Beloofd is beloofd

Er zijn nogal wat momenten in ons leven dat we iets beloven. Bijna elke dag komt het voor dat we een afspraak maken en aan iemand iets beloven. Soms moeten we het opschrijven, omdat we deze afspraak snel zouden ‘vergeten’, maar meer dan eens gaat het vrijwel vanzelf om afspraken na te komen. Zo hoort het ook, zeker in het leven van een christen. Ook in dit opzicht let onze naaste op ons.
In politiek opzicht komen we meer dan eens versteld te staan wat uiteindelijk tot stand komt. Ondanks overduidelijke beloften bij een verkiezingsprogramma blijkt de praktijk nogal weerbarstig te zijn, zodat mensen daardoor zelfs hun vertrouwen in politici verliezen.
Maar ook thuis kunnen we heel wat beloften afleggen, zonder deze na te komen. In de opvoeding doen we ons best om wat we onze kinderen beloven ook na te komen.
Als je iets belooft, moet je je er ook aan houden! Zelfs al is het tot je schade, laat het Woord van God ons weten.

Wat hebben we beloofd?
Bij het doen van belijdenis van het geloof hebben we voor God en Zijn gemeente heel wat beloofd. We hebben uitgesproken om voor de Heere te leven en God in liefde te dienen. Trouw hebben we beloofd. In de kerk geldt ons ‘ja’ als een eed. Het is van belang van tijd tot tijd na te lezen wat we hebben beloofd.
Dit geldt niet minder wanneer we samen als man en vrouw door het leven gaan en bij de huwelijkssluiting in een kerkdienst trouw aan elkaar hebben beloofd. In goede dagen, maar ook wanneer er andere tijden volgen. Bij gezondheid, maar ook in zieke dagen. We zouden sámen blijven tot de dood ons scheidt, zo klonk het als een eed. En wat beloofden we ten aanzien van de opvoeding van onze kinderen bij de doopvont? Onze kinderen zouden we de in de vreze des HEEREN opvoeden en hen leren Wie God is en wat Hij heeft beloofd, om slechts iets te noemen.
Bij de aanvaarding van het ambt hebben we beloofd een voorbeeld voor de gemeente te zijn in woord en wandel en ons van harte te houden aan wat de Schrift zegt en in onze belijdenisgeschriften wordt samengevat. Ook dat we ons houden aan de onder ons geldende kerkorde.
Beloofd is beloofd! Vooral in het huis van God, voor het aangezicht van God.

Dat was tóen!
In de maatschappij is heel wat verandert, waardoor menigeen van mening is dat daarmee ook beloften veranderen of aan verandering onderhevig zijn. Trouw is vandaag niet de sterkste kant van de samenleving. Meer dan eens moet worden gezegd: men doet maar.
Wanneer je mensen aanspreekt op wat ze eens plechtig hebben beloofd, kun je de opmerking horen: ja, dat was tóen! Dat heb ik inderdaad tóen gezegd, maar we leven nu in een andere tijd. Daar moet je wel rekening mee houden.
De trend in de maatschappij is geheel gewijzigd. Toen wisten we nog niet dat je ethisch er ook een andere mening op na kunt houden. Toen konden we nog niet alles overzien.
In de kerk kom je in toenemende mate deze ‘redenering’ tegen. Je hebt elkaar als echtpaar trouw beloofd. Maar dat was tóen, wordt opgemerkt. Tóen kenden we elkaar nog niet, tóen wisten we dat nog niet van elkaar, tóen was hij of zij zo anders, tóen hadden we nog geen kinderen, tóen liep alles wel goed, tóen konden we ons aan elkaar geven, maar nú…
Tóen heb ik wel belijdenis afgelegd in de kerk, maar alles is nu zo veranderd in de kerk, ík denk er nu wel anders over. Ik zie het niet zo zitten om trouw te zijn in deze kerk. Ik voel er niet zoveel voor om bij deze kerk te blijven. Je moet me niet binden aan mijn jawoord, want dat was tóen.
Ten aanzien van de opvoeding van onze kinderen zijn we het nu anders gaan zien en daarom voel ik me niet meer verplicht om na te komen wat we tóen hebben beloofd. We beseften eigenlijk niet wat het inhield en daarom voelen we ons vrij van wat we bij de doop van ons kind uitspraken. We leven vandaag!
Tijden veranderen en daarom wil ik ook vrijer omgaan met wat ik beloofde bij de ambtsaanvaarding. Ik heb zo mijn moeite met de belijdenisgeschriften en je houden aan kerkelijke afspraken is echt iets van het verleden.
We moeten vandaag kerk zijn en daarom hebben we ons niet te houden aan wat vroeger werd overeengekomen.
In toenemende mate ontvang ik vanuit gemeenten de een of andere ‘orde van dienst’ met de verontruste vraag: kan en mag dit nu allemaal binnen ons kerkverband? Dat hebben we toch niet afgesproken? Bij het lezen ervan denk ik: dit kan ook niet!
Als je dit bij kerkenraden aan de orde stelt, zegt men: tóen is dat wel beloofd, maar wij in onze gemeente doen het zó. Iedere gemeente is toch geheel zelfstandig? Wat hebben we met het verband van de kerken te maken? Vroeger maakte men zich daar druk om, maar wij zien het nu anders. We moeten ‘bij de tijd’ zijn.

Trouw
Niet ieder huwelijk is even ideaal. Je hebt goede huwelijken, zelfs heel gelukkige echtparen. Soms zijn er dag in dag uit moeiten en lijden kinderen onder het klimaat waarin zij moeten leven. Kinderen kunnen echter niet scheiden, ook al gaan hun ouders uiteen.
Vroeger bleef men langer bij elkaar, ook al was de situatie niet zo ideaal, ter wille van de kinderen. Doorgaans was men ervan overtuigd dat de kinderen geen schade moesten lijden. Daarom hield men het samen langer uit. Vooral vanuit de gedachte dat trouw moet blijken.
Om trouw gaat het niet minder in heel de maatschappij. Zodat je niet zomaar omzwaait vanwege ‘belangen’ en een beter inkomen.
Trouw zijn in de opvoeding vergt veel, maar brengt ook onnoemelijk veel zegen mee.
Te midden van moeilijkheden in de kerk trouw op je post blijven vraagt nogal wat zelfverloochening, maar verbindt de Heere daaraan niet Zijn beloften?
Trouw je werk verrichten, zo trouw als de engelen in de hemel, is een opdracht die de kerk op grond van het Woord van God doorgeeft aan elke nieuwe generatie.
Trouw je afspraken nakomen is niet alleen plezierig voor iedereen met wie je omgaat, maar zegt ook iets van je betrouwbaarheid. Niet alleen in het zaken doen. In heel je omgang met mensen, met je naasten.
Trouw is moeilijker dan je vooraf denkt, maar op trouw komt het aan. Trouw is in wezen liefde op de lange baan. Met andere woorden: in trouw zijn geeft de liefde de toon aan.
Wanneer in de wereld om ons heen de liefde steeds meer gaat wijken kun je zeggen dat dit een van de tekenen van de eindtijd is.
In de kerk zou het in dit opzicht dan juist anders moeten zijn. Naarmate de Bruidegom dichterbij komt, ziet Zijn bruid met liefde uit naar Zijn komst. Vandaar dat we in het slot van de Bijbel lezen dat de Geest én de bruid zeggen: kom, Heere Jezus.
In het huwelijk geldt: een man een man, een woord een woord. Meer dan ooit zal het christelijk huwelijk opvallen in trouw. In elk opzicht.
Uw ja moet ja zijn, zo laat God ons in Zijn Woord weten, vooral wanneer het gaat om beloften die worden afgelegd voor Zijn aangezicht in het midden van Zijn heilige gemeente.
Te gemakkelijk worden beloften verbroken. Soms kort na het belijdenis doen, meer dan eens na een aantal huwelijksjaren, in de loop van de tijd wat de doopbeloften betreft.
Wanneer we het niet nauw nemen met wat we beloofd hebben aan God, waar blijven we dan?
Je kunt niet je eigen gang gaan in het kerkelijk leven, terwijl je zwart op wit in een vergadering van de kerkenraad of op de classis hebt onderschreven dat je trouw zult zijn in alles.
De Heere is het waard dat we trouw zijn in Zijn dienst. Hij roept er ons ook toe op. Wees trouw tot in de dood en Ik zal u geven de kroon des levens, zegt de Koning van de kerk.
En wie wordt gezegend door Hem? Wie gaat de vreugde van de Heere binnen aan het eind van zijn werk in het koninkrijk van God?
We lezen het als een belofte die Híj nakomt: goed gedaan, trouw dienaar. Over weinig bent u trouw geweest, over veel zal Ik u zetten. Ga in tot de vreugde van uw Heere.
Trouw wordt beloond. Nu en in de toekomst.

J. Van Amstel
(Ds. J. Van Amstel is predikant te Ede.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen