Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De drempel naar het domineestraject

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De drempel naar het domineestraject

Vóór en achter de tafel bij het admissie-examen

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

In juni vinden de admissie-examens weer plaats op de Theologische Universiteit in Apeldoorn. Een drukke, spannende en intensieve periode voor de curatoren, de hoogleraren en niet te vergeten de geëxamineerden. Waar gaat het admissie-examen eigenlijk over? Wie worden er geëxamineerd? Om een antwoord te krijgen op deze en andere vragen rond het admissie-examen interviewde ik curator ds. J.P. Boiten en student M.B. Visser. Beiden wonen in Sliedrecht, de gemeente die elders als 'het baggerdorp' bekend blijft staan.

Ds. Boiten, kunt u kort iets vertellen over het werk van een curator? Wat spreekt u daarin het meest en het minst aan?
"Als curator ben je eigenlijk bestuurder van de universiteit. Met curatorium is belast met het toezicht op de opleiding. Dat betekent in de praktijk dat je als curator onder andere met beleidszaken te maken hebt; je bent betrokken bij het werk van de hoogleraren, en alle zaken die bij de universiteit horen. Je bent mede verantwoordelijk voor beslissingen die ten aanzien van studenten worden genomen. Je mag opbouwend werken aan het kerkelijke leven. Het meest aantrekkelijke aspect van het werk is wat mij betreft het bezig zijn met de preken van de studenten en het contact met hen. Wat mij het minst aanspreekt is de financiële kant van de universiteit; die is uiteraard zeer belangrijk, maar ik ben daarin niet deskundig."

Geen proefballon
Het admissie-examen is bedoeld voor degenen die zich geroepen weten om het ambt van predikant in de Chr. Geref. Kerken te gaan bekleden.

Wat houdt het admissie-examen precies in?
"Bij het admissie-examen wordt een onderzoek ingesteld naar de beweegredenen om predikant te worden. We onderzoeken of er een roeping tot het ambt mag zijn en we spreken over de geestelijke zaken; in de Bijbel horen de persoonlijke begenadiging en de roeping tot het ambt bij elkaar. Paulus getuigt dat hij van Christus beide heeft ontvangen: de genade en het apostelschap. Daar hoort ook bij dat de geroepene van de Heere krijgt wat hij nodig heeft om die taak te vervullen. Dat moet tijdens de studie verder blijken als de gaven worden ontwikkeld. Men moet het admissie-examen niet doen om, afhankelijk van de uitslag, duidelijkheid te krijgen over het al dan niet dienen in het ambt. Het is niet een proefballon of waagstuk!"

De juiste beslissing
"Het beoordelen van hen die het admissie-examen doen, is een zeer verantwoordelijke zaak.
Het is het moeilijkste onderdeel van het werk van het curatorium. Hiervoor is de leiding en het licht van Gods Geest onmisbaar. Als curatoren worstelen we soms met elkaar om tot een juiste beslissing te komen. We merken dat de Heere onze meningen soms doorbreekt. Het is moeilijk als we met de kleinst mogelijke meerderheid tot een beslissing moeten komen. Gelukkig gebeurt dat maar zelden. Het is verblijdend als de beslissing unaniem kan worden genomen, hetzij negatief of positief. Curatoren zijn feilbare mensen; wij kunnen ons vergissen. De Heere kent de harten. Het stemt het curatorium tot dankbaarheid als we met iemand spreken van wie we merken dat hij is afgezonderd voor de dienst van het Evangelie."

Hoe gaat het curatorium om met hen die men niet aanneemt?
"Kandidaten die afgewezen worden door curatoren tijdens het admissie-examen hebben het recht om hun afwijzing met redenen omkleed te horen te krijgen. Wanneer we een kandidaat niet via het admissie-examen kunnen toelaten, volgt er direct daarna een gesprek. Iemand uit het college van hoogleraren of van de curatoren verzorgt deze eerste opvang. Ook daarna is er de mogelijkheid van ondersteuning of aandacht, maar dat zal van de persoon zelf moeten uitgaan. Wanneer het een student betreft die al in Apeldoorn studeert, is er vanuit de universiteit contact met hem; gaat het om iemand van buiten de TUA, dan kan hij soms met een curator nog wel eens een persoonlijk gesprek hebben."

Hoe is de verdere begeleiding van admissiaal studenten?
"In de laatste jaren is er veel aandacht gekomen voor de begeleiding van de admissiale studenten. Er is een heel traject opgesteld waarin persoonlijke aandacht wordt gegeven aan elke student. Gesprekken met hoogleraren en curatoren vormen daarvan een onderdeel; we kunnen denken aan de stage, themadagen, de pastoriedag en dergelijke. Er is een behoorlijke variatie in dit traject. We hopen dat dit een kader is waarbinnen de studenten zich op een goede manier kunnen ontwikkelen en naar het ambtelijk werk kunnen toegroeien."

Zuivere motieven
Ds. Boiten constateert dat er een tekort aan predikanten is, ook al zijn er vacatures die niet vervuld worden omdat de desbetreffende gemeenten te klein zijn om een eigen predikant te kunnen betalen. "We kunnen echter niet méér studenten aannemen omdat er veel vacatures zijn. Dat zou een verkeerd motief zijn. De gronden voor een positieve beslissing bij het admissie- examen moeten zuiver blijven. Om in het predikantentekort te voorzien is er vooral gebed nodig. De universiteit en de opleiding tot predikant moeten in de kerken steeds een gebedszaak zijn. Laat er gebed zijn dat de Heere van de oogst werkers in de oogst zal geven."

Weten
Bart Visser, vijfdejaars student, werd een aantal jaren geleden admissiaal student. Aan hem een paar andere vragen over het admissie-examen.

Wat moet iemand kunnen om deel te nemen aan het admissie-examen?
"Volgens mij gaat het er vooral om dat je iets weet en pas dan dat je iets kunt. Het is namelijk allereerst belangrijk dat je heel goed weet waarom je predikant wil worden. Als je daar van overtuigd bent, is het vervolgens belangrijk dat je dat goed onder woorden kunt brengen. Dat hoeft niet per se met een vlotte babbel. Het gaat tenslotte om dingen die te maken hebben me je diepste persoonlijke overtuiging en je verhouding met de Heere. Maar het is wel goed als je er helder en vrijmoedig in bent. De curatoren kunnen immers ook het meest met een helder verhaal."

Kun je iets vertellen over je eigen ervaringen! Hoe kijk jij terug op jouw admissie-examen?
"Ik heb twee keer admissie-examen gedaan. De eerste keer werd ik niet aangenomen. Dat was een behoorlijke teleurstelling. Daar moet ik wel bij zeggen dat ik na afloop met één van de curatoren een bijzonder goed gesprek heb gehad over de redenen die het curatorium had om mij (nog) niet toe te laten. Desalniettemin is het dan toch ook nog lastig om zo'n afwijzing te verwerken. Het heeft er bij mij wel voor gezorgd dat ik nog veel intensiever, ook in mijn persoonlijk gebed, bezig ben geweest met de vraag naar de weg die God mij wijst.

Het jaar daarna heb ik me opnieuw aangemeld. Ik heb toen in een zeer ontspannen sfeer - er wordt tijdens admissie-examens ook gelachen - met het curatorium gepraat. In dat gesprek heb ik heel duidelijk kunnen zeggen wat ik wilde zeggen. Dat ik toen werd toegelaten was voor mij echt een geweldig mooi moment, iets waar ik nog steeds heel dankbaar voor ben."

Contact
Elke student die wordt toegelaten krijgt een van de curatoren als begeleider aangewezen. Deze komt minimaal één keer per jaar bij je op bezoek. "Dat is op zich een waardevolle aanvulling op je studie", vindt Visser. Verder is het zo dat de begeleiding vooral naar voren komt bij examens en bijvoorbeeld bij de aanvraag van preekconsent (dat hoop ik binnen nu en niet al te lange tijd te gaan meemaken). Naast de officiële momenten zijn er ook meer informele contacten. Bijvoorbeeld als je een curator spreekt op de universiteit of ergens anders. Persoonlijk ervaar ik dat soort gesprekken als minstens zo waardevol als de geplande ontmoetingen.

Zijn er dingen omtrent het admissie-examen die volgens jou beter kunnen?
"In het geheel genomen ben ik tevreden over de gang van zaken rondom het admissie-examen. De sfeer is open en je merkt dat de curatoren zoeken naar een goede onderlinge verstandhouding. Maar alles kan beter. Ik denk bijvoorbeeld dat het goed zou zijn als er naar de kerken toe meer bekendheid gegeven zou worden aan de admissie-examens. Mijn ervaring is dat veel mensen nauwelijks weten wat het nu precies inhoudt. Het enige wat ze er hooguit van weten is de officiële aankondiging in De Wekker en de uiteindelijke berichtgeving over wie er aangenomen zijn. Ten slotte denk ik dat de studenten ook nog wel wat meer openheid mogen hebben naar het curatorium toe, zowel met hun kritiek als met hun waardering. Het eerste voorkomt onderlinge spanning en het tweede veraangenaamt het werk van de curatoren wellicht enigszins. Dat laatste lijkt me niet onbelangrijk want het is volgens mij een zware klus om curator te zijn."

Zowel ds. Boiten als student Visser wil ik bedanken voor dit interview en ik wens ieder die in juni admissie-examen wil doen, veel sterkte toe en bovenal Gods zegen!

Henk-Jan Vazquez
(H.-J. Vazquez is zelf admissiaal student in Apeldoorn)

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 mei 2004

De Wekker | 16 Pagina's

De drempel naar het domineestraject

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 mei 2004

De Wekker | 16 Pagina's