Eén van tweeën

„Ik heb het mezelf vergeven"
Er wordt door protestanten weer nagedacht over de betekenis van de biecht. De vergeving van zonde(n) heeft trouwens steeds de aandacht van de kerk gehouden. Zelfs wanneer de verzoening bestreden wordt, blijft vergeving „ in".
In een boek waarin de zonde als schuld tegenover Gód in hoge mate werd weggewerkt, had de theoloog Herman Wiersinga het ooit uitvoerig over vergeving. Daarin kunnen mensen elkaar van dienst zijn. Zij beseffen immers wel van een last van schuld te moeten worden bevrijd.
Maar het is van wezenlijk belang, wanneer het over vergeving gaat, dat we de schakel naar de verzoening niet overslaan.
Je hoort tegenwoordig soms de uitdrukking: „Ik heb het mijzelf vergeven." Een predikant die vertelt hoe hij de biecht praktiseert, schrijft: „Op de vraag "of God mij vergeven wil" stel ik meestal de tegenvraag of je jezelf ook kunt vergeven." Dan gaat het over een therapeutisch proces, een ritueel. Die vergeving is naar ik vrees meer gericht op psychische opluchting dan op de vergeving van schuld door een heilig en genadig God.
Dat vergeving zeker alles met opluchting te maken heeft, dat maakt David ons wel duidelijk als hij na zijn schuldbelijdenis uitroept: „Gij omringt mij met jubelzangen van bevrijding!" (Psalm 32:7).

„Ik kan het mijzelf niet vergeven"
Dit lijkt er een beetje op, maar het is niet hetzelfde. Ook deze woorden kom je tegen. Soms misschien een wat snelle betuiging van spijt, vaak ook uiting van het ellendige besef, dat je zonde niet kunt terugdraaien. Het blijft van binnen knagen. Hartgrondig kan het er uitkomen: „Ik kan het mezelf niet vergeven." Maar wat is dat waar! Als God ons vergeeft ontvangen we Immers heel wat meer dan een gevoel van opluchting en aanvaarding. Als God ons vergeeft is de werkelijkheid van de zonde weg, niet slechts het gevoel. Als God ons vergeeft heeft dat alles te maken met het bloed dat op Golgotha is gestort. Het kruis van onze Here Jezus Christus speelde zich niet af op het terrein van onze gevoelens, maar daar waar een eeuwig en verdiend oordeel over onze schuld werd voldaan. Op Golgotha ontvangt een schuldig mens redding van de dood. Maar daarna gebeurt er meer! Gelovigen die de vergeving belijden, voelen soms nog pijn om wat onherstelbaar was. Toch ontspringt aan het werk van de Heiland een wonderlijke genezing, ook in relaties tussen mensen. „Vergeef ons, gelijk ook wij vergeven..." Laten we het niet makkelijk noemen, maar het is er wel: de bevrijding - vergeving te ontvangen èn te vergeven.
Het is ontstellend waar, dat ik mijzelf niet kan vergeven. Maar God kan het wel. En waar wij niet slechts met gevoelens van schuld maar met de werkelijkheid ervan tot Hem gaan, is bij Hem bevrijding. Zelfs van het drukkendste gevoel van schuld.

JWM

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen