Een unieke belijdenis

Het evangelie echter laat weten dat Jezus werkelijk God is, hoezeer Hij ook volkomen mens is. Juist na Pasen komt dit aan het licht in een ongekende belijdenis van een van Jezus' discipelen. Van Thomas, van wie je niet zou verwachten dat hij zich zó zou uitspreken.

Mijn Heere en mijn God
Thomas mag dan wel achterblijven bij de anderen om Paasfeest te vieren, uiteindelijk komt hij verder dan de andere discipelen van Jezus. Thomas had er grote moeite mee te geloven dat Jezus uit de doden is opgewekt en opgestaan. Hij zag het niet zo zitten. Sterk werd hij weerhouden door zijn gedachten van ongeloof, waarover Jezus hem daarna vermaant.
Thomas, wees niet ongelovig, maar gelovig.
Zo gaat deze discipel van Jezus als de ongelovige Thomas door het leven. Het is echter de vraag of deze typering terecht is. We zouden er beter aan doen door te spreken over de gelovige Thomas. Want wie van Jezus' volgelingen is in die tijd zover gekomen als deze ene discipel? Is hij niet een voorbeeld voor alle anderen door zo helder en klaar te belijden wie Jezus is?
We kunnen zeggen dat diverse volgelingen van de Meester tot de erkentenis zijn gekomen dat Hij de Heere is. Spontaan horen we Petrus dit ook zeggen op het meer van Tiberias, wanneer hij ontdekt dat de Opgestane daar is.
Maar wie heeft zo duidelijk uitgesproken dat Jezus God is? Thomas is de eerste die zo onomwonden heeft beleden wie Jezus is. Hij is voluit mens, ook na Zijn opstanding. Maar wat meer is: Hij is volkomen God. Jezus is God en mens tegelijk. Voor ons mensen niet te begrijpen, wel gelovig te aanvaarden. Thomas denkt niet alleen in zijn hart dat Jezus wel eens God kon wezen. Hij komt er openlijk voor uit dat hij met heel zijn hart gelooft en daarom openlijk belijdt dat Hij God is. Vandaar dat de kerk daarna kan belijden: God uit God. Van eeuwigheid God en tot in eeuwigheid God.
In deze tijd is het van belang voor deze geloofsbelijdenis extra aandacht te vragen.
Want velen komen wel zover dat zij Jezus zien als mens, als goed mens, als voorbeeldig mens, als een goddelijk mens, die je op die manier ook wel te titel Zoon van God kunt geven. Als je maar niet uitspreekt dat Hij God is en alle eer waard is. Als je maar niet zegt dat Hij God is en dat daarom ieder voor Hem moet buigen. Als je maar niet vraagt om Hem in je dagelijks leven te erkennen als de enige die het voor het zeggen heeft.
We moeten over Jezus kunnen discussiëren, maar Hem gehoorzamen en aanbidden is net iets teveel gevraagd voor een mens, die het oordeel aan zichzelf wil houden.
Jezus heeft al betoond dat Hij God is door de zonden te vergeven. De leidslieden van Israël vonden dat Zijn spreken godslasterlijk was, want wie kan de zonden vergeven dan God alleen? Zij hebben Hem daarom aangeklaagd en Hij is vanwege Zijn godslastering veroordeeld. Hij heeft Zichzelf Gods Zoon genoemd! Erger kan niet.
Thomas belijdt ronduit dat Hij bekleed is met macht. Thomas is na Christus' opstanding de eerste die Hem belijdt als God.
Hij doet daarmee geen 'algemene' uitspraak, maar belijdt strikt persoonlijk en tegelijk als één van Zijn volgelingen en daarmee ook als een van de leden van Christus' gemeente: mijn God.
Thomas komt heel dicht naar de Heere Jezus toe en aanbidt Hem. U bent niet alleen dé Heere, maar U bent míjn Heere en míjn God. Ik erken U, ik buig voor U en ik heb U lief.
Zo ontvangt Jezus de eer die Hem toekomt in het midden van Zijn vergaderde gemeente.
Zodat wij in het spoor van Thomas en in het spoor van heel de nieuwtestamentische gemeente als kerk elke zondag opnieuw tot de belijdenis komen dat Jezus Christus Gods Zoon is. God uit God en Licht uit Licht. Samen met de Vader en de Heilige Geest moet Hij worden aangebeden als waarlijk God.

Bevestiging
Jezus spreekt Thomas niet tegen. Jezus zegt niet tot hem: nu ga je te ver, Thomas. Je mag veel van Mij zeggen, maar je mag niet zeggen dat Ik God ben.
Integendeel. Jezus aanvaardt de belijdenis van Thomas. Hij laat Zich God noemen, want Hij is het. De kerk heeft daarom alle reden om zó over Jezus te spreken. Wij mogen daarvan niets afdoen, wat men ook zegt.
Want stel je voor dat het niet waar zou zijn dat Jezus God is. Dan zou Hij de belijdenis van Thomas hebben moeten weerspreken. Dan zou Hij de eer ontvangen, die God alleen toekomt.
In ons spreken met Jehovagetuigen mag dit een sterk bijbels getuigenis zijn dat we te doen hebben met God als we spreken over en geloven in Jezus Christus, Gods eniggeboren Zoon.
We zullen er alles aan doen om hen te overtuigen van de Godheid van de Heere Jezus, juist vanuit het door Hem aanvaarde getuigenis van Thomas.
Tegelijk houdt dit in dat we Hem Zelf zó moeten kennen. We kunnen te vlot over hem spreken en er te gemakkelijk van uitgaan dat Jezus God is. Maar komt dit ook in ons leven tot uitdrukking in het volstrekt buigen voor Hem en het geheel eren van Hem? We kunnen zingen dat Hij alle hulde waard is, maar blijkt dit ook in ons leven van alledag?
Hoe meer je de Heere Jezus leert kennen, des te dieper zal je voor Hem buigen en ervan overtuigd zijn dat Hij met de Vader en de Heilige Geest is te eren tot in eeuwigheid.
Hoe langer hoe meer komen wij in aanraking met mensen om ons heen, die Jezus wel als een belangrijke profeet zien en een plaats voor Hem inruimen naast Mohammed, maar Hem de eer onthouden door uitdrukkelijk te verklaren: God heeft geen Zoon!
De kerk is op haar plaats om voluit te belijden: Jezus is Heere. Jezus is God.
Nog overtuigender klinkt het wanneer we ieder voor zich en samen van harte belijden:
Mijn Heere en mijn God!

Van Amstel
(Ds. J. Van Amstel is predikant van de kerk van Ede)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen