Gelovige ouders

Zijn alle ouders gelovige ouders? Wat zou dat een zegen zijn, zowel voor henzelf als voor hun gezin. Als heel de christelijke gemeente nu alleen zou bestaan uit echte gelovigen, dan zou heel de gemeente het koninkrijk van God binnengaan. Wat zou dat een vreugde zijn!
In Gods Woord lezen we echter dat niet allen die tot de gemeente des HEEREN behoren, de HEERE vrezen. Sommigen laten duidelijk weten dat zij zich van Hem en van Zijn dienst afkeren. Anderen zijn bezig zich los te maken van de gemeente, door nu al aan de rand ervan te verkeren. Als we alleen voor de vorm lid zijn van de gemeente, is er niet veel te verwachten, tenzij er bekering komt.

Zo is het ook met ouders. Wanneer ouders nooit in de kerk komen, hun kinderen niet voorgaan in de dienst des Heeren, wal komt er dan van hun gezin terecht? De HEERE kan wonderen doen, maar doorgaans werkt Hij in de weg van de middelen en schakelt Hij gelovige ouders in om hun kinderen bij Hem te brengen, zó dat zij zelf van harte belijdenis van hun geloof in hem afleggen.

Beiden
Het komt vaker voor dan we zouden wensen dat één van beide ouders de HEERE vreest en Hem wil dienen. Je hebt dan wel een probleem in huis, hoe goed je als man en vrouw met elkaar omgaat. Want hoe moet het dan met de opvoeding van je kinderen? De één wil ze naar de HEERE leiden, van de ander hoeft het niet. Dat houdt in dat je wat waarden en normen betreft ook niet op één lijn zit. In meer dan één geval heb ik van gehuwden gehoord dat het niet zo eenvoudig is als je er alléén voor staat. Want dat vóél je, niet slechts op zondag en niet alleen bij de gang naar de kerk. Dat werkt door in het hele leven.
Wat een zegen wanneer een moeder dan in haar eentje toch de kinderen bij de HEERE brengt en daarin een voorbeeld is voor anderen, die samen voor de opvoeding staan. Petrus wijst er op dat je als gelovige vrouw door je godvrezende houding je man voor Christus kunt winnen. En Paulus zegt dat wanneer één van beiden gelovig is de kinderen heilig zijn, bij Gods verbond horen. Daarom zullen deze kinderen ook het teken en zegel van Gods verbond mogen ontvangen. Het is een voorrecht wanneer de ongelovige vader of moeder ermee instemt en in sommige gevallen niet alleen bij de doop aanwezig is, maar ook 'ja' zegt op de vragen die aan de ander worden gesteld. Bij het huisbezoek is men dan echt aanwezig en men laat alle ruimte om Gods Woord te lezen. Men laat de kinderen ook ongehinderd naar de kerk gaan.

Zaligheid van kinderen
Als je samen de HEERE vreest, geldt van beiden dat je oprecht gelovig bent, dat je beiden godzalig bent, zoals daarover in onze belijdenis wordt gesproken.
In dat geval behoeven zulke ouders niet te twijfelen aan de verkiezing en zaligheid van hun kinderen, die God in hun prille leven wegneemt. Dat is een hele uitspraak, een krachtige en troostvolle belijdenis. Hoe kun je nu weten dat je kinderen zalig worden, als ze zelf daarvan nog geen getuigenis hebben afgelegd? Hoe kun je dat weten wanneer ze nog te jong zijn om te spreken, nog te klein zijn om iets te beseffen van eigen verlorenheid in Adam en van het geheiligd zijn in Christus? Heb je dan wel enige grond om te geloven dat deze kinderen behouden zijn?
Gods kinderen hebben deze van God verkregen grond. Niet omdat er iets in hun kind is, ook niet omdat er iets in henzelf is dat dit zou bewerken. En ook niet omdat iemand er iets voor heeft waardoor men gelooft dat ons kind juicht voor Gods troon.
Gelovige ouders, godvrezende ouders bidden vanaf het begin van het leven van hun kind om de vervulling van Gods beloften. Ze roepen God aan of Hij als Vader ook de Vader van dit kindje wil zijn. Ze bidden of de Heere Jezus de Zaligmaker ook van dit kind wil zijn en ze vragen aan de Heilige Geest of Hij Zijn werk in dit leventje wil verrichten, zodat het altijd mag leven voor de Heere. Wie zo kinderen verwacht en wie zo kinderen ontvangt, hoeft niet bevreesd te zijn dat de HEERE, de God van het verbond geen Hoorder van dit gebed is. De kinderen, die Hij in hun prille bestaan wegneemt, mogen delen in Zijn heil, op grond van Zijn eigen beloften, dat het zaad Hem zal dienen. De HEERE kende Jeremia al in de moederschoot, lezen we. Hij kan en wil een nieuwe geboorte ook in kleintjes werken, zonder dat wij dit zijn werk kunnen doorzien. Hij is machtig én trouw.

Troost
Wanneer je niet echt gelooft, kun je wel gaan redeneren. Maar wat schiet je ermee op? Aan gepraat en gefilosofeer heb je niets. Dat blijkt ook wel in de praktijk.
Wanneer er godvrezende ouders zijn, zoeken ze zelf hun troost bij de HEERE, zoals ze voor hun kinderen vanaf hun eerste begin al bij Hem kwamen om heil voor hen te begeren. Godvrezende ouders behoeven niet ongetroost te leven, hoeveel verdriet ze ook kennen om hun kinderen die God zo jong uit dit leven wegnam. Ik zoek de troost alleen bij U, o Bron van troost en licht, zo belijden ze van harte.
Zo léven ze ook, getroost en wel. Zelf levend uit de enige troost in leven en sterven, mogen ze ook getroost zijn dat hun zo jong overleden kind bij de HEERE, de trouwe God van het verbond is. Ze leven getroost, wanneer zij lezen in Gods Woord: ik zag ze vóór de troon van God, de kleinen en de groten.
Niet om iets in henzelf, niet om iets in hun kind, maar alleen omdat God trouw is en ze zo aan die God hun kind konden toe betrouwen en kunnen toevertrouwen.
't Is trouw al wat Hij ooit beval;
het staat op recht en waarheid pal
als op onwrikbre steunpilaren.
Hij is het die verlossing zond
aan al zijn volk. Hij zal 't verbond
met hen in eeuwigheid bewaren.

Van Amstel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen