Looft de HERE!

Wanneer je vraagt naar het hart van de zondagse eredienst, dan moet je zeggen: dat is de verkondiging van Gods Woord. Ook al zou de preek maar vijf minuten duren (gelukkig is dat niet zo), dan zou dat toch het geval zijn en blijven.
Maar wanneer je ook nog iets anders zou willen noemen, dat heel belangrijk is, dan is dat het lied en de gemeentezang. Het zijn de Psalmen, waarin de HERE God wordt geloofd en geprezen. Denkt u aan het woord van de apostel Paulus: het woord van Christus wone rijkelijk in u, zodat u (niet alleen) in alle wijsheid elkaar leert en terecht wijst (maar ook) met psalmen, lofzangen en geestelijke liederen Gode dank brengt in uw harten (Kol. 2).

U ziet, het tweede is een uitvloeisel van het eerste. Als het Woord van Christus rijkelijk in ons woont (!) dan vloeit het bezingen van Gods naam daar bijna als vanzelf uit voort. Dat kán eigenlijk gewoon niet anders. De christelijke kerk is daarom per definitie een zingende kerk. Moslims zingen niet, vertegenwoordigers van andere godsdiensten doen dat ook niet. Maar christenmensen doen dat wél. Heel begrijpelijk overigens. Want het Woord van Christus, zijn evangelie, steekt mijlenver uit boven wat andere godsdiensten te bieden hebben. Het is het heerlijke evangelie van redding en behoud door genade alleen. En wie dat gelooft, daarop vertrouwt, die gaat zingen!

Looft God!
Nu is ook Psalm 150 zo'n lied, waarin de naam van de HERE God wordt geloofd, gedankt en geprezen. Er wordt ook toe ópgeroepen en áángespoord. Tot elf maal toe. Kennelijk hebben we dat ook nodig, want van onszelf komen we daar niet toe.
De psalm begint met Halleluja en eindigt ermee! In totaal dus dertien lofprijzingen.

Tegelijk wordt hiermee het hele Psalmboek afgesloten. Dat gebeurt niet met een lied in mineur, niet met een klacht die soms door ons moet worden aangeheven, maar het gebeurt met een lied in majeur, met een vrolijk en blij gemoed. Want daar loopt het allemaal op uit: Psalm 150 eindigt met het perspectief op de eeuwigheid. Tot over de grenzen van dood en graf hen: looft God in zijn heiligdom, ja alles wat adem heeft love de HERE!

De plaats waar...
De dichter van deze psalm geeft ook de plaats aan, waar het lied op God en zijn grote daden zijn geëigende plek heeft. Waar? Allereerst in het heiligdom, de tempel te Jeruzalem. De plaats, waar in de tijd van het Oude Testament de priesterkoren hun liederen ten gehore brachten. Ik denk dat dat wel heel mooi en zuiver geklonken zal hebben.

Maar voor ons is dat de gemeentelijke samenkomst in de kerk. Ook wel gewoon thuis, maar vooral op de plaats waar de HERE God zijn volk wil ontmoeten in de prediking van zijn Woord. In je eentje zou je daar misschien niet zo gauw toe zijn gekomen. Misschien wel door allerlei zorgen en moeiten. Maar wanneer dan het loflied wordt aangeheven, inderdaad, dan heeft dat iets aanstekelijks. Je wordt erin meegenomen. En je zingt het mee: looft God om zijn machtige daden!

De reden waarom...
Vervolgens wordt ook de reden waarom een loflied op God moet worden aangeheven door de psalmist onder woorden gebracht. Dan wordt er gezegd: looft God om zijn machtige daden. Looft Hem naar zijn geweldige grootheid. 'Er is niemand met deze machtige God te vergelijken', wil de dichter zeggen. En wie deze God mag kennen, meer nog: wie door deze God gekend is, ja zo iemand is een rijk begenadigd mens. Het loflied kan dan niet achterwege blijven.
Bij die machtige daden dacht de gelovige Israëliet natuurlijk aan de verlossing uit Egypteland. Met sterke hand en uitgestrekte arm werden ze bevrijd en uitgeleid uit het land van de ondergang.

Maar wij dan? Ja, we mogen zien op de groet daden van God in Jezus Christus, zijn eniggeboren Zoon! In Hem komt de HERE ons heel nabij. Hij komt ons tegemoet met een ontzettend rijk evangelie. Een woord van verlossing voor een in zonde en schuld verloren wereld. Hij reikt ons de hand en zegt: dat evangelie is ook voor u en voor jou! Ja, voor ieder die dat gelooft en daar zijn of haar leven op bouwt.
En zeg nu zelf: is dat niet een geweldig grote reden om God er op je blote knieën voor te danken? En te zeggen: looft de HERE om zijn machtige daden en naar Zijn geweldige grootheid?
U voelt, waar het maar op aan komt is dat we daar helemaal mee instemmen. Met dit lied. En dat ook de uitbundigheid van deze Psalm meeklinkt in ons leven en prijzen.

De middelen waarmee...
Tenslotte wordt ook gesproken over de middelen waarmee het loflied moet worden uitgezongen. Een heleboel instrumenten worden genoemd: de harp, de fluit en de citer. Maar wat is het belangrijkste instrument? Jazeker, de menselijke stem. Door God zelfgemaakt om Hem te loven en te prijzen. Laten we dat dan doen! Zodat er niemand achterblijft.
Alles wat adem heeft, love de HERE!!

J. Sijtsma
(Ds. J. Sijtsma woont in Midwolda.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen