Het tweede wonder van Kana

Water in wijn
Wie kent niet het wonder dat gebeurde te Kana? De Heere Jezus Christus maakte daar op een kritiek moment van het bruiloftsfeest van water wijn. Hoe bekend de geschiedenis ook is, het blijft toch altijd een wonderlijke geschiedenis. Ja wonderlijk. Want wie kan er van water wijn maken? Wij mensen kunnen wel het tegenovergestelde. Hoe vaak maken wij bij wijze van spreken van wijn geen water? Dat is blijkbaar geen kunst, geen wonder. Maar van water wijn maken kan alleen Hij die niet alleen mens maar ook God is, de Heere Jezus Christus.

Tweede wonder
Maar de titel van de meditatie spreekt over een tweede wonder te Kana. Heeft Jezus dan nog een wonder verricht in dat plaatsje in het noorden van Galilea? Jazeker.
Misschien denkt iemand aan het feit dat Jezus op een bruiloftsfeest te gast is. En met de ervaring die je soms op bruiloften opdoet, ook in kerkelijke kring, zou je het een wonder kunnen noemen dat Jezus te gast was en te gast kon zijn. Al zou het onder ons uiteraard vanzelfsprekend moeten zijn dat Jezus te gast is op ons hele bruiloftsfeest.
Maar dit bedoel ik niet als ik een tweede wonder te Kana met u overdenk. Ik denk dan aan de tekst van de meditatie: En Zijn discipelen geloofden in Hem. Dat is het tweede wonder.

Geloof een wonder
Het is maar zo'n klein zinnetje waar je zo overheen leest. Johannes schrijft dat het wonder te Kana het beginsel der tekenen was wat Jezus deed, waarin Hij Zijn heerlijkheid openbaarde. En dan staat daar zomaar achteraan dat Zijn discipelen in Jezus geloofden. En dat geloven noem ik het tweede wonder van Kana. Want zeg nu zelf, geloof is toch een wonder? Of vindt u het geloof heel gewoon? De Bijbel spreekt er heel duidelijk over dat wij van nature de Heere niet zoeken; in Hem niet geloven. We geloven in onszelf in deze wereld en gaan daar in op. En ook dat is sinds de zondeval geen wonder. Maar wanneer een zondaar z'n geloof in zichzelf kwijt raakt en tot geloof komt in de Heere Jezus Christus is dat een wonder. Zeg maar gerust een wonder van genade. En ieder die Christus kennen en dienen mag zal dat dan ook beamen. Wat een wonder dat ik door Gods genade nu geloven mag in Christus en mij geborgen weet in Zijn werk.

Wondergeloof
Maar is dit geloof wel echt? Is het geen wondergeloof? U weet wel, geloof omdat men wonderen heeft gezien. Zoals er zovelen achter Jezus aanliepen om de wonderen die Hij deed. Wat kon Jezus daar scherp tegen optreden. Ik denk bijvoorbeeld aan zijn reactie na de wonderbare spijziging (Joh. 6:26). Maar om zo'n wondergeloof gaat het hier niet. Want Johannes schrijft dat de discipelen geloofden in Hem. Ze geloven in Christus. Ze bleven niet staan bij de tekenen, zoals ons avondmaalsformulier waarschuwt om niet bij de uiterlijke tekenen van brood en wijn te blijven hangen, maar zij kwamen door het wonder bij de bewerker van het wonder: Christus Zelf. Dat is kenmerkend voor het echte geloof. Dat neemt met minder dan Christus zelf geen genoegen.

Toenemend geloof
Toch gaat het in de tekst niet om het tot geloof komen. Want de discipelen waren reeds tot geloof gekomen (Joh. 1:35-52). Het gaat hier om een toenemen in het geloof. Als je tot waarachtig geloof in Christus bent gekomen, is dat immers geen eindpunt, maar een beginpunt. Je komt dan in de strijd van het geloof. De Heilige Geest wil dan ook een groeien in het geloof werken. Daar ben je dan ook zo vaak om verlegen. Ik geloof Heere, kom mijn ongelovigheid te hulp, is dan een veelgebeden gebed.
Zo is in onze tekst sprake van geloofstoename, geloofsvernieuwing of verdieping. En ook dat is een wonder. Juist wie tot geloof kwam weet hoe zwak wij zijn. Dat we maar zo verslappen in het geloof. Dat ik de Heere zo gemakkelijk weer loslaat. Dan wordt het een wonder en een al groter wonder, dat de Heere mij niet loslaat. Dat Hij door Zijn genade mij niet alleen tot geloof bracht, maar ook bij het geloof behoudt en bewaart en doet toenemen in de rechte vreze en kennis van de HEERE.
De discipelen geloofden in Hem. Wat een wonder. Wat hebben we een wonderdoend God. Wie daar over mee kan praten kan het zingen: ja Gij zijt die God die de oren, wond'ren doet op wond'ren horen.

W.N. Middelkoop

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen