Begin van Zijn tekenen

Genodigd
De bruiloft in Kana had plaats op de derde dag. De mededeling van plaats en tijd is heel bijzonder: Kana in het Galilea der heidenen. Juist daar verwacht men niet een eerste teken van Jezus. De derde dag, als tijdsaanduiding is al even bijzonder. Vóór Johannes 2 lezen we iedere keer: de andere dag. Nu is het de derde dag. In de regel een dag van grote beslissingen. Een zekere glans reeds van de opstanding op de derde dag? In ieder geval heerlijkheid, die geopenbaard wordt. Nog wel op een bruiloft. Ook dat is opmerkelijk. Een feest in een dorp, waar iedereen te gast is. Ook Jezus is genodigd. Die tekst kennen we van de trouwpreken. Goed nietwaar, wanneer Jezus op onze bruiloften en partijen genodigd wordt. Niet maar toevallig aanwezig, maar opzettelijk gevraagd om te komen. Hij heeft niet geweigerd. Heel zijn werk stuwt naar het grote bruiloftsmaal van het Lam. Daarvan is hier in Kana reeds een eerste spoor waar te nemen. De bijbel noemt dat heerlijkheid.

Zes stenen watervaten
De inhoudsmaat staat er bij. Zes vaten van elk twee of drie metreten. Een metreet is ongeveer 40 liter. Dat is: twaalf tot achttien maal veertig liter. Laten we zeggen vijf- tot zevenhonderd liter water. De hoeveelheid is opzienbarend. Vooral als we bedenken dat dit water straks in wijn veranderd wordt. Een bijna bizarre hoeveelheid water omgezet in een kwaliteitswijn, waarvan de leider van het feest zal zeggen dat die eerst geschonken had moeten worden. Toch is dit niet het meest opmerkelijke. Die vaten stonden er, het staat er duidelijk bij, volgens het reinigingsgebruik der Joden. Een enorme hoeveelheid water was nodig, opdat al de gasten op een religieus verantwoorde wijze het feest konden meemaken. Alle handen die gewassen moesten worden, al de voeten die gereinigd moesten: wat gebeurt er, als er geen water is? Water genoeg dus. Het feest moet doorgaan. Maar het gaat niet door. Want de wijn is op. De moeder van de Here Jezus maakt haar Zoon attent op deze pijnlijke kwestie. Het feest wordt gestoord.

Maar Jezus wacht op zijn uur. Ook dat is een verborgen verwijzing. Nu naar zijn lijden en sterven. Zijn uur zal komen. Het is er niet wanneer Maria het zegt. Het komt op zijn tijd. Maar vóór dat allerlaatste uur, zal Christus een wonder verrichten, waaruit zijn zending zal worden belicht.
En Johannes, de evangelist die men wel de Paulus onder de evangelisten heeft genoemd, tekent de situatie. Het reinigingsgebruik van de Joden garandeert niet een ongestoord feest. De wijn is op: het is een uitdrukking geworden van de nood, de verwarring, het ontbreken van de ware vreugde en blijdschap. Men kan zeggen: zevenhonderd liter wet geeft geen zekerheid dat de bruiloft ongestoord zal doorgaan. Niet de wet, maar het evangelie zal ware blijdschap en oprechte verheugenis kunnen brengen. En daarom verandert Christus het water dat er staat naar het gebruik van de wet der Joden, in wijn.
Zelf zal Hij die in zijn eigen uur, aan het kruis van Golgotha ontberen. En dát is de heerlijkheid, die Hij hier op de derde dag in Kana openbaart. Hier schittert het evangelie tegenover de wet, in haar eigen machteloosheid om ware blijdschap te schenken.

Als begin van zijn tekenen
Zo is het vertaald. Maar dit begin is niet bedoeld om aan te geven dat het ’t eerste is van een gehele reeks. Het is een machtig beginsel, een sterke drijvende kracht die in dit eerste teken uitkomt. Het zal alle volgende wonderen doortrekken. Dit wonder is een teken van wat komen gaat in al de tekenen die komen en die straks uitlopen op het teken als van Jona de profeet. Christus zal in al zijn wonderen niets anders doen dan het evangelie illustreren. Hij zal de wet vervullen, de ceremoniële wet der Joden die daar in Kana in haar ongenoegzaamheid bleek. Maar ook de zedenwet, die present is in al de geboden van de Here. Hij zal in al zijn tekenen en wonderen het evangelie prediken. En daarmee zeggen dat daarin slechts de ware vreugde gewaarborgd is voor bruiden en bruidegoms, voor gasten en genodigden. De heerlijkheid van Christus vertoont zich in alles wat Hij doet en leert. Er is geen ander dan Hij die de mensen kan brengen tot de ware vreugde en vrede en innige blijdschap. Niet de wet doet dat. Hij verricht dit alles, omdat Hij aan het kruis in de diepste nood heeft geroepen: “Mij dorst”. Voor Hem was niets anders dan de zure edik. Toen zijn uur werkelijk gekomen was heeft Hij het lijden op zich genomen, opdat eenmaal de bruiloft van het Lam ongestoord zou doorgaan. Zalig zijn zij die geroepen zijn tot déze bruiloft.

Er staat dat zijn discipelen in Hem geloofden. Letterlijk: zij begonnen in Hem te geloven. Mogelijk kan men zeggen dat ze vrijwel nimmer boven dit begin zijn uitgekomen. Hoe veel wonderen hebben ze meegemaakt. En nimmer kwamen ze verder dan een begin van het geloof. Als het, zeggen we voor onszelf, dan maar een beginsel is. Als dan maar de echtheid van kennen en vertrouwen, al is het nog zeer gering, er in aanwezig zijn. Christus openbaart immers zijn heerlijkheid, en Johannes heeft ervan geschreven, opdat we zouden geloven dat in Hem eenmaal al Gods heerlijkheid zich zal openbaren.

W. van ’t Spijker
(Prof. dr. W. van ’t Spijker is emeritus-hoogleraar te Apeldoorn.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen