Mediabeleid in het gezin

Gelovig leven is iets van ons hart en komt in ons leven openbaar. Daarbij gaat het in de eerste plaats hoe we ten opzichte van de HEERE staan, in oprecht geloof in Hem en in hartelijke liefde voor Hem. Maar wat zo een hartelijk geloof genoemd kan worden, komt openbaar in een leven overeenkomstig Gods wil. Wat van binnen zit, komt naar buiten in een gelovig léven. Dat wil zeggen dat we ons houden aan Gods Woord.

De Bijbel
Wanneer de Bijbel niet opengaat en niet normgevend is, waar blijven we dan in ons gezin? De Bijbel staat op de eerste plaats, als het goed is. Maar is dit ook de werkelijkheid in de tijd waarin wij leven? Wordt het Woord van God niet verdrongen door de media? Of moet worden gezegd dat de media zoveel van de Bijbel in ons leven brengen, dat we het bijbellezen wel kunnen laten, omdat de media Gods Woord weergeven?
Het is duidelijk wat binnen ons bereik ligt, de Bijbel of de krant. We kunnen zelf nagaan waaraan we meer tijd besteden, aan het televisie kijken of aan het onderzoek van Gods Woord. Je kunt zomaar zien welke plaats de geïllustreerde pers in ons huis heeft, want wat ligt voorhanden? Soms moeten christenen op zoek gaan om de Bijbel in huis te vinden en staat de radio meer aan dan dat Gods Woord openligt. En hoe staat het met de plaats van de computer in ons gezin? We kunnen in het gezin elkaar kwijtraken doordat ieder achter zijn eigen pc is verdwenen. Zo kunnen we naast elkaar en zónder elkaar verder leven, terwijl de communicatiemiddelen in overvloed aanwezig zijn.
Het zou kunnen zijn dat in ónze gezinnen steeds meer de werkelijkheid is geworden.

Bijbellezen
In ieder gezin treffen we wel een gezinsbijbel aan. Meestentijds was deze een geschenk van de kerk bij de sluiting van ons huwelijk. De trouwbijbel heeft een vaste plaats, in de boekenkast of binnen handbereik. Dat ligt er maar aan. Inmiddels zijn diverse vertalingen voorhanden en is het gebruik van kijk-, kleuter- en kinderbijbels sterk toegenomen.
De vraag is of we nog tijd hebben (tijd maken!) om als gezin uit de Bijbel te lezen. In een groot gezin doel zich de moeite voor dat de één vroeg uit de veren is, een krantenwijk heeft en voor dag en dauw op pad is, terwijl de ander op een volstrekt ander uur de dag begint. Werktijden zijn zo gevarieerd geworden. En als een moeder van het gezin een deeltijdbaan heeft en bij tijden hele nachten van huis is, wie houdt het bijbellezen als gezin dan in de hand?
De vraag is hoe we dan als gezin de dag beginnen.
Er zijn moeders met een groot gezin, die elke keer wanneer er weer één uit bed komt, een stukje uit de bijbel voorleest, zodat niemand van de gezinsleden zonder Gods Woord te horen de deur uitgaat. De werkelijkheid in tal van gezinnen is dat er 's avonds zelfs nauwelijks gelegenheid is om samen aan tafel te zitten en te luisteren naar wat de HEERE zegt in Zijn Woord. Het is altijd weer: haast je, rep je!
Het genieten van de rust aan de maaltijd wordt meer dan eens verstoord door de telefoon en soms komt er van bijbellezen niets meer terecht, omdat zonodig de televisie aan moet voor een (kinder)programma, dat niet gemist schijnt te kunnen worden.
De vraag laat zich stellen: wat gaat vóór, het nieuws of het gezin? Nog scherper geformuleerd: gaan levensmiddelen en genotsmiddelen boven genademiddelen? Wie staat op de eerste plaats: God of ik?
Menigeen in het gezin verslikt zich wanneer we zo snel mogelijk moeten eten om niets van het nieuws te missen. Is het dan slikken of stikken? Wat is in ons gezin ons mediabeleid?

Samen
Alleenstaanden worden nu niet apart genoemd. Over hun mediagebruik zou ook het een en ander op te merken zijn, daar zij soms te weinig correctie ontvangen, iets wat binnen het gezin nogal eens voorkomt. Nu gaat het echter om het gezin. Maar wat is het gezin?
Wanneer elk van de gezinsleden voor zichzelf eet en ons huis meer op een cafetaria of een motel lijkt, wat komt er dan van het gezamenlijk bijbellezen terecht? We zijn dan vaak ver van huis. Vooral wanneer diverse gezinsleden het meest op hun eigen kamer vertoeven, waar zij van alles, afgesloten van het gezin, 'vrij' gebruik kunnen maken. Ik denk dan niet eens aan de cultuur van vele jongeren, die hun pakje brood laten voor wat het is, met elkaar optrekken en wat uit de muur halen, wanneer zij trek hebben, uitgerekend op het moment dat het gezin 'geniet' van de maaltijd.
We gaan er (wellicht te vlot) van uit dat ieder van de gezinsleden een eigen bijbeltje heeft en dit gebruikt, zowel bij het opstaan als bij het naar bed gaan en dat er in de auto of op kantoor (of waar dan ook) een bijbeltje voorhanden is. Maar, wanneer we thuis zijn, spreken we dan met elkaar over Gods Woord, ook over wat God daarin ons te zeggen heeft? Kunnen we met elkaar spreken over wat we zo moeilijk vinden in de Bijbel, wat we niet begrijpen en helpen we elkaar om Gods Woord te verstaan?
In het gezin behoort leiding uit te gaan ook ten aanzien van de media en hebben we samen een beleid te vormen. Dan kunnen we programma's aanstrepen, omdat we deze verantwoord achten en spreken we met elkaar over dat wat niet eens aan komt.
De functie van het gezin in dit opzicht moet niet gering worden geacht. Ouders zijn geroepen leiding te geven. Bij de doop van onze kinderen hebben we beloofd hen een christelijke opvoeding te geven. Daar is ook door de gemeente om gebeden.
Van daaruit stellen we prioriteiten en werkt in onze opvoeding door: zoek eerst het koninkrijk van God. Zo ontstaat een christelijk gezinsleven, dat niet wijkt voor de media en elkaar slechts ziet via de media. Over communicatie gesproken!

Van Amstel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen