Boekbespreking

Gerry Velema-Drent - Onbelemmerd dienstbaar, Uitgave van Voorhoeve, Kampen 1999, 88 pagina's, ƒ 18,50
In dit geschrift gaat de evangelische mevrouw Velema, die opgevoed is met een traditionele achtergrond zoals ze zelf aangeeft, een pleidooi voeren voor vrouwen in actieve dienst in de gemeente, zoals de ondertitel van deze uitgave aangeeft. Ze meent een bijbelse onderbouwing daarvoor aan te dragen.
Dr. Ruard Ganzevoort was bereid een inleidend woord te schrijven. Merkwaardig is het begin. Daar schrijft hij dat Jezus kwam als man, omdat Hij alleen zo de macht kon afleggen. Hij is van mening dat het zondig en schadelijk is voor de gemeente als vrouwen worden belemmerd.
Daarop zegt de schrijfster dat God je als vrouw heel hard nodig heeft. Een vrouw mag alles, zo zegt ze, zolang een gelovige vrouw maar daadwerkelijk gebruik gaat maken van de vrijheid die Christus haar gaf.
Vanuit Mattheüs 28:19 leidt zij af dat iedereen mag dopen. Naar haar inzicht meende Paulus dat Adam een man was, maar, zo beweert ze, voordat Eva er was, was hij alleen maar mens. Hij werd pas man nadat God Eva had geschapen. Volgens de schrijfster zou volwassen worden betekenen dat jongens zich moeten onttrekken aan de vrouwenwereld en meisjes aan de mannenwereld, als zij opgeroepen worden vader en moeder te verlaten en als man en vrouw tot één wezen te worden. Even merkwaardig is haar uitleg van Psalm 131, namelijk dat de borst van een vrouw David deed denken aan God. Daarover gaat het echter niet in de eerste plaats in deze psalm, maar om de diepe rust dicht bij God. Het 'heersen' van de man over de vrouw is wel voorzegd, zo zegt ze, maar het is nooit Gods plan geworden.
Merkwaardig is wat we lezen op bladzijde 55 en 62: De eerste daad die Mozes als oudtestamentische 'bevrijder' verricht (in Ex. 2:16-22) is het een bevrijder zijn voor zeven verdrukte vrouwen. 'Mozes stond op... zoals ook Jezus heeft gedaan. Mozes kwam helpen, zoals ook Jezus de vrouw te hulp is geschoten. Mozes herstelde het recht van deze vrouwen, zoals ook Jezus haar recht in rechtvaardigheid zou herstellen. Vervolgens hielp Mozes de vrouwen om de kudde van hun vader te drenken, zoals ook Jezus de vrouw zou helpen de drinkplaats van de Heilige Geest te vinden. Voor haarzelf én voor de kudde van haar Vader'.
Zo komt ze tot de conclusie: 'Maar een verbod op vrouwelijk leiderschap in de dienst van de Heilige Geest, dat is een verbod op het werk van God (in vrouwen) en geen gedachte die strookt met het Evangelie van onze Heer'. Zij noemt de Heilige Geest een 'schat in ons aarden vat' in dit opzicht.
Zo is er meer te noemen, o.a. dat ze zegt dat onderdanigheid in haar beleving ook niet hetzelfde is als de ondergeschiktheid van vrouwen uit de tijd van de Bijbel. Ze geeft aan dat ze eigenlijk niet weet wat ze met de 'zwijgteksten' aanmoet. Ze vindt ze maar moeilijk. Toch laat ze weten dat deze teksten een andere benadering moeten ontvangen, omdat ze van mening is dat dit nogal onduidelijke woorden van Paulus zijn. Dit verhindert haar niet te beweren dat wanneer vrouwen van de actieve dienst in de gemeente van Christus worden uitgesloten in dit opzicht niet alleen de stem van de vrouw wordt uitgedoofd, maar ook het vuur van de Heilige Geest! Wij hebben het recht niet, zo gaat zij verder, om de bediening van de Heilige Geest in vrouwen zo ernstig te beperken en te belemmeren. Met andere woorden: het is een zonde tegen de Heilige Geest. Bij 1 Timotheüs 3:1 plaatst zij daarom de aanduiding m/v.
Mevrouw Velema is van mening dat Paulus' woorden vrouwen niet uitsluiten van wat wij het ambt noemen. 'Mijn verlangen naar meer ruimte en vrijheid voor de vrouw, is gebaseerd op de Bijbel', zo is haar conclusie.
Het blijkt dat ook in haar literatuurlijst een zeer eenzijdige keus is gemaakt. Zou zij het rapport dat op de generale synode van onze kerken gediend heeft, gelezen hebben en het besluit dat daarop werd genomen, ze zou, wanneer ze dit ernstig nam, tot een volstrekt andere overtuiging zijn gekomen of hebben kunnen komen.
Haar bijdrage is nu bepaald niet zo bijbels te noemen.

Van Amstel

Henk P. Medema, Romeinen Zeven Enzovoorts, Uitgeverij Medema, Vaassen 1998. 166 blz. Prijs ƒ 27,95
Dit Telos-boek snijdt een onderwerp aan waar al eeuwen veel over is geschreven. Wie is de man die roept: 'Ik ellendig mens!'? Medema gaat niet de kant op van Watchman Nee, die in zijn bekende boek Het normale christelijk leven zegt, dat de strijd van Romeinen 7 voor een normaal christen een voorbijgaand stadium moet zijn. Hij heeft ook moeite met schrijvers die hun eigen ervaring een erg grote rol laten spelen in de uitleg van de Schrift.
Wat hij vooral wil, is indringend lezen wat er staat in de hoofdstukken 5-8 in de brief van Paulus aan de Romeinen. Waar hij daarbij de nadruk op legt is dat het hier theologie is: spreken over God. Gods gerechtigheid is niet iets van God, maar daarin leren we Hem Zelf kennen. Medema, die behoort tot de Vergadering van Gelovigen, is in zijn schrijven niet eenkennig. Hij durft rustig een kritische opmerking over Darby te maken, en hij haalt zonder moeite Luther en Calvijn met instemming aan. Er had naar mijn idee nog wat iets meer op de opvattingen van anderen mogen worden ingegaan. Soms zou iemand andere accenten willen leggen, bijvoorbeeld meer op de betekenis van het geloof. Maar als Medema een christen met een vis vergelijkt en zegt (129): 'Zo voelen normale, gezonde christenen zich als een vis in het water in de nabijheid en de werking van de Heilige Geest, in de gemeenschap met de Vader en de Zoon.' - dan heeft hij helemaal gelijk.

J.W. Maris

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen