Ik ben met u al de dagen

Getuige zijn
Het blijft een opgave om de gemeenten op de gezonde spanning te houden van de taak die zij heeft om in deze wereld het Evangelie door te geven. Christenen worden geroepen om getuigen van Jezus Christus te zijn. Daar zit meteen reeds het bevrijdende in. We hoeven niet van onszelf te spreken. We hoeven niet in eerste instantie van het christendom goede woorden te zeggen, al zijn die woorden zeker te spreken. "Het christendom" heeft in de loop van de eeuwen ook veel goeds gedaan. Door van Jezus Christus en al Zijn werken te getuigen worden de volken tot leerling van Hem gemaakt. Door de doop worden volken gebracht onder het eigendomsrecht van Christus. Zijn heerschappij is een vernieuwende en bevrijdende heerschappij. De opdracht om volken en mensen tot leerling van Christus te maken, geldt voor elke gemeente en voor ieder kerkverband. Er zijn geen verontschuldigingen te bedenken wanneer men niet toekomt aan deze opdracht.

Het zendingsbevel
De opdracht moet ons door de Heilige Geest op het hart gebonden worden. Hij wil dat doen door ons steeds weer nieuw onder de indruk te brengen van de proclamatie van Christus vlak voor Zijn hemelvaart (zie het slot van Mattheüs 28). Aan Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde. Exclusief aan de uit de doden Opgestane is alle macht gegeven. Niet alleen maar alle macht in de hemel maar ook alle macht op aarde. Vanuit de hemel oefent Hij Zijn heerschappij op aarde uit. Dat heeft Hij gedaan alle dagen vanaf Zijn hemelvaart. Hij zal het doen tot aan de laatste dag van de wereldtijd toe. De macht van Christus is heilsmacht maar ook macht om te oordelen. Ieder mens zal wat zijn eeuwige toekomst betreft, langs Hem heen moeten. Dat wij nog niet zien dat alle dingen op aarde aan Christus onderworpen zijn, doet niets af aan de geweldige werkelijkheid dat aan Hem alle macht is gegeven.

Na de proclamatie van de Hem gegeven macht geeft Christus de opdracht aan Zijn kerk. En de opdracht wordt afgesloten door de belofte dat Christus alle dagen met Zijn kerk en gelovigen is bij de vervulling van de opdracht. Proclamatie, opdracht en belofte zijn één. Men moet het geweldig bevrijdende in het zogenaamde zendingsbevel horen om erdoor gegrepen te worden en er door aangevuurd te worden. Dat Christus met de Zijnen is, alle dagen, heeft hier niet in de eerste plaats betrekking op hun eigen persoonlijke leven en wat zich daarin allemaal afspeelt. Daar zijn ook beloften voor en in afgeleide zin mag men deze belofte wel op het persoonlijke leven betrekken, maar deze belofte heeft allereerst betrekking op de uitvoering van de opdracht om heen te gaan en om alle volken tot leerlingen van Christus te maken, om hen te dopen in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest en om hen te leren onderhouden al wat Christus ons bevolen heeft. Deze belofte ziet dus op de zendingstaak en de evangelisatietaak. Dat zijn twee kanten van eenzelfde opdracht.

Op de bijbelse spanning blijven
Wij zijn dankbaar voor al het zendingswerk dat door de Christelijke Gereformeerde Kerken is verricht. Met: name in de vorige eeuw is de zendingsijver in deze kerken gekomen. En God heeft het werk rijk willen zegenen. Over langere termijn zullen er verschuivingen in het zendingswerk komen. Hoe die er uit zullen zien is van te voren niet te overzien. We zullen hiermee bezig mogen zijn vanuit het gebed om de leiding en de aanwijzingen van de Heilige Geest Zelf. Maar de ijver moet wel blijven. Het vuur moet wel branden. Perioden van grote ijver en van dovend vuur wisselen elkaar af. Maar dat is niet een norm. De opdracht ligt er. En getuige van Christus te zijn eindigt niet eerder dan op die dag waarop de wereld voleindigd' wordt.

Het zal altijd een gevoelig punt blijven hoe we de gemeenten op de spanning van de opdracht van Christus houden. Dat geldt ook voor het beleid van de kerkenraden. De kerkenraden dienen de opdracht van Christus om getuigen van Hem te zijn tot een blijvend punt van bezinning en beleid te maken. De mogelijkheden om missionaire gemeente te zijn in de ene plaats anders dan in een andere. Er zijn gemeenten die in een nog redelijk kerkelijke omgeving leven. Er zijn meer gemeenten die kerk zijn te midden van een volstrekt geseculariseerde omgeving. Een grotere gemeente heeft ook meer mogelijkheden dan een kleinere. Maar het gaat ook niet over de mate waarin we bezig zijn met te luisteren naar de opdracht van Christus. Het gaat er allereerst om dat we er mee bezig zijn. En dan kan de uitvoering van de opdracht er nu anders uitzien dan tien of twintig jaar geleden. We zijn immers kerk in voortgaande tijden en in kantelende tijden. Tijden, wetten en zeden veranderen echt. In deze voortgaande en veranderende tijden hebben wij als kerken de opdracht om het Evangelie, dat niet aan verandering onderhevig is te bewaren en uit te dragen. Het Evangelie is ook altijd een levend en een nieuw Evangelie omdat Jezus Christus de levende Here is en omdat de Heilige Geest in de voortgang van de tijden leiding geeft. Hij wil er wel om gebeden zijn.

