Knerpend grint

Begraven...
Eigenlijk is dat ontstellend als we dat woord op ons laten inwerken.
Het graf roept geen fijne gevoelens op. Bij een graf eindigt het leven.
Een verrukkelijk gevoel kan zich van je meester maken als je een kerkhof verlaat en de gewone drukke geluiden van de straat weerklinken.
Rinkelende trams, toeterende auto's, ruziënde kinderen, fietsende scholieren, het geroezemoes van het leven.
Menigeen ervaart dat als hij het kerkhof verlaat: de beklemmende stille, het knerpen van de zwarte lakschoenen van de dragers in het grint is niet meer te horen.
Je hebt soms even het gevoel dat je de doodshuiver van je af kunt schudden. )e kunt zo intens genieten van iedere openspringende bloem en het onzegbaar geluk thuis.
Je bént er nog. Je hebt elkaar nog. Hoezeer de ander ook in heerlijkheid bevorderd mag zijn.

En nu Jezus
En nu is Jezus begraven.
Bij begrafenissen kom je het wel tegen in bepaalde streken dat de kist boven de grond blijft staan. Eigenlijk heb je dan niet de overledene begraven. Je hebt alleen de baar op het kerkhof gezet.
Het is te begrijpen dat emotionele factoren daarin hebben meegespeeld. Toch zouden we moeten pleiten voor een werkelijk ter aarde bestellen. Onze geliefden weg laten zakken in het gapende gat. Stof tot stof.
Wij hoeven, nu Jezus begraven is, de werkelijkheid niet te versluieren. Ook Hij daalde - gestorven in de kracht van zijn leven - in het gapende gat. Een steen werd voor de ingang gerold.
Hij hoorde niet meer bij ons, de levenden. Tegelijk betekent het, dat God nu weet wat wij kunnen voelen als we een geliefde weg moeten brengen en ook laten zakken in de schoot van de aarde.
God lijdt met ons mee in de begrafenis van Zijn eigen Zoon.
Hij weet wat het is een enig kind kwijt te moeten raken aan de laatste vijand. Hij vraagt niet dat wij dat begrijpen. Daar is het leed te gecompliceerd en te ondoorgrondelijk voor. Ook in de Bijbel.
We hoeven onszelf niet te helpen door de kist alleen weg te zetten. God wil u en jou helpen door naast ons te staan in het knerpend grint.
Hij legt in Zijn Zoon een hand op onze schouder. Jezus begraven. We staan er niet alleen meer voor. Het graf is geen onbekend terrein meer. Jezus weet dat het niet onder woorden te brengen is. Hij huilt bij het graf van Lazarus. Hij zál die vijand!
Jezus, de gestorvene. Wat meer is: de opgewekte.
Wij hoeven de dood niet meer van ons af te schudden. In de hof van Arimathea knerpt het grint onder de doorboorde voeten van de Levende.

Th. Peppink

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen