Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Wie staat voorop?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Wie staat voorop?

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Voor het geloofsleven is het van principieel belang wie op de eerste plaats staat. We kunnen denken dat de HEERE de eerste plaats inneemt, maar wanneer we voortdurend zeggen: ik, is het de vraag of we op de goede weg zijn.
Het lijkt heel eerbiedig wanneer wij zeggen: ik sluit een verbond met God. Zo werd het nogal eens gezegd in het verleden en zo hoor je het nu weer. Het is toch heel mooi wanneer een mens zover komt dat hij God wat belooft? Wanneer hij zich verbindt aan God en Hem toezegt in Zijn wegen te wandelen. Had je maar meer van dergelijke mensen, denken sommigen. Toch is het de vraag of we met onze 'inzet' daarmee op onze plaats zijn. Gaat niet ver boven ons sluiten van een verbond met God Zijn werk uit?

Gods verbond
Wanneer we spreken over Gods verbond is het wel nodig onderscheid te maken. We zouden te weinig zeggen wanneer we zonder meer spraken van Zijn verbond, zonder nader aan te geven over welk verbond we het hebben.
In Gods Woord komen we meer dan eens de uitdrukking tegen 'Mijn verbond'. Telkens gaat het daarbij om het verbond der genade. Om het verbond dat Hij eens heeft opgericht met Abram. Daarbij is het volstrekt duidelijk dat het initiatief van God uitging.
De HEERE kwam niet met een voorstel tot Abram. Hij vroeg ook geen toestemming van hem om een verbond aan te gaan. En helemaal kwam Abram niet op de gedachte om een verbond te sluiten met God. De sluiting van dit verbond was geheel eenzijdig. De HEERE zei tot hem: Ik sluit een verbond met u, en met uw nageslacht. Of Abram het er mee eens was of niet. God deed het. Hij mag het ook doen.
Waarom verbond God Zich aan Abram? Niet omdat hij beter was dan andere mensen. Alleen omdat God hem had uitverkoren. Het is verkiezende liefde die de HEERE bracht tot het sluiten van het verbond der genade met Abram en diens zaad. Ook het teken van dit verbond heeft Abraham niet bedacht. God stelde Zelf de besnijdenis in als teken van dit Zijn verbond met hem en zijn kinderen. Met andere woorden: er was niets van de vader der gelovigen bij. Het was alleen en geheel Gods werk. Hij is de Eerste. Zoals Hij ook de Laatste is. En daar gaat het om in Gods Woord, met name in het verbond, waarvan we met Psalm 105 zingen dat Hij dat bevestigt van kind tot kind.
De HEERE heeft dit verbond met Israël opgericht. Israël is het verbondsvolk en in dit opzicht Gods uitverkoren volk. Tot op de dag van vandaag. Zoals Paulus laat weten in Romeinen 9-11. God heeft Zijn volk niet verstoten, al heeft het Zijn Christus gedood. Het is en blijft Gods volk en daarom wordt het zo gehaat in de wereld, eeuw in eeuw uit. Het verzet tegen God en Zijn verkiezend handelen richt zich op Israël met name. Er is een sterke belofte dat Israël zalig zal worden. En dan zal het einde er zijn!

En de kerk dan?
God heeft een verbond gesloten met Abram, met Israël. Dat was het Oude Testament, zeggen mensen terecht. Maar is het in het Nieuwe Testament dan nog niet veel rijker, wanneer we nog meer van God, Die Zich bekend maakt, mogen horen?
Op de Pinksterdag begint het al wanneer Petrus tot zo velen, die op die dag in Jeruzalem bijeen zijn, zegt: Ook u komt de belofte toe en uw kinderen.
Dezelfde belofte van hetzelfde verbond. God breidt Zijn verbond uit tot de volkeren. Wanneer mensen het evangelie gaan geloven en in de Heere Jezus geloven, moeten deze gelovigen gedoopt worden. Zij moeten evenals Israël een teken en zegel van Gods verbond ontvangen. Nu zien wij een teken, waarbij geen bloed vloeit. Nu het bloed van het Lam gevloeid heeft, kan en mag er een teken zijn zónder bloed. Het water van de doop heeft dezelfde betekenis. Het laat zien hoe God Zich aan ons verbindt en hoezeer Zijn beloften ook waar zijn voor gelovigen buiten Israël. En niet minder voor hun kinderen, die met hen heilig zijn, zoals Paulus dit schrijft aan de Korinthiërs.
In Filippi kwamen Lydia en de cipier beiden op een geheel andere wijze tot geloof. Zij ontvangen hetzelfde teken in de doop. En met hen wordt ook hun gezin gedoopt. Dat wil zeggen dat deze gezinnen ook het teken en zegel van Gods belofte, van Gods verbondsbelofte ontvangen. Het teken en zegel van het verbond der genade, hetzelfde verbond dat de HEERE met Abram heeft gesloten.

Wat de HEERE belooft
In het verbond gaat Gods belofte aan onze belofte vooraf Hij staat op de eerste plaats. En Hij belooft nogal wat! je hebt je leven lang er voor nodig om hoe langer hoe meer te zien wat Zijn belofte inhoudt. Een gelovige heeft er ook levenslang geestelijke werkzaamheden mee.
Om het kort samen te vatten is te zeggen dat de drie-enige God dit belooft:
De Vader belooft dat Hij ons tot Zijn kinderen aanneemt. Dat is een wonder op zich. Adamskinderen, die in zichzelf verloren zijn, worden door de Vader tot Zijn kinderen geadopteerd. Hij wil hen in alles verzorgen als Zijn kinderen. Ze mogen zelfs Zijn erfgenamen zijn. Alle kwaad wil Hij van hen weren of tot hen bestwil keren.
De Zoon belooft dat Hij ons wast in Zijn bloed. Onze zonden zouden te groot zijn om vergeven te worden, als het bloed van Gods Zoon er niet was, dat reinigt van alle zonden. In het water van de doop wordt onze onreinheid ons voor ogen gesteld.. Tegelijk worden wij erop gewezen dat zo zeker als het water op ons hoofd komt, zo zeker Zijn belofte is van volkomen reiniging van alle kwaad.
De Heilige Geest belooft ons dat Hij in ons wil wonen, het echte geloof in ons wil werken, ons aan Christus zó wil verbinden dat we helemaal uit Hem leven. Je kunt je eigen leven niet vernieuwen, maar de Heilige Geest kan dit wel. Hij belooft het harde, stenen hart weg te nemen en een zacht hart te geven, waar het Woord van God ingaat. De Heilige Geest in een mens, hoe kan dat? Toch belooft Hij ons dit in het verbond der genade.
Van deze belofte van God ontvangen we een teken en zegel in de doop. Zo zeker belooft de HEERE Zijn heil. Delen we daarmee in het heil? Daarover gaat het een volgende keer.

Van Amstel

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 oktober 2002

De Wekker | 17 Pagina's

Wie staat voorop?

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 oktober 2002

De Wekker | 17 Pagina's