Eén van tweeën

Samen op weg?
De deining na de gereformeerde synode-uitspraak over de opvattingen van prof. Den Heyer is nog niet voorbij. Terecht. Zowel het Confessioneel Gereformeerd Beraad als het Hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond gaven hun commentaar. De behoudende sectoren van de toekomstige Verenigde Protestantse Kerk in Nederland staan immers voor de vraag: Waar gaan we mee op weg? En hoe? Er is over de grondslag van de nieuwe kerkformatie al heel wat gezegd. De gereformeerde belijdenisgeschriften zitten daar natuurlijk in, maar ook, wat terzijde, de Leuenberger Konkordie - die op een aantal punten de andere belijdenissen niet meer van belang verklaart. De Leuenberger doet niet helemaal mee als grondslag, maar speelt voor wie dat wenst toch een relativerende rol. Wat een discussies zijn er niet over gevoerd! En over het samengaan van de gereformeerde belijdenis met de lutherse Confessie van Augsburg in de grondslag is men ook nog niet uitgepraat. Binnen de Gereformeerde Bond is over de vraag of het fundament van de kerk zo wel kàn zelfs een ernstige tweespalt ontstaan: het Hoofdbestuur tegenover 'Het Comité'.
De officiële lijn van de Gereformeerde Bond is sinds geruime tijd: Ondanks alles gaan we toch mee, want het blijft mogelijk de gereformeerde confessie als grondslag van de kerk te herkennen. Het comité daar tegenover zegt: Hoe kun je de eigenlijke Hervormde Kerk nog herkennen wanneer gemeenten en kerkleden die aan de gereformeerde confessie vasthouden zo gemarginaliseerd worden?

Als de grondslagen vernield zijn
Na de gereformeerde synode van 3 april is in SoW een nieuwe fase bereikt. Eén van de drie synodes heeft per saldo uitgesproken dat tegenspraak met de belijdenis er toch binnen valt. Met andere woorden: Nee is ook ja. Nu is er toegezegd dat over de verzoening ook nog een nota komt van de triosynode van SoW. Het is nauwelijks te verwachten dat die de gereformeerde synode zal tegenspreken. Menselijk prestige weegt in zo'n situatie al snel zwaarder dan de autoriteit van Gods Woord.
Deze nieuwe fase geeft intussen de Gereformeerde Bond alle reden zich opnieuw te bezinnen. Het zou een zegen zijn als dat gebeurde. Als de kern van het geloof door de bodem van de kerk zakt, zelfs op een synodevergadering - dan gaat het niet meer over wat er in de grondslag moet staan en hoe je daar mee om zou moeten gaan. Dan gaat het erom of er nog wel een grondslag is. En of er dan nog wel een kerk kan overblijven.
Laten het Hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond en 'Het Comité' elkaar nog eens broederlijk opzoeken rond de vraag of ze samen niet worden ingehaald door de feiten.
JWM

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen