Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Omzien naar mensen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Omzien naar mensen

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Stelt u zich eens voor. Totaal van anderen afhankelijk. En dat niet alleen, nee, ook nog van een machine. Een machine die je van levenslucht voorziet. Een machine door mensen gemaakt. Een machine die aangesloten is op een stekker en aan de andere kant door een gat in je keel. Stelt u het zich eens voor wat dat betekent! Of de angst dat de machine stuk gaat, of de stroom uitvalt o.i.d.

Taak?
Buiten het feit dat ik dat niet alleen als naastenliefde doe, maar ook als werk, is het als christen niet onze taak om naar deze mensen om te kijken? Mensen die zonder hulp van anderen niet buiten de deur kunnen komen. En met hulp al een heel stukje verder komen.
Of zegt u, ja maar ... een machine die het leven in leven houdt, een mens die een mens in leven houdt. Is het niet God, Die over leven en dood beschikt? Mogen we een mens op deze manier wel in leven houden?
Zonder mijn mening hierover te geven wil ik u wat voorkomende situaties schetsen, zodat u een beter beeld krijgt waar we het over hebben.
Een baby, het ene moment gezond, en even later wordt ze door haar moeder blauw aangetroffen. Snel naar het ziekenhuis, waar ze aan de beademing wordt gelegd in de hoop dat ze beter wordt. Maar later zal blijken dat ze niet meer zonder deze beademing kan.
Een jonge jongen, in de bloei van zijn leven. Even niet lekker, griep? Maar de verschijnselen worden acuut erger. Ook snel naar het ziekenhuis. Later zal blijken dat het nekkramp was, maar de hersenen zijn al zo beschadigd dat hij zichzelf niet meer kan bewegen en niet meer zonder beademingsapparatuur zal kunnen. De machine die aangesloten is, in de hoop dat deze er na verloop van tijd toch af had gekund, zal een levenslange metgezel worden. De ouders willen hun kinderen graag redden, maar als het al tot zo'n situatie is gekomen, moeten ze nu dan de stekker eruit trekken? Of is dat dan moord?
En zijn er niet al heel wat levens gered, doordat ze in dat ene geval tijdelijk aan een machine zijn gelegd door een arts?
Jongens die op een peuterleeftijd wat vaker vallen en na onderzoek de ziekte van Duchenne blijken te hebben. Een erfelijke, dodelijke jongensspierziekte. De spieren zullen er stuk voor stuk mee stoppen totdat ook de longen en het hart ermee stoppen. Dit gaat over een periode van zo'n 30 jaar. Verstandelijk mankeren deze mensen niks. Ze kunnen denken en praten net als alle anderen. De eerste jaren gaan ze nog naar school, totdat ze in ademnood komen en ondersteuning van een machine nodig hebben. Eerst misschien alleen nog wat zuurstof of een kapje met lucht. Maar langzaamaan hebben ze steeds meer nodig. En op een gegeven moment weten ze dat ze moeten beslissen of ze definitief aan een beademingsmachine willen, zodat ze nog verschillende jaren langer kunnen leven, of dat ze zonder machine eerder willen sterven. Dit zijn de keuzes die zoals u begrijpt niet over één nacht ijs gaan.
Op deze situatie inhakend. Een erfelijke ziekte ... als de moeder drager is van deze bovengenoemde ziekte (dit weet men meestal pas als je erachter komt dat je zoon de ziekte heeft), in hoeverre mogen deze ouders als ze dit gegeven hebben nog een kinderwens hebben? De kans is 50% op een jongen en dan ook 50% op deze dodelijke ziekte. Of vindt u dit wat te ver gezocht?

Afhankelijk
Weer even terug naar af. Er zijn mensen die afhankelijk zijn van ons, u en mij. In meerdere of mindere mate. Met eerbied gesproken, een arts is geen God. Hij probeert zijn talent en de gegeven middelen zo goed mogelijk te gebruiken, maar kan niet van te voren weten hoe alles zal gaan. Is het niet onze taak voor onze zieke medemens te zorgen?
En het zijn uiteraard niet alleen christenen die dit overkomen. Maar misschien kunnen we juist die moslim die dit overkwam en als zondebok van de familie wordt beschouwd het rijke evangelie vertellen. De familie wil dit familielid niet meer, maar bij God kunnen ze altijd terecht. Deze mensen kunnen over het algemeen met hulp nog heel veel. Een kerkdienst volgen, lezen, lekker eten, winkelen, enz. Denkt u aan hen in het gebed?

(Simone Evers is werkzaam als verpleegkundige op een afdeling waar mensen chronisch beademd worden. Zij is lid van de gemeente Siegerswoude-de Wilp)

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 juli 2004

De Wekker | 16 Pagina's

Omzien naar mensen

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 juli 2004

De Wekker | 16 Pagina's