Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Geen geloof zonder aanvechtingen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Geen geloof zonder aanvechtingen

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op de een of andere manier zijn wij de diepgang van het geloven aan het kwijtraken. Met zo'n algemene uitspraak kun je weinig beginnen al zet hij aan het denken. Ik wil deze stelling naar niemand toe persoonlijk hard maken maar ze gaat ons allen aan. We raken de greep op het kerk zijn kwijt. Slechts weinig gemeenten groeien. De meeste gemeenten proberen draaiende te houden wat er is (en waarvoor men terecht dankbaar mag zijn). Andere gemeenten zien dat ze steeds meer naar de gevarenzone worden gedreven en vragen zich af hoe lang ze nog gemeente kunnen zijn; hoe lang ze nog een predikant kunnen onderhouden.

Tegenwind
Daarbij komt dat velen het als een opgave ervaren om te groeien in het geloof door de jaren heen. En dan formuleer ik positief: groeien in het geloof. Maar velen hebben de ervaring dat ze het steeds moeilijker vinden om in de hedendaagse tijd met zijn stormachtige ontwikkelingen op allerlei terrein in het geloven te volharden. Er komt matheid in het geloofsleven. Er daalt matheid over het kerk zijn neer. Wij gevoelen tegenwind. En we vragen ons af: waar komt die tegenwind vandaan? Van welke aard is zij? Zendt God ons tegenwind omdat Hij het nodig oordeelt dat wij ons bezinnen op de dingen die voor Hem en Zijn Koninkrijk werkelijk van belang zijn? Trekt God met ons een stuk woestijn in om ons daar te leren wat kerk zijn onder de leiding van de Heilige Geest is? Drijft God ons uit onze activiteiten weg om buiten het bereik van het lawaai en het geraas van deze wereld ons de oren opnieuw te doorboren? Om in nieuwheid te vernemen hoe Hij tot ons hart spreekt en wat Hij tot ons spreekt?
Hebben wij in het geloven langzaam maar zeker het accent verlegd naar wat mensen doen met hun geloof zodat het eerste accent: het luisteren naar wat de Heere spreekt vaan geworden en zo goed als verdwenen is? Wat willen wij met ons leven? Wat willen wij met het geloven?
Wij hebben het geloof losgemaakt van de aanvechtingen die bij het ware geloof behoren. En dat begint ons aan alle kanten op te breken.

Deel- en schijnwerkelijkheid
Onder de invloed van de overweldigende reclame waarmee de media vergeven zijn vormt zich in ons bewustzijn het ideaal van een comfortabel leven waarin levensmoeiten tot een minimum beperkt moeten worden. We weten allemaal dat de reclame een eenzijdige werkelijkheid laat zien. We beseffen heel wel dat de reclame in veel opzichten een schijnwerkelijkheid schept. Maar dat proces werkt door! Zonder dat we ons de mechanismen die hierbij werken, helder bewust zijn, wordt deze eerst geschapen deel- en schijnwerkelijkheid tot een norm van leven. Wij gaan ons naar deze nieuwe norm, die op een deelwerkelijkheid berust, richten, in deze nieuw geschapen werkelijkheid, die losstaat van de volle werkelijkheid, zoals de Bijbel ons die tekent, gaan wij het geloven inpassen. Het geloven wordt deel van deze nieuwe werkelijkheid. Dat betekent praktisch: het geloven moet ons een goed gevoel geven. Het geloven moet ons een comfortabele werkelijkheid en een lang leven garanderen zonder al te veel moeiten; zonder lijden en pijn, zonder verdriet en tegenslagen. In deze deel- en schijnwerkelijkheid is de ernst en de realiteit van het zondaar zijn voor God geëlimineerd.
De harde werkelijkheid van het bestaan op aarde laat zich niet omvormen tot een eerste vorm van een paradijs. We denken dat we met ons geld de werkelijkheid naar onze hand kunnen zetten. Wie het geld tot god van zijn en haar leven maakt, schept ziel een deel- en schijnwerkelijkheid. Maar een mens moet wat! Wie de band met God heeft doorgesneden, moet daar voor een vervanging vinden want anders is het leven onder de zon niet uit te houden. Van schuld en van zondaar zijn willen de mensen niet weten. Dat wordt betiteld als doemdenken. En zo worden boos of juist gelaten wanneer de werkelijkheid van verloren zijn voor God door onze zonde en schuld zich telkens weer doet gelden. We kunnen levensmoeiten niet afkopen althans op zeer beperkte schaal. We kunnen ziekten met ons geld niet bedwingen. We kunnen relaties niet op bouwen en goed houden door er veel geld zonder ons hart in te investeren. Daarbij komt een geweldig stuk onvermogen van mensen om hun hart te openen. En als het geopend wordt schrikken we ervan. Er is weinig volheid in de harten. Weinig echte geestelijke volheid. Dat geldt over de hele linie. Het geldt ook van mensen tegen wie we misschien opzien. We hebben onszelf tot een godje gemaakt. En dat is tot op grote hoogte een bespottelijke bezigheid: jezelf tot een godje maken. We spreken van de goden op het voetbalveld en van andere goden. En we bedoelen daarmee mensen die op een bepaald gebied wat meer presteren dan wij het doen. Zij geven ons het schijngevoel van enige volheid en we voelen ons daarbij een ogenblik goed. Brood en spelen vullen het geestelijk lege hart. En als we door hebben dat we daarmee ook niet verder komen, zoeken we het in allerlei "geestelijke" bezigheden: reïncarnatie, New Age-achtige praktijken en noem maar op. En altijd weer is de ervaring dat ons hart leeg blijft. Dat we in de cirkel van het gevangen zijn in het bestaan blijven ronddraaien. Er is geen open deur in de wanden van het bestaan. Af en toe dringt het even door, als in een flits: de dood verplettert ons. Die gedachte kunnen we niet aan. We dringen die weg. We leven de gedachte aan de dood weg. Dat doen we of heel oppervlakkig of heel diepzinnig, maar het levert in beide gevallen geen resultaat op waardoor er rust en vrede komen, die grond hebben.

