Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Op de ambulance

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Op de ambulance

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Hanneke ter Beek-Westerink is lid van de gemeente in Zeewolde en werkt als amubulanceverpleegkundige in Flevoland.

Door de redactie van De Wekker is mij gevraagd om een stukje te schrijven over het werk als verpleegkundige op de ambulance. Nu doe ik dit werk nog niet zo heel lang, maar ik zal een poging wagen om er iets over te vertellen

Allereerst: hoe kom je op een ambulance terecht? In mijn geval ben ik begonnen met de opleiding tot A-verpleegkundige. Daarna heb ik de CCU (hartbewaking) en de SEH (spoedeisende hulp) opleiding gevolgd. Ik heb gewerkt op verschillende verpleegafdelingen, waaronder de hartbewaking en de spoedeisende hulp.
Om ambulanceverpleegkundige te worden komt daar dan nog een aanvullende opleiding, de SOSA, bij. Dit is natuurlijk niet de enige manier om zover te komen. Je kunt ook de HBO-V doen bijvoorbeeld. Als aanvullende aantekening is ook de anaesthesie een mogelijkheid of de intensive care.
Wat ik vooral erg leuk vind aan dit werk is het altijd weer onverwachte. Zowel de patientencategorie, als de situatie en de omgeving waarin je werkt. De ene keer ben je bezig langs de snelweg in weer en wind, de volgende oproep moet je naar een huiskamer of sporthal, bouwterrein of school.
Het ene moment moet er een barende vrouw vervoerd worden en het andere moment is er een oproep voor een reanimatie en dan nog alles wat daar tussen in zit.

Protocollen
Het werk loopt voor een groot deel via vastgelegde protocollen. Dat lijkt makkelijk, maar is vaak ook erg lastig, omdat geen mens en ook geen situatie hetzelfde is. En als je bij iemand komt, ken je die persoon meestal nog niet, dus is het niet altijd eenvoudig in te schatten hoe iemand bijvoorbeeld zijn of haar pijn beleeft. Alle zintuigen staan dus vanaf het begin van een oproep op scherp. Uit de melding probeer je al iets te halen over de situatie. Waar ik zelf wel snel achter kwam, is dat je je ook weer niet teveel moet gaan voorstellen. Zo kreeg ik een keer een melding over iemand die zonder waarschuwing naar de omstanders in elkaar was gezakt. Toen we daar heen reden was ik mij al min of meer aan het voorbereiden op een reanimatie. Komen we bij die patiënt zit hij al weer kiplekker op de stoel. Nou denk je dan: wat nu? Het is dan toch de bedoeling om iemand helemaal te onderzoeken, en aan de hand daarvan het besluit te nemen of je iemand meeneemt naar het ziekenhuis, of hem thuislaat.
Vooral het thuislaten is een moeilijke beslissing, omdat dan de verantwoording totaal bij de ambulanceverpleegkundige ligt. Stel dat er dan twee uur later toch iets ernstigs is, dan komt de vraag of je wel goed en volgens protocol gehandeld hebt. De verantwoording is dus groot.

Op de ambulance zitten een chauffeur en een verpleegkundige. De chauffeur hoeft geen medische achtergrond te hebben. Wel hebben ze een EHBO en reanimatie diploma. Ook een SOSA-opleiding, maar dan speciaal voor chauffeurs. Verder natuurlijk een extra rijvaardigheidstraining en slipcursus. Want ook het rijden met optische signalen, of zoals wij dat noemen met toeters en bellen, vergt de nodige kunst en inspanning.
Als verpleegkundige heb je dus alleen de eindverantwoording, maar een goede chauffeur maakt of breekt je werk.
Verder heb je natuurlijk niet alleen met de patiënten te maken. maar ook met de familie en omstanders. Ook daar moet je proberen wat oog voor te hebben al lukt dat natuurlijk niet altijd in acute situatie.
Niet alle ritten zijn spoed. Ook zijn er de bestelde ritten, bijvoorbeeld als iemand voor een onderzoek of behandeling naar een ander ziekenhuis moet. Deze ritten lijken misschien een stukje minder spectaculair, maar zijn vaak op een andere manier weer bijzonder. Tijdens het vervoer heb je de tijd om er te zijn, even speciaal voor die ene persoon, te luisteren naar het verhaal van die patiënt, of te praten over dingen die hem of haar bezig houden. Soms ook over de zaken die niet alleen dit leven betreffen.

Halve psalmboek uitgezongen
Zo ook het volgende verhaal: op een avond kregen we de opdracht van de meldkamer om een dame te vervoeren van een bejaardenhuis naar een psychiatrisch ziekenhuis ergens in het land. De dame had last van een psychose en kon die nacht niet op haar kamer blijven. Ze wilde zelf naar het ziekenhuis, dus van dwang was geen sprake. Wel was ze erg angstig en achterdochtig. Op haar kamer zag ik een bijbel liggen en aan de muur hingen wat teksten. Haar angst was vooral gericht op "de boze" zoals ze die noemde. Ik was blij dat ik begreep waar ze het over had. De arts die op dat moment nog bij haar was, zei tegen mij dat ik haar maar wat kalmerends moest spuiten. Op zich heel goed, maar ik wilde toch even proberen of het ook anders kon.
Eenmaal in de auto konden we samen wat praten en ik vroeg haar of ze nog wel eens bad. Ze zei dat ze dat niet meer kon en dat God haar wel niet meer zou willen. Ze wilde wel dat ik met haar zou bidden en dat is dan heel bijzonder: zo'n oude dame met haar handen in die van mij. We hebben samen gebeden en zo ongeveer het halve psalmboek uitgezongen, totdat ze volkomen ontspande en in slaap viel. Aangekomen bij het ziekenhuis was de familie verrast dat ze sliep. Dat was al dagen geleden. Dit gaat natuurlijk niet altijd zo, maar op zo'n moment dank ik God dat ik toch ook op deze manier iets mag doorgeven van Zijn liefde voor mensen.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 april 2003

De Wekker | 16 Pagina's

Op de ambulance

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 april 2003

De Wekker | 16 Pagina's