Noodzakelijke voortgang van de tijden
Dat de tijden voort moeten gaan, is een gedachte die niet altijd voor ons leeft. Dat ze voortgaan, dat weten we wel en dat merken we ook. Maar dat de tijden ook voort moeten gaan, is een gedachte die moet doordringen. Christus heeft het voort moeten gaan van de tijden in de belofte bij het zendingsbevel onder woorden gebracht. Het gaat heen naar de voleinding van de wereld. En naar de voleinding van de wereld kan het alleen maar heengaan door het voortgaan van de tijden. Het tijdsbegrip in het Nieuwe Testament is een zogenaamd lineair tijdsbegrip. Dat wil zeggen: de tijden gaan werkelijk voort. Er is geen stilstand. En wat geweest is, is er voor altijd geweest en komt nooit meer terug. Het koesteren van het verleden kan zelfs een gevaarlijke bezigheid zijn. Daardoor kan de uitvoering van de opdracht van Christus belemmerd worden.
De voleinding van de wereld ziet op de voltooiing van het werk van Christus. De geschiedenis zal niet mislukken. Ze mislukt wel door toedoen van ons mensen. Maar ze wordt voltooid door de regering van Christus. Hij behaalt het gestelde doel. Het Koninkrijk van God komt in heerlijkheid. Jezus Christus ontvangt Zijn eer van alle mensen!

In de gemeenten
In prediking en pastoraat zullen wij de leden van de gemeente er op wijzen dat wij met ons allen onder de opdracht van Christus staan om van Hem te getuigen. Dat kan op eenvoudige manier. Het gaat niet om grote campagnes en indrukwekkende verhalen. Het Koninkrijk van God werkt ook als een zuurdesem. Het werkt met innerlijke kracht en tegen die kracht is uiteindelijk niets bestand. Alles zal doorzuurd worden.
Het vuur in ons, door de Geest aangewakkerd, dreigt altijd weer te doven. Wij hebben ook de beperktheid van het terrein tegen om het zo uit te drukken. Dat wil zeggen: Als plaatselijke gemeente moeten wij onze eigen omgeving overzien. Die is meestal groot genoeg maar tegelijk werkt er ook iets remmends in. Het is allemaal al zo bekend. Wat kunnen we nog doen? Als de gewoonheid, de beperktheid, de burgerlijkheid ons te pakken heeft gekregen, zullen wij met elkaar nieuw moeten luisteren naar het Evangelie van de hemelvaart en van Pinksteren en naar de proclamatie, de opdracht en belofte die Christus vlak voor Zijn hemelvaart ons heeft gegeven (slot Mattheüs 28). In en rondom meerdere gemeenten is de multiculturele samenleving een feit geworden. We ontmoeten andere godsdiensten en we weten ons er zeker in het begin niet goed raad mee. Het vraagt nieuwe bezinning. Maar er komt nooit een tijd dat de opdracht van Christus niet geldig is. De opdracht eindigt pas op de jongste dag. Voor alle dagen op weg naar de voleinding van de wereld, geldt de belofte: "En zie, Ik ben met u al de dagen". Als die belofte voor ons open valt, verwonderen wij ons. We schamen ons over onze lauwheid en ons kleingeloof. We raken ook de diepe bezorgdheid over eigen leven kwijt. Wie mag leven uit het eigendom geworden te zijn van de Here Jezus Christus, staat vrij in de tijd en de dagen. Ik besef dat dit zo gemakkelijk is geschreven. Maar zegt u dan eens: Hoe wilt u het anders? Is Jezus Christus een werkelijke Heiland en Koning of is Hij het niet? Moet er ook bij gelovige mensen niet veel ruis worden verwijderd en niet veel storing worden verholpen?

De Christelijke Gereformeerde Kerken zijn kerken in het licht van het Evangelie van de hemelvaart, in de kracht van de bijstand en de leiding van de Heilige Geest en ze staan dus onder de proclamatie, de opdracht en de belofte van Christus. En dit geldt voor alle kerken. En zo niet, dan zal Christus met ons twisten en zal de Heilige Geest ons aanklagen.
En tot slot: Proeft u in deze regels niets van dwang, krampachtigheid, wetticisme of wat ook. Jezus Christus maakt werkelijk vrij. En Hij heeft een blijdschap waarin men het hemelse mag proeven. Dan zullen wij Zijn getuigen zijn.

J. Jonkman
(ds. J. Jonkman is predikant van de kerk te Drachten)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen