Grotestadskerken in de frontlinie

Kunnen grotestadskerken overleven?
Veel grotestadskerken hebben het moeilijk.
• Het ledental neemt af en is soms al erg klein.
• De grote kerken, die vroeger vol waren tijdens beide zondagsdiensten, zijn nu veel te groot voor het aantal kerkgangers.
• Er zijn bijna geen kinderen en jongeren meer.
• Het vinden van ambtsdragers is een jaarlijks terugkerend probleem.
• Een klein aantal leden moet de kosten opbrengen voor het laten functioneren van de gemeente.
• Jongeren gaan makkelijk over naar een andere gemeente waar ze meer leeftijdgenoten treffen. Datzelfde geldt voor gezinnen met kleine kinderen. Groei brengt groei mee en krimp brengt krimp mee.
• Er is soms een jaar lang geen enkele doopbediening, maar wel een aantal begrafenissen.
• Soms ligt de kerk zodanig dat de bereikbaarheid slecht is en parkeergelegenheid schaars, zodat, soms vooral tijdens de week, het gebouw maar moeizaam kan worden gebruikt.
Licht raken predikant, kerkenraad en andere leden ontmoedigd. Deputaten voor de Problematiek in de Grote Steden bestuderen deze problemen en moeten daarover rapporteren aan de Generale Synode van 2001. Inmiddels willen zij via dit artikel in De Wekker aan de kerken in nood laten weten dat er aan hen wordt gedacht.

Hulp vanuit het kerkverband
Door verscheidene deputaatschappen wordt naar de problemen in de grote steden gekeken.
• Deputaten Onderlinge Bijstand en Advies kunnen o.a. financiële hulp geven voor het bekostigen van een predikantsplaats.
• Deputaten Evangelisatie zoeken naar mogelijkheden evangelisatiewerkers in te zetten.
• Deputaten Hulpverlening in Binnen- en Buitenland hebben diaconale projecten in de grote steden tot een speerpunt voor hun beleid gemaakt.
• Deputaten voor de Problematiek in de Grote Steden bestuderen de hele problematiek in groter verband.

Andere mogelijkheden
Het is van groot belang dat er in de grote steden kerken blijven bestaan. In de steden worden de trends gezet en daar dient ook het getuigenis van Jezus Christus te blijven klinken. De problemen spelen niet alleen bij de Christelijke Gereformeerde Kerken, maar ook bij andere kerkverbanden. Soms is het mogelijk een oplossing te vinden in samenwerking met gemeentes van een ander gereformeerd kerkverband.
Ook andere gemeentes kunnen helpen. Nabijgelegen gemeentes zouden leden kunnen afstaan om in een kleine stadsgemeente mee te doen, bijvoorbeeld in het vervullen van een ambt. Deze oplossing vraagt een offer, zowel van de desbetreffende gemeente als van de betrokken leden.
De eigen leden moeten meehelpen. De problemen worden voor een goed deel veroorzaakt doordat leden uit de steden wegtrekken naar randgemeentes waar betaalbare huizen beschikbaar zijn. Daar worden nieuwe gemeentes gesticht, met veel gezinnen met kinderen en jongeren. De steden hebben weliswaar nog ongeveer hetzelfde inwonertal, maar een groot deel van de inwoners is allochtoon. In Utrecht, dat al jaren ca. 225.000 inwoners heeft, wonen nu ca. 75.000 allochtonen. Dezen vervangen de autochtone bevolking die naar de randsteden is getrokken. Zouden we leden kunnen oproepen om niet lichtvaardig weg te trekken, maar bij beslissingen over verhuizing ook het belang van de kleine gemeente, die hen niet kan missen, te betrekken?
Datzelfde geldt voor mensen die met de VUT gaan of met pensioen. Men wil dan nog wel eens 'naar buiten' trekken, al dan niet naar de plaats waar men geboren is.
Ook hier geldt dat men moet overwegen te blijven en de nu beschikbare vrije tijd in te zetten voor de stadsgemeente waarvan men, soms al tientallen jaren, lid is. Na een tijd van veel ontvangen kan dan een periode van het geven van geld en tijd aanbreken.

Het gaat om de Kerk van Jezus Christus
Bij het antwoord op de vraag of de grotestadskerken kunnen overleven gaat het niet alleen om hulp die we van mensen kunnen verwachten. Het gaat om de Kerk van Jezus Christus. Hij zegt tegen de gemeente in Filadelfia: 'Ik heb een geopende deur voor u gegeven, die niemand kan sluiten, want gij hebt kleine kracht, maar gij hebt mijn woord bewaard en mijn naam niet verloochend.' En ook; 'Ik kom spoedig; houd vast wat gij hebt, opdat niemand uw kroon neemt.'
Met dat woord kan de kerk gelovig verdergaan. Niet als een vanzelfsprekende zaak, maar steeds weer kracht en moed vindend in de beloften van God.
De belofte van God maakt ons ook gevoelig voor het belang van de onderlinge band, die de gemeenschap der heiligen wordt genoemd. De saamhorigheid kan in de kerkdienst worden gedemonstreerd, door niet met weinig mensen verspreid over een grote kerkzaal te gaan zitten, maar vooraan en dicht bij elkaar.
Samen in de naam van Jezus...

De frontlinie
Er zijn allerlei oorzaken aan te geven voor het kleiner worden van de kerk in de grote stad: demografisch, sociologische etc. Op de achtergrond speelt de strijd die de boze voert om het evangelie uit de stad te verdrijven. Er mag best wat religie zijn, maar het evangelie van Jezus, Gods Zoon, is niet gewenst.
Die strijd gaat ons allen, het hele kerkverband en ieder lid ervan, aan. Opnieuw herinneren we aan de oproep van de Synode van Haarlem-Noord om voorbede voor de kerken in de grote steden. Voorbede op de kansel, maar ook in uw persoonlijk gebed en gezinsgebed. En mogelijk kunt u ook nog andere wegen vinden om deze kerken te helpen.

Namens Deputaten voor de Problematiek in de Grote Steden,
B. Witzier
A. van der Vegt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen