Kerk en toekomst: ambtsdragers in Amersfoort (I)

De broeders hebben zich ingeleefd in de betekenis van die uitdrukking, en daarbij werd uitdrukkelijk gewezen op verschillende spanningen die zich onder ons voordoen. Merkbaar was het verlangen bij allen, dunkt me, om te trachten elkaar te verstaan. Over de gang van zaken zou ik een paar impressies willen geven.

Entourage
Eerst iets over de inzet van de vergadering. Het thema wordt altijd ruimschoots van te voren aangekondigd en verklaard. Ditmaal was het ook gebeurd. Het belang van het onderwerp: Hoe zien wij de toekomst van onze kerken, werd door de voorzitter, br. D. Koole, in zijn openingstoespraak, nog eens geplaatst tegen de achtergrond van wat er vandaag in de wereld geschiedt. Oorlogen rondom, geestelijke armoede in de kerken alom. Zo is het bidden een zaak van grote zorgvuldigheid: „Gods stem is in de grote watervloed", zo hoorde men in 1953 bij de ramp die zich toen voltrok. Wordt die stem ook vandaag nog vernomen in de oorlogen en geruchten van oorlogen? Het heden werd door br. Koole geplaatst tegenover de toekomst van gericht, waarover Matt. 24 spreekt, maar tegelijk beschouwd in het licht van de roeping in het heden, waarover het gaat in de Bergrede.
Als altijd was dit openingswoord een appèl, om vooral als ambtsdrager waakzaam te zijn.

Afscheid
Een bijzonder moment op deze bijeenkomst vormde het afscheid van de redactiesecretaris van „Ambtelijk Contact", het blad dat speciaal zich richt tot de kerkenraden. Van dit blad was prof dr. W.H. Velema, vanaf dat het van start ging de toegewijde secretaris. Hij werkte punctueel en heeft niet alleen in die vele lange jaren sinds 1962 zelf menige bijdrage geleverd voor het orgaan, maar wist ook de scribenten zo te benaderen dat zij vrijwel in de onmogelijkheid verkeerden om te weigeren een artikel te schrijven. Zijn beleid werd door de voorzitter terecht geprezen, en prof. Velema, die dit moment samen met zijn vrouw kon bijwonen, ontving woorden van dank voor wat hij met een algehele inzet gedaan heeft. In enkel woord als respons, wees prof. Velema op degenen die met hem aan de wieg stonden van het werk en wier arbeid zo veel vrucht had mogen ontvangen. Het werk gaat door. De vacature in het bestuur werd opgevuld met het aantreden van dr. Van Pelt, die onlangs bij prof. Velema mocht promoveren, en dr. Den Hertog uit Leiden, die bereid was de schouders onder het werk te zetten.

Heerlijkheid rond het ambt
Kosovo! Het kwam ter sprake, vanzelf Voor de nood daar werd gecollecteerd. Een blijk dat ambt niet afsluit voor de nood in de wereld. En dan, voordat ik verder iets schrijf over referaat en bespreking: het slotwoord van ds. B. van Smeden. Hij bepaalde de ambtsdragers bij een middelaar bij uitstek: Mozes, die van de berg afdaalt, met een heerlijkheid op het gelaat, die verblindt. Dat was het oude verbond. Christus is de eigenlijke ambtsdrager, en iets van zijn heerlijkheid moet in de ambtsvervulling in de gemeente uitkomen. Zo worden de heilzame geboden van God méér dan regels of verordeningen, die geen leven brengen. Christus' heerlijkheid moet zich weerspiegelen in ons werk. Dan is er toekomst. Voorwaar een bemoedigend woord van iemand die in de dienst van het ambt zo vele jaren zijn Heiland heeft mogen prediken.

Saamhorigheid
Deze dingen wil ik graag doorgeven, omdat zij samen met het referaat en bespreking de sfeer hebben bepaald van de conferentie. Zo'n onderwerp hangt niet in de lucht. Het wordt ingekleurd door veel andere factoren. De ontmoeting van elkaar in de kerkzaal behoort er ook bij, maar ook tijdens de maaltijd met een kopje koffie, of tijdens een korte wandeling in de middagpauze. Zo ook het samen zingen, onder leiding van iemand die, zo hoort men onmiddellijk, zijn hart aan het orgel heeft verpand. De uitdeling en verspreiding van „Ambtelijk Contact", die een aanzienlijk bedrag aan portokosten moet uitsparen! Ik noem deze dingen, omdat ze met elkaar de dag maken.
Misschien moet ik er ook bij zeggen, dat de voorzitter een beetje teleurgesteld was, omdat kennelijk een aantal ambtsdragers afwezig was, dat wellicht in eigen bijeenkomsten meer heil ziet. Dat is in ons oog een schadelijke ontwikkeling, die scheidend werkt in ons kerkelijk leven. Hangt het samen met de ontwikkelingen van ons eigen geestelijk en kerkelijk verstaan van de tijd? Zulks was ook de teneur van het onderwerp, dat prof. dr. J.W. Maris voor de vergadering inleidde. De tekst van het referaat komt, gewoontegetrouw, in „Ambtelijk Contact" te zijner tijd. De Wekker zal in de komende tijd de volledige tekst ook opnemen. Vandaar dat ik me mag beperken tot het aangeven van de grote lijn van de lezing die gehouden werd. Aan prof. Maris waren drie vragen aangereikt, waarover hij zijn licht, liever: het licht van de bijbel, zou laten schijnen. Wie waren we? Wat zijn we nu? En: Welke richting wordt ons voor de toekomst gewezen?
Een volgende keer D.V. een korte weergave van wat er over deze vragen werd gezegd.

Apeldoorn, W. van 't Spijker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen