alle vier windstreken worden geroepen om de kerken te dienen met besluiten, die de goedkeuring van de Koning der Kerk kunnen wegdragen en die tot heil van de kerken in haar geheel zijn. Het gezamenlijk vervullen van die opdracht bindt samen. Broeders uit verschillende gemeenten ontmoeten elkaar, spreken elkaar, eten met elkaar en overleggen met elkaar. Dat brengt soms zijn eigen moeite met zich, maar het geeft meermalen ook herkenning en het verlangen elkaar te vinden en elkaar vast te houden. Die verbondenheid met elkaar kreeg tijdens deze synode een bijzonder accent, toen we meer dan eens bepaald werden bij de betrekkelijkheid en de broosheid van ons leven. We leefden biddend mee toen vlak na de openingszitting de afgevaardigde diaken van het zuiden, br. J. Boer, plotseling door de Heere uit dit leven werd weggeroepen. Hij was juist tot quaestor benoemd in de plaats van de overleden br. D. Lokhorst, die ook al een lege plaats in de synode achter liet. En hoezeer is synodebreed meegeleefd met ds. Plantinga van Groningen, die tijdens de synode zulke ernstige berichten betreffende zijn gezondheid te verwerken kreeg, en met oud. P. de Jong van Sliedrecht-Bethel, wiens echtgenote in de periode waarin de synode vergaderde, geopereerd moest worden aan een kwaadaardig gezwel. Juist die dingen deden een geestelijke band gevoelen, vooral wanneer we samen ons verdriet en onze zorgen in het gebed voor de Heere mochten neerleggen en in de psalmen onze moeite en onze verwachting mochten uitzingen.
Aan het beeld van een goede synode heeft ook de verzorging door de Nunspeetse gemeente in niet geringe mate meegewerkt. Een uitgebreid team van zusters en broeders heeft de synode op alle mogelijke manieren met liefde en zorg bijgestaan. We merkten dat ze hun taak verrichtten met veel vreugde en veel liefde tot de dienst des Heeren. In dat opzicht vond niemand het erg, dat de synode een aantal dagen langer duurde. Met grote eenparigheid besloot de synode dan ook om als plaats van samenkomst ook voor 2001 DV opnieuw Nunspeet aan te wijzen!
Als ik denk aan het goede van de synode dan denk ik ook aan de wijze waarop het moderamen, samengesteld uit alle vier particuliere synoden, in grote eendracht heeft mogen samenwerken ten dienste van de voortgang van het werk. De assessor noemde dat aan het eind een voorbeeld voor de kerken en dat wil ik hier graag publiekelijk nog eens onderstrepen. We hadden elkaar meer dan eens hard nodig, maar we wisten ook wat we aan elkaar hadden.

Geen gemakkelijke synode
Deze tweede typering doet niets af van de eerste, maar past in mijn beeldvorming wel onmiddellijk daarna. In mijn slottoespraak heb ik gewezen op de grote gevoeligheden, die er zijn in ons kerkelijk leven. Die hebben we ter synode meer dan eens geconstateerd en ik denk dat ieder synodelid op enig moment van bespreking en besluitvorming wel eens de pijn heeft gevoeld, die dat meebracht. Er waren gevoeligheden, die maakten dat de spanning in de vergadering soms heel hoog opliep. Er zijn beslissingen genomen, die pijn deden, soms bij de een, soms bij de ander. Soms had ik het gevoel dat het moderamen bij het leiding geven aan het geheel op eieren liep. De verscheidenheid, die er is in onze kerken, maakt het werken van een synode niet gemakkelijker. Soms kwam de vraag wel eens boven: hoe lang kan het zo verder gaan? Het is hoog tijd dat we ons als kerken eens diepgaand bezinnen op de vraag welke koers we in de toekomst willen varen. Willen we - en die geluiden klinken - meedeinen op de golven van een modern gereformeerd denken, dat veel ruimte biedt voor van alles dat onze tijd ons aanreikt? Willen we alleen maar conserveren wat we hebben meegekregen in de traditie van onze kerken - en ook die geluiden klinken? Of willen we, midden in onze tijd staande, de vreemdelingschap beleven van de kerk, die voluit zoekt te leven naar Gods Woord en de gereformeerde belijdenis? Die vragen krijgen voor mijn besef te meer klem wanneer we ons realiseren, dat een generatie, die gedurende een aantal decennia leiding gaf aan ons kerkelijke leven, in korte tijd is weggevallen of bezig is weg te vallen.

Wensen
Een paar wensen wil ik aan het einde van deze persoonlijke impressie onder woorden brengen.
Allereerst, er zijn heldere besluiten genomen, bijvoorbeeld ten aanzien van de vrouw in het ambt (de kerken zijn veel dank verschuldigd aan de betreffende deputaten en aan de synodale commissie) en de verhouding tot andere kerken. Daarbij is soms gezocht naar formuleringen, waarin we tegemoet kwamen aan bepaalde „gevoeligheden". Laten wij als kerken met die besluiten op kerkelijke, dat is geestelijke wijze omgaan. De situatie in andere kerken mag wat dat betreft voor ons een baken in zee zijn.
Vervolgens: we hebben mensen nodig die zich verdiepen in het kerkrecht nu de generatie die van prof. J. Hovius geleerd heeft hoe kerkrechtelijk gehandeld moet worden, steeds meer wegvalt.
In de derde plaats: op deze synode hebben de financiën van de kerk een grote plaats ingenomen op de agenda. Gezien de ontwikkeling van ons kerkelijk leven is te vrezen, dat de problemen op dit gebied eerder meer dan minder zullen worden. Zonder dat daar al te veel stuur aan gegeven kan worden, zullen de kerken er op bedacht dienen te zijn, dat de synode ook dient te beschikken over broeders, die geestelijk inzicht paren aan verstand van financiële zaken.
Tenslotte is een ding zeker. De Koning van de Kerk vervolgt Zijn weg. Zijn rijk komt. Voor ons komt het er op aan, op die komst voorbereid te zijn. Want alleen die gereed zijn, gaan met Hem mee naar binnen.

J. Westerink

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 29 januari 1999

De Wekker | 16 Pagina's

Terugblik op de generale synode

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 29 januari 1999

De Wekker | 16 Pagina's