Geloof en aanvechtingen
Het geloof garandeert geen comfortabel leven. Het geloof is de band aan God waardoor de goddeloze gerechtvaardigd wordt, uit genade, zonder enige verdienste. Dit geloof is geschenk. Het is werk van God Zelf. De gerechtigheid die we nodig hebben, is en blijft geschenk want genade is genade. Het is een uiterst bedenkelijk teken dat deze kernboodschap van het Evangelie het in de gemeenten niet meer zou doen. Dat de mensen van deze boodschap aan het vervreemden zijn. In wie dit Evangelie heeft leren verstaan en heeft lief gekregen, die komt pas echt met de aanvechtingen in aanraking! Maarten Luther heeft veel over deze aanvechtingen geschreven. Hij kende ze van binnenuit met alle verschrikkingen. Waar een zondaar door het geloof zich zoekt te bergen in Jezus Christus en Zijn volbrachte werk, daar komt de duivel pas goed op gang. Het is mooi dat wij Jezus als de Here mogen kennen, maar even onmisbaar is dat we Hem als de Christus kennen. Iemand zei eens tegen mij: ik heb in de Pinksterbeweging de Heer leren kennen, maar onder uw prediking heb ik de Christus leren kennen. En nu is Christus de Here en de Here is de Christus, maar de namen Christus en Here vallen niet samen. Het zijn twee namen die elk aanduiden dat en hoe Jezus Christus de Verlosser van zondaren is.
Op een van de toespraken tijdens het grote evangelisatiecongres in Amsterdam werd gezegd, dat de evangelische christenen minder arrogant moeten zijn. Ze moeten tot verdieping komen. Tot bijbelse verdieping, zodat de aanvechtingen weer een plaats krijgen. Niet dat de aanvechtingen zo begerenswaardig zijn, want wie ze kent, weet van de verschrikking en de vertwijfeling ervan. Maar wie er door heen komt en het geloof weer nieuw mag bouwen op Jezus Christus, die heeft veel gewonnen. Die kent geloofsgroei. Die weet ook dat van onze activiteiten niet te veel verwacht moet worden.

Afzondering met het Woord nodig
Gaan we naar een tijdperk toe dat we als christenen en kerken meer de afzondering en de stilte worden ingedreven? Om daar met God en Zijn Woord bezig te zijn? En om de wereld in die tijden maar de wereld te laten en de doden hun doden te laten begraven? Zijn we over het hoogtepunt van gemeenteopbouw met allerlei vernieuwende activiteiten heen en ontdekken we dat de ware vernieuwing van het leven slechts geschenk kan zijn van God? Vernieuwing van leven en vernieuwing van gemeenten als vrucht van de krachtige prediking van het Woord van het geloof? Wij verwachten te veel van onszelf en van eigen inspanningen en te weinig van de genade van God. Ik weet dat dit woorden kunnen zijn. Maar er zit een diepe werkelijkheid in. Laten vooral de predikanten en voorgangers eens een tijdlang intensief bezig zijn met de aanvechtingen van een Job en een Paulus en een Maarten Luther. Het levert grote winst op en het dienaar mogen zijn van het Evangelie wordt opnieuw een wonder van Gods trouw en de vreugde komt terug, op een verrassende wijze, anders dan we gedacht hadden maar heel echt. En de gemeenten zullen het merken. Tot hun geestelijke opbouw.
Geen geloof zonder aanvechtingen. Daar moet een christenmens doorheen. Zo leren we leven van genade. Men leert Christus zonder aanvechting en kruis niet kennen, zei Luther in de aanvechtingen is het gebed onmisbaar. Het gebed wordt er door verdiept. We worden op God teruggeworpen. Aan de aanvechtingen wennen we niet. Maar ze kunnen wel helpen om ons af te vragen: wat stelt mijn geloof voor? De aanvechtingen houden ons in de werkelijkheid zoals de Schrift ons die tekent. En dat is winst. En wat een ruimte en vreugde als het in je zingt: Christus is mijn leven. Heel mijn leven tot één Naam en Persoon teruggebracht: Christus. Als dat de winst is van de aanvechtingen, is dat eeuwige winst.

J. Jonkman

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 augustus 2000

De Wekker | 16 Pagina's

Geen geloof zonder aanvechtingen

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 augustus 2000

De Wekker | 16 Pagina's