God heeft geen vakantie (Campingevangelisatie 1)

Er 'even' tussenuit
Recreatie neemt een belangrijke plaats in in onze samenleving. Was een halve eeuw geleden op vakantie gaan lang niet voor iedereen weggelegd, of iets wat gewoon niet gedaan werd, dat is nu echt anders. Bijna iedereen gaat er wel 'even' tussenuit, sommigen wel 2 of 3 keer per jaar. Genieten van de zon, het ongedwongene en vrije.

Één of twee keer recreëren?
Intussen heeft dit 'zoek de zon op' wel schaduwkanten. Ik noem er een paar. Het kan allemaal blijven steken bij het platte recreëren. Als ik maar geniet, als ik maar aan mijn trekken kom. Egoïsme in de zon, individualisme onder een tentzeil. Dit kan natuurlijk ook buiten de vakantie onze houding zijn. Het dienen van God krijgt minder prioriteit. In het algemeen bespeur ik dat gemeenteleden de zomer niet als de meest geestelijke tijd waarderen. Hoe komt dat? Zijn er meer verleidingen? Valt het niet mee om de vaste momenten in het contact met God vast te houden (gebed, bijbellezing, kerkgang)? Zijn we als kerk te weinig present in de zomer? We praten niet voor niets over het 'winterseizoen' als de tijd voor catechisatie, verenigingen en clubs. Zijn we in de zomer toch niet te druk met het enkelvoudig recreëren? We weten wel dat recreatie letterlijk betekent 'herschepping', maar de geestelijke betekenis laten we even voor wat het is. In Johannes 5:17 zegt de Here Jezus: "Mijn Vader werkt tot nu toe en Ik werk ook". Met andere woorden: God heeft geen vakantie. Dan mogen wij ook geen vakantie nemen van het dienen van deze permanent wakende God. We mogen met aandacht zien naar Gods werken in de natuur en in mensenharten, in mijn hart. Daar raak je van verwonderd! Hoe groot zijt Gij!

Vraag en aanbod
De hier gesignaleerde problemen zijn al heel wat jaren onderwerp van discussie binnen onze kerken. Niet voor niets is in het kerkvisitatiereglement de vraag opgenomen: 'welke aandacht besteedt de kerkenraad aan gemeenteleden die regelmatig voor recreatie elders verblijven?' Een zeer terechte vraag! Je kunt zeggen: ze vinden wel een kerk in de buurt! Maar dit is te kort door de bocht. Wel wil ik er een opmerking bij maken dat deze visitatievraag teveel uitgaat van de vraagkant en te weinig van de aanbodkant. Ik bedoel: het veronderstelt te veel dat een kerkenraad leden 'achter de broek zit': doen jullie wel genoeg aan het geloof? Gaat God wel mee naar jullie camping? Die manier zal uiteindelijk niet werken. Je bent vaak te laat om verandering in het gedragspatroon aan te brengen en de aandacht is te weinig om echt gevolgen te krijgen.

Het aanbod vergroten
Ik zou liever gaan voor vergroting van het aanbod in de zomer juist omdat het verenigingsseizoen stil ligt, zijn er kansen. Ik juich dan ook zangavonden in de zomer toe. Wat is er mooier dan aan het einde van een heerlijke dag ontspanning samen te zingen in de kerk. En daarvoor is weinig organisatie nodig: het regelen van een ruimte (kerk), een organist (of meerdere musici) en een stuk bekendheid, (dit vergt beslist de meeste aandacht). En het argument dat je dan wel in een gebied met veel vakantiegasten moet zitten, gaat niet op. Heel Nederland is in de zomer gastland voor veel vakantiegangers. Laten we ook onze buitenlandse gasten zien te betrekken bij deze avonden (de Geest doorbreekt de grenzen!).
Ik zou verder nog willen noemen de vakantie bijbelschool in de laatste week van de vakantie (dan weten de kinderen toch niet meer wat ze moeten doen), boot-aan-boot evangelisatie (voor wie een jachthaven in de buurt heeft), kerkdiensten op de camping en - breder - evangelisatie op de camping.

Camping evangelisatie
Het werk op de camping begint onderhand klassiek te worden. Hier en daar in het land zijn 'Witte Tenten'. De kerk is present op de camping.

Voor het doen van camping-evangelisatiewerk is veel te noemen:
• Het bovenstaande: daar zijn waar mensen recreëren aanwezig zijn. Mensen hebben in de vakantie tijd om na te denken, ook over God en geloof. Wij mogen dat stimuleren.

• Er zijn veel mogelijkheden om juist kinderen en jongeren te bereiken. Het is prachtig om kinderen te vertellen over de Here Jezus. Ouders gebruiken de kinderdub op de ochtend ook wel als 'oppas'. Dat is voor ons een tweede motivatie (voor ouders wellicht de eerste). Verder voelen opgroeiende jongeren zich niet altijd even goed thuis bij pa en ma op het veldje. Als kerk kunnen we hen een prima 'reli-hangplek' bieden, maar niet doelloos. Zingen vinden ze veelal 'super' en er is veel mogelijkheid tot gesprek.

• Het is een goede vorm voor jongeren die willen getuigen van God. Voor veel jongeren in een team is het de eerste gelegenheid om echt voor hun geloof uit te komen. Ze worden eenvoudigweg aangesproken op hun geloof. Jij weet toch veel van God, nu... en dan komt hun vraag of punt van kritiek.

• Het houden van campingdiensten vergroot (tijdelijk) het aantal preekplaatsen, een vergroting van het aanbod (zie boven). Het vergt wat extra voorbereiding, maar wat zijn het kansen om op deze plaatsen de boodschap van redding door geloof in onze Here Jezus Christus uit te dragen.

Kortom
De kerken die bezig zijn met dit campingevangelisatiewerk wil ik stimuleren daarmee door te gaan. De kerken die dat nog niet doen wil ik meegeven hier eens over na te denken voor het seizoen 2004.

E.J. van der Linde
(Drs. E.J. van der Linde is predikant van de gemeente Almelo)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen