Woede(nd)

Woede
Je hebt meegaande mensen, die zich niet zo snel druk maken en ook geen enkele behoefte kennen om anderen in kennis te stellen van gevoelens van onbehagen, die af en toe ook bij hen naar boven komen, maar waarvan een ander geen enkel idee heeft. Want die man of die vrouw leeft zo ingetogen, dat er geen onvertogen woord te verwachten is. Men zou er vreemd van opkijken, wanneer dergelijke personen woedend zijn en hun woede niet konden verbergen.
Woede is er wanneer je heel erg boos bent. Je kunt verontwaardigd zijn, maar woede is iets meer. Dan ben je echt kwaad. Kwaad om iets dat gebeurt in deze wereld of ontzettend boos op iemand, wie dit dan ook is. Wanneer zo iemand buitenshuis is, is het nog binnen de perken te houden, al weet je niet wat iemand in zijn woede er uit gooit. Treft de woede iemand in het eigen gezin, dan kun je de sfeer wel snijden, voor zover de betrokkene geen last heeft van driftbuien, die nog veel meer verwoestingen aanrichten.
Woede kan er zijn omdat iemand zondigt, maar in meer dan één geval is er sprake van persoonlijk beledigd zijn, hetzij dat plannen niet doorgaan of bemoeilijkt worden, hetzij dat je je zin niet krijgt. Over hoeveel dingen kan er geen woede ontstaan. Soms is een hele groep of zelfs (een deel van) de samenleving woedend op wat er plaatsvindt en waar geen paal en perk aan wordt gesteld. Vele voorbeelden zouden te geven zijn. Het kost nogal eens mensenlevens, wanneer woede wordt 'bekoeld'.

Woede uiten
In de afgelopen jaren zijn we in aanraking gekomen met tal van therapieën, waarbij mensen 'leerden' hun woede te uiten. Men meent dat het zó diep zit, dat, wanneer er geen uiting aan deze woede gegeven wordt, dit leidt tot frustraties. En wie zal zeggen hoe diep mensen 'geraakt' kunnen zijn, uitgerekend door anderen, die heel dicht bij hen verkeren en waarvan alleen maar liefde en zorg verwacht mocht worden. Soms kan het heilzaam zijn in een vertrouwelijk gesprek (want wat passeerde moet niet op de straat terechtkomen) openhartig te vertellen wat gebeurde, hoe erg het was en hoe diep het ingreep. In zekere zin kan het opluchting geven het eens aan een vertrouwd iemand te kunnen vertellen wat al jaar en dag je hart zo heeft getroffen en je leven zo heeft getekend.
Echter, wanneer je woede creatief gaat maken door scheldbrieven te gaan schrijven of in groepsverband alles er maar uit te gooien, kon het wel eens gebeuren dat je er een probleem bij krijgt, omdat je iemands naam hebt genoemd, zonder dat deze erbij aanwezig was en zich kan 'verdedigen'. Zou je het zelf fijn vinden, wanneer anderen zó met je handelden?
Zegt de Heere Jezus niet: wat u wilt dat u de mensen doen, doe u zo met hen! Steeds meer komen we in de kerkelijke pers en in allerlei christelijke uitgaven tegen dat met een zekere 'vrijmoedigheid' over woede naar God toe wordt geschreven. Het schijnt dan heilzaam te zijn om deze woede jegens God te uiten, ook al worden dan 'nette' woorden gebezigd. Men is van mening dat het zelfs bijbels is om je woede over Gods doen en laten openbaar te maken en dat je, wil het opluchten, tot Hem zou mogen zeggen: ik ben woedend op U, want...

Opstand
Een van de woorden die de Bijbel gebruikt voor zonde is opstand. De vuist ballen en opheffen richting God is niet anders dan een zondige bezigheid, ook al zeg je dan nog geen 'stom' woord. Laat staan dat je verbaal er allerlei uitgooit naar Hem.
Het ligt een mens van nature wel om veel kritiek te hebben op God en op Zijn daden. In ons hart leeft dan de opstand. Wij willen niet wat God wil en wij verzetten ons ertegen. Ons verzet geldt Hem en 'raakt' Hem. Je hoeft nog niet rechtstreeks te vloeken, wanneer je zoveel van God te zeggen hebt dat het klinkt als een knallende vloek. In wezen leeft het dan van binnen: weg met God.
Opstand jegens God is niet iets dat pas ontstond bij de Franse revolutie, al gaf deze daaraan wel een nog sterkere vorm. Opstand zie je door heel de geschiedenis heen, met uitschieters in bepaalde perioden. Vanaf en vanuit het paradijs is er opstand tegen God, omdat wij niet willen dat hij het voor het zeggen heeft.
Wanneer Jezus moet horen: weg met Hem, kruis Hem, is dat een uiterste verwoording van wat in het hart van heel de wereld leeft. Vandaar dat we ons er niet over verbazen dat in deze tijd, waarin de mens meent dat hij het voor het zeggen meent te hebben, een massaal verzet is op te merken tegen alles wat van God en Christus is. De opstand is vandaag te snijden. En daarom verwonderen we er ons niet over dat deze wereldse 'beleving' steeds meer doordringt in de kerk en men ook, zelfs binnen de gereformeerde gezindte, zich schuldig maakt aan de zonde van de opstand, door te beweren dat je wel woedend mag zijn en je woede mag uiten naar God toe en zeker naar de mensen toe. Men ziet het niet meer als zonde en beleeft dit niet meer als schuld voor God.
We moesten maar eens voorzichtiger worden met wat we denken en zeggen en meer hebben van Job, die godvrezend was als geen ander en bij alle ellende kon zeggen dat de HEERE gegeven en dat Hij genomen heeft en vervolgens dat hij zowel het goede als het kwade uil Gods hand ontving. Geen kwaad woord over God! Zo zondigde Job met zijn lippen niet, lezen we in Gods Woord.

Waarom?
Gods kinderen kunnen wel hevig met Gods doen én laten in de knel komen. Zij begrijpen Hem meer dan eens niet en kunnen niet vatten dat God zoveel toelaat! Vooral wanneer zij zien dat goddelozen zo maar hun gang kunnen gaan en dat mensen, die rekening met God houden er diep onderdoor gaan, komen er tal van vragen op.
Met deze vragen mogen zij wel naar God gaan. Dit gebeurt ook metterdaad, zonder opstandig te zijn. Zoals een kind aan ouders kan vragen; waarom doet u zoiets of waarom mag dit nu niet van u, zo gaat een kind van God met al z'n vragen naar God, die als een Vader voor de Zijnen is. Zij mogen kinderlijk hun hart uitstorten voor Hem.
In de psalmbundel met name zie je dat de dichters met indringende vragen tot God gaan. En zo aan Hem vragen: waarom verbergt U Zich en zelfs: waarom hebt U mij verlaten? Dat zijn geen geringe vragen, die er in het leven van gelovigen zijn én blijven. Vragen waar je niet uit komt, vragen die je meer dan eens benauwen kunnen en heel wat strijd teweegbrengen, zo dat je geloof zelfs dreigt te bezwijken. Soms kan de gedachte je bekruipen dat God allelei goddeloze dingen maar toelaat en dat al je bidden niet helpt. Ook deze klachten mag je voor het aangezicht van God brengen. Vooral wanneer in de kerk zoveel dingen gebeuren die volstrekt in strijd zijn met Gods geboden en het onrecht nog 'beloond' lijkt te worden, heb je het helemaal niet meer.
In een van de psalmen vinden we het zo fel verwoord: geduchte God, hoor mijn gebeden, strijd voor mij recht en maak mij vrij van hen, die vol arglistigheden gerechtigheid en trouw vertreden ...
Zoals in een andere psalm wordt geklaagd: waar is God?

Gebed
De raadsels, waarmee we zitten en waar God ons mee omgeeft, zoals we soms denken, mogen we in ons gebed bij Hem brengen. En vragen of Hij ons in ons denken ook wil leiden, zodat we niet kwaad van Hem denken en van en over Hem spreken.
Wanneer we gezondigd hebben en woedend zijn geweest op God, hebben we dit aan Hem te belijden en eerbiedig om vergeving te vragen. Ook om vernieuwing en heiliging van ons leven, zoals Jezus Zijn discipelen leerde bidden: Uw Naam worde geheiligd.
Wanneer wij woedend waren op mensen, hebben we eveneens schuld te belijden aan God en zullen we Hem vergeving vragen. Het kan echter ook zijn dat we aan mensen vergeving moeten vragen, bij het erkennen van onze zonde, omdat we ons publiek zó geuit hebben tegenover onze naaste. Soms is het op aarde niet meer goed te maken, omdat degene tegenover wie je schuld zou willen belijden, inmiddels overleden is. Dan zit je ermee. Het enige wat je kunt doen is dit dan openhartig aan de Heere te vertellen en eventueel het goed te maken met nabestaanden, wanneer die er weet van hebben. Opdat het zo een vlak veld wordt!
We kunnen en mogen niet spreken over Gods woede, want Gods ongenoegen en Gods toorn is iets geheel anders.We zullen ónze woede op geen enkele manier vergoelijken. Omdat we van één ding diep doordrongen zijn: heilig is de HEERE!

van Amstel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen