Een beetje vreemd .....

Een beetje vreemd
Vind je 't ook niet raar dat die man uit Marcus 9 zegt: ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp.
Dat is toch vreemd, je kan toch onmogelijk gelovig en ongelovig zijn. Dat gaat toch niet samen. Je gelooft, je bent overtuigd van het bestaan van God, je vertrouwt op God. Of je gelooft niet in Gods bestaan, je vertrouwt niet op Hem.
Je gelooft of je gelooft niet, zo simpel is dat toch.
Tuurlijk, d'r is weleens twijfel, maar die man zegt niet: kom m'n twijfel te hulp... Hij zegt: ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp.
Dat is vreemd.

In de laagvlakte
Deze geschiedenis begint boven op de berg. Jezus met drie van Zijn discipelen op de berg en zijn kleding wordt onvoorstelbaar wit, teken van reinheid en van de eeuwigheid. En ze horen een stem uit de hemel die zegt: dit is Mijn geliefde Zoon, hoort naar Hem. Een topervaring.
En dan gaat Jezus de berg af. En in de laagvlakte van het alledaagse leven... daar is het vaak zo anders. Daar was van de macht en de heerlijkheid van Christus vaak niks te zien. Het is de laagvlakte waar de machten woeden, waar de boze heerschappij voert, waar de chaos heerst, de nacht, het leed, de schuld.
Dat is de plek waar de schare is. De mensen die zich afvragen: Komt er morgen wel een dag, is de ellende niet het laatste.
Het is de plek waar een man is die hulp zoekt voor zijn zoon.

Reactie
Zijn enig kind is zwaar ziek, lijdt aan een ernstige vorm van epilepsie, Marcus zegt: de jongen is bezeten. Vaak heeft die kwade macht, zegt de vader, hem in het vuur gedreven of in het water om hem te laten verongelukken.
Dat is verschrikkelijk, als je lijdt om een kind en als je volstrekt machteloos staat. Het is steeds weer een teleurstelling als het toch weer misgaat en steeds de vraag: hoe moet het verder met die jongen als ik er niet meer ben.
Die man ervaart het leven van hem en zijn kind als één groot probleem. De zon is uit zijn leven, het leven beleeft hij als iets dat zeer doet. Zijn vreugde is weg.
Als U iets kunt: ontferm U over ons, help ons, zegt die man.

Ongeloof
Jezus zegt: als U iets kunt? alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft.
En die man zegt meteen: ik geloof Here! Kurios, staat er. U bent de Heer, de Machtige.
Dat gelooft die man echt. Ik geloof Here, zegt hij. Dat is mooi... maar dan de terugslag: kom mijn ongeloof te hulp.
Hoe komt dat nou?
Nou, soms gaat een mens aan zijn eigen geloof denken en dan denk je: heb ik niet teveel gezegd, heb ik niet te hard geroepen.
Heb ik niet een beetje teveel gezegd toen ik zo overtuigd in de kerk zat te zingen.
Als het geloof naar zichzelf kijkt, dan blijkt het niet zoveel voor te stellen en niet tegen alle omstandigheden bestand.
Moet je je voorstellen: die man roept: ik geloof, en terwijl hij dat zegt ziet hij de boze woeden in zijn verschrikkelijke greep op dat kind, en dat kan alleen maar verlost worden als hij maar gelooft. En dan houdt hij het niet meer en zegt: kom mijn ongeloof te hulp.
En dat is niet jammer, dat is niet zwak, dat is ontzettend troostvol.

Troost
Want wat zegt Jezus dan tegen die man?
Zegt Hij: het eerste was mooi, je gelooft. Geweldig, daar kan Ik wel wat mee, maar het tweede is jammer, ga maar weer naar huis, met ongeloof kan Ik niks?
Zo is Christus Goddank niet: ... in het dal, waar de machten woeden en waar het einde de dood is, daar vat Jezus Christus zijn hand en richt die jongen op.
Het evangelie wil eigenlijk dit zeggen: omdat Christus in de laagvlakte gekomen is, in nood en schuld en niet hoog verheven is op de berg van de verheerlijking, niet daar gebleven is, maar dat Hij de zonde heeft gedragen en de machten heeft geslagen, omdat Hij in dat dal van de gebroken schepping gekomen is, aan het kruis heeft gehangen, daarom is het laatste woord niet aan de woedende en vernielende machten, niet aan de schuld en de dood, maar aan de opstanding.

Houvast
Geloven dat is niet zeggen: ik heb een geweldig houvast, maar geloven dat is: ik word vastgehouden, dat is mijn houvast.
Het is van jezelf afzien en opzien naar Hem, Die in de diepte van het dal bij je is.
Maar als je dat nou helemaal niet meer gelooft, door welke omstandigheid dan ook, dan weet je, u en jij, bij Wie je met dat ongeloof terecht kunt.

M.P. Hofland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen